Coral Reef: I Miss You

Showing posts with label I Miss You. Show all posts

သုိ႔... ေမာင္

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Friday, March 13, 2015

ရွစ္ႏွစ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကာလဟာ ဘာမွမၾကာလုိက္သလုိပါပဲ ေမာင္။ ျပန္လွည့္ၾကည့္ခုိက္မွာသာ အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္တယ္ ထင္ရေပမယ့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြက အမ်ားသားလား။

အေမ့က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ကြ်န္မ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနတာ ၁ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားၿပီ ေမာင္။ အိမ္အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ အေမ့ကုိျပဳစုလာလုိက္တာ ျမင္ရသူတုိင္း အရမ္းပိန္သြားတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရေလာက္ေအာင္ ကြ်န္မကုိယ္အေလးခ်ိန္ေတြက်သြားလုိ႔ ဟုိတုန္းက ကြ်န္မကုိ ၀ိတ္က်ေစခ်င္တဲ့ ေမာင္ျမင္ရင္ အံ့ၾသ၀မ္းသာေနမလားဘဲ။

စကားမစပ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားၿပီ ေမာင္။ ေဆာက္လက္စ အထပ္ျမင့္စီမံကိန္းေတြရယ္၊ ကားေတြၾကပ္သိပ္ေနတဲ့ လမ္းမေတြရယ္၊ စကတ္တုိ၊ ေဘာင္းဘီတုိအ၀တ္မ်ားလာၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြရယ္၊ ၾကည့္ေလရာရာ မႈိလုိေပါက္ေနတဲ့ ဘီယာအရက္ဆုိင္ေတြၾကားမွာ ရန္ကုန္ဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ပူေလာင္ေနၿပီး၊ ေနရာတကာ ေရွာင္မလြတ္ႏုိင္ေအာင္ ေတြ႔ရတဲ့ နီရဲရဲကြမ္းတံေတြးေတြေၾကာင့္ ထပ္ဆင့္အ႐ုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္ေနရွာတယ္ ေမာင္ရယ္။ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနေနပါ ရန္ကုန္မွာေမြးၿပီး ရန္ကုန္မွာႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ကြ်န္မ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကုိ ခ်စ္ေန၊ သံေယာဇဥ္ႀကီးေနဆဲပါ ေမာင္။

ရာသီဥတုေတြ ပူေႏြးေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ ေဟာဒီကမာၻႀကီးေပၚမွာ အစြန္းေရာက္အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္ကလည္း သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ ေမာင္။ လူအခ်င္းခ်င္းေပၚထားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈဟာ သိပ္ကုိစက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာစရာေကာင္းတာ ေမာင္ေတြ႔ရင္ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ေနမလားဘဲ။ ကြ်န္မလည္း ေဒါသေတြျဖစ္ေနရင္းနဲ႔က သူတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ အ၀ီစိငရဲကုိ ေစာက္ထုိးဆင္းေနတာ မသိဘဲ အကုသုိလ္ေတြ ျပဳေနလုိက္ၾကတာလုိ႔ ေတြးမိသြားေတာ့ သနားသြားတယ္၊ သံေ၀ဂလည္းရမိတယ္ ေမာင္။ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀မွာ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္မသိဘဲ လူျဖစ္ရတာေလာက္ ရွဳံးတာမရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း ဆုိေပမယ့္ ရတနာသုံးပါးတည္ရာေျမမွာ ေမြးဖြားၿပီး စစ္မွန္တဲ့ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ခြင့္ရတာတစ္ခုတည္းႏွင့္တင္ ကြ်န္မ သိပ္ကံေကာင္းေနပါၿပီ ေမာင္။

