(၁)
ဆရာေမာင္ထြန္းသူက အေမရိကန္စာေရးဆရာ မတ္ခ္တိြန္း၏ မစၥစၥပီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရေႏြးေငြ႔သေဘၤာေမာင္းႏွင္လုိက္ပါရင္း ရရွိခဲ့ေသာ မစၥၥစၥပီျမစ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဘ၀အေတြ႔အႀကဳံမ်ားအေၾကာင္း အမွတ္တရစာအုပ္ကုိ ”ျမစ္ႀကီး မစၥစၥပီ” အမည္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆုိ ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ထုိစာအုပ္အမွာစာတြင္ ဆရာက အခ်ိန္လည္းေပးႏုိင္မည္၊ အသက္ရွည္က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းေနပါလွ်င္ မတ္ခ္တြိန္းကဲ့သုိ႔ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အထင္ကရႏွင့္ အဓိကအက်ဆုံးေသာ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္သည့္ ”ဧရာ၀တီ” ကုိ ေအာက္မွအထက္သုိ႔ဆန္တက္ၿပီး ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကုိ “ျမစ္ႀကီး ဧရာ၀တီ” ဟု ေခါင္းစဥ္ေပးၿပီး စာတစ္အုပ္ ေရးသားျပဳစုခ်င္ေသာ ဆႏၵရွိေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။
ကြ်န္မကုိယ္၌ကလည္း စာေရး၀ါသနာပါသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က အေဖစက္ဦးစီးခ်ဴပ္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေသာ သေဘၤာကုိ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္တစ္၀ုိက္မွ အထက္ျပည္ မန္းစက္ေတာ္ရာ ေရာက္သည္အထိ ရက္ရွည္ခရီး စီးနင္းလုိက္ပါခဲ့ဖူးသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးမစၥစၥပီစာအုပ္ထဲမွာ ေျပာျပသြားေသာ မတ္ခ္တိြန္း၏ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကုိ သေဘာက်မိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အကယ္၍မ်ား ဆရာေမာင္ထြန္းသူက အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ “ျမစ္ႀကီး ဧရာ၀တီ” ကုိ စာတစ္အုပ္အျဖစ္ ျပဳစုေရးသားခြင့္ မရခဲ့လွ်င္ ကြ်န္မ ေရးသားမည္၊ ကြ်န္မေရးသားခ်င္သည္ဟု တိတ္တခုိးဆႏၵ ျဖစ္ေပၚခဲ့မိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္…
(၂)
သုိ႔ေသာ္… တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ရွိခဲ့ဖူးေသာ ကြ်န္မ၏အိပ္မက္ဆႏၵမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည္လားဟု စုိးရိမ္ပူပန္ရေသာ အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းႏွင့္မရဘဲ တစ္မ်ိဳးသားလုံး ကယ္တင္ပါမွ အသက္ရွင္ႏုိင္မည့္ ျမစ္ႀကီးဧရာ၀တီ၏ အျဖစ္ကုိ ေတြးမိေလတုိင္း ၀မ္းနည္းေဒါသ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ရပါသည္။
(၃)
ကခ်င္ျပည္နယ္ျမစ္ဆုံေဒသမွာ ေရကာတာေဆာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမစ္ဆုံ၏အလွအပမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားျဖင့္ၾကားခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ျမစ္ဆုံ၏ သဘာ၀အလွအပကုိ ထိခုိက္ေစေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္အေနျဖင့္သာ ေတြးမိကာ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆည္တည္ေဆာက္မႈေၾကာင့္ ျမစ္ေအာက္ပုိင္းႏွင့္ ဧရာ၀တီတစ္ေၾကာလုံးကုိ ထိခုိက္နစ္နာေစမည့္ ဆုိးက်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းကုိ မသိခဲ့။ ယခုသိလုိက္ရေသာ အခ်ိန္မွာ အတန္ပင္ ေနာက္က်ေနၿပီလား။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဧရာ၀တီကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိး အဆုံး႐ႈံးမခံႏုိင္ေသာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလုံး၏ စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြက အထြဋ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းကုိ သေဘာမတူ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း အင္တာနက္မွေန၍ လက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္သည့္ Online Petition Website မ်ား၊ ဧရာ၀တီကုိ ထာ၀ရရွင္သန္ေစလုိေသာ အဖြဲ႔မ်ား ေပၚေပါက္လာကာ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္း ရပ္တန္႔ၿပီး ဧရာ၀တီ ဆက္လက္ရွင္သန္ စီးဆင္းေရးအတြက္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္သူမ်ား ရွိလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
(၄)