ဒါနဲ႔ေလ… ၂၀၁၄ ဇြန္လကစၿပီး ကြ်န္မေရးျဖစ္တဲ့ စာနဲ႔ေဆာင္းပါးေတြ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္နဲ႔ မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕မွာ ေဖာ္ျပခံရတယ္ သိလား။ ဆရာ၀န္နဲ႔စာေရးဆရာဆုိရင္ လက္မထပ္ဘူးလုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ေမာင့္ကုိ ကြ်န္မသာ စာေရးဆရာလုပ္မယ္လုိ႔ အရင္ကတည္းက ေၾကြးေၾကာ္မိခဲ့ရင္ ေမာင္နဲ႔ဟုိးအေစာႀကီးကတည္းက လမ္းခြဲခဲ့ရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဲလုိျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကြ်န္မ ေနာင္တရမိမယ္ မထင္ပါဘူးေလ။ ကြ်န္မ ေခါင္းမာတတ္တာ ေမာင္အသိဆုံးပါ။

ေၾသာ္… ေမာင္ေရ ကုိ၀င္းႀကီးေတာင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ ျဖစ္သြားၿပီ။ သူ႔ဇနီးက ကြ်န္မကုိ သိပ္ခင္တာ ေမာင္ရဲ႕။ အေမ့သတင္း ဒီေန႔ညၾကားတယ္ဆုိရင္ပဲ ေနာက္ေန႔မနက္ အိမ္ကုိ တစ္မိသားစုလုံး ေရာက္လာၾကတာ။ သူ႔သားေလးႏွစ္ေယာက္က သိပ္ေဆာ့လုိ႔ အေမျဖစ္သူက တစ္ခ်ိန္လုံး လုိက္ဆြဲေနရတာကုိၾကည့္ၿပီး ကြ်န္မမွာ ေမာလုိက္ရတာ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ရဲ႕ စည္ကားဆူညံေနတဲ့ မိသားစုေလးကုိ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတယ္ ေမာင္။

စိတ္မေကာင္းစရာသတင္းတစ္ခုလည္း ေမာင့္ကုိေျပာျပခ်င္တယ္။ ေမာင္နဲ႔သူငယ္တန္းကတည္းက ခင္ခဲ့တဲ့ ေမာင့္အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕နာေရးကုိ မႏွစ္က သတင္းစာထဲမွာ ေတြ႔လုိက္တယ္။ သူဆုံးခဲ့တာ သကၤန္းကြ်န္းစံျပေဆး႐ုံမွာဆုိေတာ့ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဆုံးပါးသြားတာျဖစ္မယ္လုိ႔ ကြ်န္မေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္ ေမာင္။ သူ႔အမ်ိဳးသမီး ကေလး၃ေယာက္နဲ႔က်န္ခဲ့တာကုိေတြးၿပီး စိတ္ပူမိေသးတယ္။ ၃၅ႏွစ္ဆုိတဲ့ အရြယ္ဟာ လူ႔ေလာကထဲက ထြက္ခြာဖုိ႔ ေစာပါေသးတယ္ေလ။ အဲလုိေတြးမိေတာ့ သူ႔ထက္ ၇ႏွစ္ေစာၿပီး ထြက္ခြာသြားတဲ့ ေမာင္ဟာ သိပ္ကုိ ေစာလြန္းတာေပါ့ကြယ္။

ေမာင္ ကြ်န္မေဘးမွာ မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္နီးပါးေတာင္ ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။ တစ္ေယာက္တည္းဘ၀မွာ ကြ်န္မ က်င့္သားရ႐ုံတင္မက ေပ်ာ္လုိ႔ေတာင္ေနတယ္ ေမာင္ရဲ႕။ တခါတေလေတာ့လည္း ေလာကဓံလႈိင္းပုတ္ဒဏ္ေအာက္မွာ ကြ်န္မ အားငယ္မိတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကုိ ကြ်န္မ အားတင္းၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္ ေမာင္။ ေမာင္ မနာလုိျဖစ္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေလ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြမွာ ကြ်န္မကုိ ခ်စ္ခြင့္၊ လက္ထပ္ခြင့္ ေတာင္းခဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္မက ရွိခဲ့တယ္ ေမာင္။ ကြ်န္မကုိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနမွာစုိးလုိ႔ ေကာင္းႏုိးရာရာ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ ဦးေႏွာက္ႏွင့္စဥ္းစားရင္ သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္မႏွလုံးသားက လက္မခံႏုိင္ေတာ့ ျငင္းပယ္လုိက္ရတာေပါ့ေလ။ အင္း… ကြ်န္မႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္မရသူေတြဟာ သိပ္မၾကာခင္ႏွစ္ေတြမွာပဲ တျခားသူေတြႏွင့္ လက္ထပ္သြားတာကုိ ျမင္ရေတာ့ ေမာင္တုိ႔ေယာက်ာ္းေတြဟာ တစ္ကုိယ္တည္းမေနႏုိင္ၾကတဲ့အမ်ိဳးပါလားလုိ႔ေတြးၿပီး ၿပဳံးမိေသးတယ္။

ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ကြ်န္မအတြက္ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး ေမာင္။ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္ေရာက္ဖူးခ်င္တဲ့ အီတလီႏုိင္ငံက ဗင္းနစ္ၿမိဳ႕ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္သြားခဲ့တာေလးက လြဲရင္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္မကံၾကမၼာကုိ တနည္းတဖုံ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တဲ့ အေမ့က်န္းမာေရးေပါ့။ အေမ့အတြက္ အနစ္နာခံစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာေတြရွိေပမယ့္ သမီးႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အတတ္ႏုိင္ဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး မိသားစုအေပၚမွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္တယ္လုိ႔ပဲ ကြ်န္မေျပာပါရေစ ေမာင္။

ကြ်န္မ ျမန္မာျပည္မွာရွိေနခုိက္ က်မ္းျပဳအေက်ာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသရဲ႕ တစ္ဘ၀ သံသရာစာအုပ္ကုိ ဖတ္ခြင့္ရလုိက္လုိ႔ ကြ်န္မ သိပ္၀မ္းသာမိတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားက သိပ္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလြန္းလုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဖူးခြင့္မရလုိက္တာကုိေတြးၿပီး ၀မ္းနည္းရေသးတယ္။ ကြ်န္မ တတ္ႏုိင္တဲ့တစ္ေန႔မွာ ေတာင္ၿမိဳ႕အမရပူရက မဟာဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္မွာ ႏွစ္ထပ္ဆြမ္းသြားကပ္ဖုိ႔ ရည္စူးထားတယ္ ေမာင္။ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ တစ္ခုခုမွာ ထူးခြ်န္ေပါက္ေျမာက္မယ့္ သာသနာ့အာဇာနည္အေလ်ာင္းအလ်ာ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ေမြးစားေထာက္ပံ့ၿပီး ရဟန္းအမအျဖစ္လည္း ခံယူခ်င္ေသးတယ္။ ေမာင္မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြ ဆထက္တုိးၿပီး ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ ေမာင္မရွိျခင္းအေၾကာင္းက ကြ်န္မရွိျခင္းအက်ိဳးကုိ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစပါလားလုိ႔ ပဌာန္းတရားေတာ္ထဲက အတၱိပစၥေယာႏွင့္ နတၱိပစၥေယာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ဆင္ျခင္မိတယ္ ေမာင္။