သုိ႔ေပမယ့္ လက္မွတ္အေရအတြက္၊ တက္ႂကြမႈအေရးကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကြ်န္မစိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိတာေတြရွိသည္။ ယခုအေနအထားႏွင့္ဆုိလွ်င္ ျပည္ပႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ ေရာက္ရွိေနထုိင္ၾကေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးအေရအတြက္ မနည္းလွေသာ္လည္း အြန္လုိင္းပီတီရွင္းမွာ မူလသတ္မွတ္ထားေသာ ဆုိင္းထုိးသည့္ အေရအတြက္ ၁,၀၀၀ ျပည့္ရန္ တစ္လၾကာေအာင္ ေစာင့္ရသည္။ ဒါေတာင္ လက္မွတ္ ၁,၀၀၀ လုံး ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ေရးထုိးထားျခင္းမဟုတ္။ ရက္အေစာပုိင္းမွာ အျခားႏုိင္ငံသားေတြ လာေရာက္ ေရးထုိးထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အြန္လုိင္းမွာ ဆုိင္းထုိးလွ်င္ နာမည္အမွန္မေပးခ်င္လည္းရသည္၊ ႏုိင္ငံအမွန္ မေပးခ်င္လည္း ရသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက ဦးေက်ာ္သူတုိ႔လုိ ႏုိင္ငံသား မွတ္ပုံတင္အမွတ္ႏွင့္တကြ ေရးထုိး ေဖာ္ျပစရာမလုိ။ နာမည္ မေဖာ္ျပလုိလွ်င္လည္း ရသည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွစ္သိန္းနီးပါးရွိေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံတြင္လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ “လမ္းျပၾကယ္” မွ ေကာက္ခံရရွိေသာ လက္မွတ္ေပါင္းမွာ ၄၀၀ ေက်ာ္သာရွိေသးသည္။ မသိလုိ႔ မထုိးတာလား၊ သိရက္နဲ႔ တစ္စုံတစ္ရာကုိေၾကာက္လုိ႔ လ်စ္လ်ဴရႈထားတာလား၊ လက္မွတ္ထုိး႐ုံနဲ႔ ျမစ္ဆုံဆည္ အေရးကိစၥ ပ်က္ျပယ္မသြားႏုိင္ဟု အေတြးရွိေနေသာေၾကာင့္လား…။ အေ၀းမွေန၍ လက္မွတ္တစ္ခုထုိးဖုိ႔ကုိေသာ္မွ် တြန႔္ဆုတ္ေတြေ၀ ေႏွာင့္ေႏွးတတ္ေသာ လူမ်ိဳးၾကားက ျမစ္ဆုံႏွင့္ ဧရာ၀တီ ဆုံး႐ႈံးေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းသည္ အံ့ၾသစရာမေကာင္းေၾကာင္း သားေျမးျမစ္တုိ႔လက္ထက္တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္ က်န္ရစ္႐ုံသာ။
တကယ္ေတာ့ ဧရာ၀တီကုိ ကာကြယ္ျခင္းသည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ အဖြ႔ဲအစည္းတစ္ခု အာဏာရေအာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ေသာ ႏုိင္ငံေရး ျပဳလုပ္ျခင္းမွ မဟုတ္ဘဲ။ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ တစ္မ်ိဳးသားလုံးအေရးကုိေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ခြဲျခားနားလည္ႏုိင္ရမည္။ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးက ကုိယ္လုပ္လုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ မရႏုိင္ပါဘူးဟူေသာ စစ္မေရာက္ခင္ ျမွားကုန္သည့္ အေတြးမ်ိဳး ၀င္ေနလွ်င္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈရာခုိင္ႏႈန္း နည္းသြားပါလိမ့္မည္။ ႏွမ္းတစ္ေစ့ႏွင့္ ဆီမျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွမ္းေစ့ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္လာလွ်င္ ဆီျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ ကုိယ္တုိင္က ႏွမ္းတစ္ေစ့အေနႏွင့္ ပါ၀င္အားထုတ္ရန္သာ လုိအပ္ပါသည္။
(၅)
တကယ္ဆုိ ဟုိး… ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားက ေမခႏွင့္ မလိခ ျမစ္ႏွစ္သြယ္ ေပါင္းဆုံယွက္ႏြယ္ရာမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဧရာ၀တီသည္ ကြ်န္မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလုံး၏ ေက်းဇူးရွင္ ျဖစ္သည္။ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသမွထြက္ေသာ ဆန္စပါးမ်ားကုိ စားသုံးၿပီး ကြ်န္မတုိ႔ ႀကီးျပင္းလာၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၍ ထမင္းစားဖူးသူတုိင္း ဧရာ၀တီ၏ ေက်းဇူးႏွင့္ မကင္းပါ။ ျမန္မာျပည္ကုိ မိခင္တစ္ဦးအေနႏွင့္ တင္စားမည္ဆုိပါက ဧရာ၀တီသည္ ထုိမိခင္၏ ႏုိ႔ခ်ိဳထြက္ရာ သားျမတ္ျဖစ္သည္။ ျမစ္ဆုံသည္ ထုိမိခင္၏ လည္တုိင္ထက္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လွပအဖုိးထုိက္တန္ေသာ ပတၱျမားလည္ဆြဲပမာ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ျမစ္ဆုံႏွင့္ဧရာ၀တီကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားၾကေသာ ကြ်န္မတုိ႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားအားလုံး ေပါင္းစုညီညာ တြဲလက္ျဖာ၍ ဧရာ၀တီ၏ ေက်းဇူးကုိ ျမစ္ဆုံႏွင့္တကြ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး မတိမ္ေကာ၊ မပ်က္စီးေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ ကာကြယ္ၾကပါစုိ႔လား။
ဤကမာၻေျမတြင္ ျမန္မာျပည္ တည္ရွိေနသေရြ႕ ျမစ္ႀကီးဧရာ၀တီကုိလည္း အစဥ္ထာ၀ရ ရွင္သန္စီးဆင္းေစခ်င္သည္မွာ ကြ်န္မတုိ႔အားလုံး၏ ထပ္တူညီေသာ ဆႏၵျဖစ္မည္ဟု ကြ်န္မ ယုံၾကည္လ်က္ရွိေနဆဲ...။
ဇြန္မုိးစက္