ေမာင္ဆုံးသြားတာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းက ကြ်န္မကုိ ေျပာဖူးတယ္။ ေမာင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ကြယ္လြန္သြားလုိ႔ ေမာင့္ကုိႏွေျမာတာထက္ ေမာင့္ရဲ႕ထက္ျမက္ထူးခြ်န္တဲ့ဦးေႏွာက္ကုိ သိပ္ႏွေျမာတာပဲတဲ့။ ကြ်န္မကေတာ့ အသက္ရွင္ခုိက္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါရက္နဲ႔ အဘိဓမၼာတရားေတာ္အေၾကာင္း သိသြားခြင့္မရတဲ့ ေမာင့္ကုိ သိပ္ႏွေျမာမိတာ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္က ဒါနအားေကာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ ကြ်န္မ ေျဖသာပါတယ္ေလ။ ဒါနဆုိလုိ႔ ေမာင္ေရ… ၂၀၀၈ခုႏွစ္ကစလုိ႔ ကြ်န္မ ျပဳခဲ့သမွ် ေကာင္းမႈဒါနအစုစုကုိ စာအုပ္ေလးထဲမွာေရးၿပီး မွတ္သားတဲ့ အက်င့္လုပ္ထားတယ္။ ကြ်န္မ စင္ကာပူမွာ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္တာကာလအတြင္း ရခဲ့တဲ့လစာထဲက မိသားစုကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္း ေထာက္ပံ့ရင္း ျမန္မာျပည္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ေနရာစုံမွာ ဒါနျပဳလွဴဒါန္းခဲ့တာ စုစုေပါင္းေဒၚလာ ၇,၀၀၀ ေက်ာ္ေတာင္ ရွိခဲ့တယ္ ေမာင္။ ကြ်န္မေကာင္းမႈတစ္ခုျပဳၿပီးတုိင္းလည္း ေမာင့္ကုိ မေမ့မေလ်ာ့ အမွ်ေ၀ခဲ့ပါတယ္။

မႏွစ္က ေမာင္ကြယ္လြန္တဲ့ ၇ႏွစ္ေျမာက္အျဖစ္ အိမ္နားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အ႐ုဏ္ဆြမ္းသြားကပ္ခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အေဖက ခရီးထြက္သြားတာနဲ႔ အိမ္မွာ အေမ့ကုိေစာင့္ေပးမယ္လူမရွိလုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကြ်န္မ သီးျခားဆြမ္းသြားမကပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မ ျပဳခဲ့သမွ်ဒါနအစုစုအတြက္ အမွ်ေပးေ၀ဦးမွာျဖစ္လုိ႔ ေရာက္ရာအရပ္က ေမာင္ သာဓုေခၚပါေနာ္။

ေကာင္းဆုိးႏွစ္တန္ ေလာကဓံၾကားမွာ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ကြ်န္မကုိ စိတ္မပူပါႏွင့္လုိ႔ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ မွာခ်င္ပါတယ္ ေမာင္။

13/03/2015

12:15AM

13/03/2007 - 13/03/2013

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Tuesday, March 12, 2013

Category: I Miss You , Poem

It’s been six years since you’re gone,

I’m still here and missing you long.

Days by days and months are gone,

I wish that I could see you a few more.

Believe in Karma for what had happened,

Though I confront myself to cool down often.

I miss the times we spent together,

Never had a thought you would go this far.

I manage to survive the days without you,

Stronger than ever before that I used to.

Time flies fast and things change much,

Still a sore in my heart does not heal yet.

Hope the pain will be faded away and gone one day,

Do come to my dreams where we could see each other again.

And may you share the merits I have done along the way.

Honey

ကြ်န္မႏွင့္အိပ္မက္မ်ား

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Monday, March 12, 2012

Category: Essay , I Miss You

ကြ်န္မသည္ အိပ္မက္ မက္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ အိပ္မက္မမက္ေသာညဟူ၍ မရွိသေလာက္ပင္ ညစဥ္တုိင္းလုိလုိ အိပ္မက္ မက္ေလ့ရွိသည္။ ညသန္းေခါင္ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္မ်ားကုိ အိပ္ရာမွ ႏုိးလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သတိရတတ္ေသာ္လည္း တစ္ေန႔တာျဖတ္သန္း ကုန္ဆုံးသြားသည့္အခါ လုံးလုံးေမ့ေလ်ာ့သြားေတာ့သည္။

လူေတြက အိပ္မက္ကုိ အခ်ိန္အခါႏွင့္လုိက္၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အိပ္မက္သည္ မသိစိတ္အတြင္းမွာ ရွိေနေသာ ျဖစ္ခ်င္၊ ျဖစ္လုိသည့္ စိတ္ဆႏၵမ်ားကုိ အိပ္မက္ထဲမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကသည္ဟုဆုိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အိပ္မက္သည္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္ဟု ယူဆသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အခ်ိန္ေပၚမူတည္၍ အိပ္မက္ထဲက အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ယူရမည္ဟု အိပ္မက္က်မ္းတစ္ခ်ိဳ႕က ေဖာ္ျပၾကျပန္သည္။

ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္မ်ား၏ အဓိပၸာယ္ထက္ မက္မိေသာ အေၾကာင္းအရာကုိ ပုိ၍ စိတ္၀င္စားသည္။ ဥပမာ - ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မက္ေသာ အိပ္မက္သည္ တစ္ႀကိမ္မွာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ တစ္ခါသာမက္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အခန္းဆက္အိပ္မက္အျဖစ္ လအနည္းငယ္ျခားၿပီး ျပန္မက္ေသာ ထူးဆန္းသည့္ အိပ္မက္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူက တစ္ႀကိမ္မက္တုိင္း မဆုံးႏုိင္ေသာ ေလွကားထစ္မ်ားကုိ တက္ေနရသည္၊ အေပၚေမာ္ၾကည့္လွ်င္ ေလွကားထစ္မ်ားကုိသာ ေတြ႔ရေသာ္လည္း လမ္းတစ္ေထာက္မွာ ရပ္နားၿပီး ဘုရားတစ္ဆူကုိ ၀င္ဖူးခြင့္ရသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အိပ္မက္မက္လွ်င္ ယခင္ဆုံးခဲ့ေသာ ေနရာမွ ျပန္ဆက္ၿပီး ေလွကားမ်ားကုိ တက္ျပန္သည္တဲ့။ အဲသလုိ အိပ္မက္အဆက္မ်ိဳး တစ္ႏွစ္မွာ သုံးေလးႀကိမ္ မက္ေလ့ရွိသည္ဟု ကြ်န္မကုိ ေျပာျပပါသည္။

ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္မ်ားသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးစုံကုိ ေပးသည္။ အိပ္မက္မ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္မ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးသည္၊ အိပ္မက္မ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္မ ေၾကာက္ရြ႕ံထိတ္လန္႔ခဲ့ရသည္၊ အိပ္မက္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ပူေဆြးငုိေႂကြးရျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အိပ္မက္မ်ားမွာ ကြ်န္မ တြယ္ၿငိမက္ေမာေနဆဲျဖစ္သည္။

ကြ်န္မ ကေလးဘ၀က မက္ေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကုိ ယခုအခ်ိန္ထိ မွတ္မိေနသည္မွာ အနည္းငယ္ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါသည္။ ကြ်န္မသည္ လူႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ေတာင္ပတ္လမ္းေပၚက ကားတစ္စီးေပၚမွာ စီးနင္းလုိက္ပါလ်က္ရွိသည္။ ကားေပၚကၾကည့္လွ်င္ ျမင္ရေသာ ေတာင္ေအာက္က (သိပ္မနက္ေသာ) ေခ်ာက္ထဲမွာ ေရႊအုိးတစ္လုံးကုိ ကြ်န္မေတြ႔သည္။ ညအခ်ိန္ျဖစ္၍ ေရႊအုိးက အေရာင္ထြက္လင္းလက္ၿပီး ေတာက္ပေနသည္ကုိ ကြ်န္မ တပ္မက္သည့္စိတ္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ေနာက္ပုိင္း ထုိေရႊအုိးကုိ တစ္ျခားတစ္စုံတစ္ေယာက္က လာယူသြားသလား၊ ကြ်န္မကုိယ္တုိင္ကားေပၚကဆင္းၿပီး သြားယူလုိက္သလား ဆုိတာကုိေတာ့ တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ထုိအိပ္မက္ကုိေတာ့ အမွတ္ရေနပါသည္။

ကြ်န္မအိပ္မက္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ကုိယ္ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ မၾကာခဏ ထည့္မက္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အိပ္မက္မက္ခ်ိန္မွာ မရင္းႏွီးေသးဘဲ အိပ္မက္မက္ၿပီးေနာက္မွ အျပင္မွာ ပုိရင္ႏွီးေသာသူျဖစ္လာတာမ်ိဳး တစ္ေယာက္မက ကြ်န္မႀကဳံဖူးသည္။ ေမာင္သည္လည္း ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲမွာ အရင္ခင္မင္ကြ်မ္း၀င္ခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္မ မက္ခဲ့ဖူးသမွ် အႀကိမ္အေရအတြက္အမ်ားဆုံးႏွင့္ သတိတရရွိအေနဆုံးမွာ ေမာင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အိပ္မက္မ်ားျဖစ္သည္။

ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ ခ်စ္သူမျဖစ္ခင္ ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္ အလုိမွာ ေမာင့္ကုိ ကြ်န္မ အိပ္မက္ မက္သည္။ ကြ်န္မႏွင့္ေမာင္ စတင္ေတြ႔ဆုံခဲ့ေသာ ၿဗိတိသွ်ေကာင္စီ စာၾကည့္တုိက္က စာအုပ္စင္ေတြၾကား ကြ်န္မ စာအုပ္ရွာေဖြေနစဥ္ ေမာင္က ေနာက္မွေရာက္လာၿပီး ကြ်န္မကုိ သုိင္းဖက္လုိက္သည္တဲ့။ အိပ္မက္ထဲမွာ ရန္ခုန္ခဲ့သလုိ အိပ္မက္ကႏုိးထေတာ့လည္း အျပင္မွာ ကြ်န္မ ရင္ေတြတုန္ေနခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီ့ေန႔က ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ ၿဗိတိသွ်ေကာင္စီမွာ စာအုပ္လာျပန္အပ္ရင္း အေပၚထပ္က ကင္တင္းမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ဖုိ႔ ခ်ိန္းဆုိထားခဲ့ၾကတာျဖစ္သည္။ ကြ်န္မက အက်ႌလက္ရွည္အျဖဴႏွင့္ ခရမ္းေရာင္အပြင့္မ်ားပါေသာ စကတ္ရွည္ ၀တ္ဆင္ထားခဲ့ၿပီး ေမာင္က အိပ္မက္ထဲကအတုိင္း အျဖဴမွာ ကန္႔လန္႔အမည္းစင္းေတြပါေသာ တီရွပ္လက္တုိႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအမည္းကုိ ၀တ္ဆင္လာခဲ့သည္။ ညက အိပ္မက္ကုိ သတိအရမွာ ေမာင့္ကုိ ပူေႏြးစြာ ၿပဳံးျပမိသည္။ ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ တကယ္ပဲ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။

ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ ခ်စ္သူသက္တမ္း ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ေမာင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အိပ္မက္မ်ား မက္ခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ေမ့ခ်င္စရာေကာင္းၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က အၿမဲအမွတ္ရခ်င္စရာ ေကာင္းပါသည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေမာင္ ေကာင္မေလးႏွင့္လက္တြဲၿပီး ကြ်န္မကုိ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာသြားတာမ်ိဳး ျမင္ရေတာ့ ကြ်န္မ၀မ္းနည္း မ်က္ရည္က်ခဲ့ရသည္။ ေနာက္တစ္ရက္ေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ ေမးျမန္းစစ္ေဆးၿပီး စိတ္ေကာက္ေတာ့သည္။ ေမာင္က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ စတတ္သူျဖစ္ရာ ကြ်န္မစိတ္ပူမွန္းသိေလ ပုိစေလႏွင့္ ကြ်န္မလုံးလုံးစိတ္ဆုိးၿပီး မေခၚမေျပာဘဲေနမွ ျပန္လုိက္ေခ်ာ့ပါသည္။

ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲတြင္ ေမာင္သာမက ေမာင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာသူတစ္ခ်ိဳ႕အျပင္ ေမာင္စြဲလန္းေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း ထည့္မက္တတ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အဂၤလန္မွာရွိေနစဥ္ ရန္ကုန္မွာ က်န္ခဲ့ေသာ ေမာင့္အခ်စ္ေတာ္ ေဗာက္စ္၀က္ဂြန္ပါဆက္ အနီရင့္ေရာင္ကားေလးကုိ ကြ်န္မ အိပ္မက္မက္သည္။ ေမာင္ အဲဒီ့ကားနီေလးကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ ျမတ္ႏုိးစြဲလန္းေၾကာင္း ကြ်န္မ အသိဆုံးျဖစ္သည္။ ကြ်န္မကလည္း ျမန္မာျပည္လမ္းေၾကာမွာ ဘယ္ေမာင္းစီးမွ ပုိေဘးကင္းသည္ဟု ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ ကားေမာင္းၾကမ္းေသာ ေမာင့္ကုိ တစ္ျခားကားထက္ အဲဒီကားေလးေမာင္းႏွင္မွ ပုိစိတ္ခ်သည္။ အဲဒီကားေလးေရာင္းလုိက္ေတာ့မည္ဟု ေမာင့္အိမ္က ဖုန္းဆက္ေသာေန႔က ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ အိပ္မက္မက္ေလ့ သိပ္မရွိေသာေမာင္ပင္ သူ႔ကားနီေလးကုိေတာ့ အိပ္မက္ မက္ခဲ့သည္။ ကြ်န္မလည္း ေမာင္ႏွင့္အတူ ထုိကားနီေလးႏွင့္ ခရီးေ၀းသြားၾကသည္ဟု အိပ္မက္မက္သည္။ ေမာင့္ကုိ ျပန္ေျပာျပေတာ့ သူ႔ကားေလးကုိ သတိရသြားၿပီး အလြမ္းပုိသြားခဲ့သည္။

ေမာင္ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲသုိ႔ မၾကာခဏ ေမာင္ေရာက္လာတတ္သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေမာင္ဆုံးသည့္ေန႔က ကြ်န္မ မသိလုိက္ရေသာ၊ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းရာတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္လာေျပာျပသည္။ ကြ်န္မအေပၚ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္လည္း ကြ်န္မကုိ လာေတာင္းပန္ခဲ့သည္။ အလြန္တရာမွ ေႏြးေထြးႏူးညံ့ခဲ့ေသာ ေမာင့္လက္ဖ၀ါးမ်ားသည္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ မယုံခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းရွေနခဲ့သည္။ ေမာင့္ကုိ လြမ္းအားတႀကီး ကြ်န္မ လွမ္းဖက္လုိက္ေတာ့ ေမာင့္ခႏၶာကုိယ္က အျပင္မွာတုန္းကလုိ ကြ်န္မထက္ ပုိႀကီးထြားမေနဘဲ ေသးေသးက်ဳံ႕က်ံဳ႕ေလး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ေမာင္ဆုံးၿပီး ဆယ့္တစ္လအၾကာမွာ မက္ေသာ အိပ္မက္ကလည္း အနည္းငယ္ ဆန္းၾကယ္ပါသည္။ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းပ်က္တစ္ခုက အုတ္ခုံေပၚမွာ ကြ်န္မလက္ကုိဆြဲၿပီး သူ႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးဖုိ႔ လာေျပာသည္။ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ထဲသာ ေမာင့္ကုိ ျမင္ရၿပီး က်န္ေသာသူမ်ားက ေမာင့္ကုိ မျမင္ရပါ။ သူေညာင္သီးေတြပဲ စားေနရသျဖင့္ မစားခ်င္ေတာ့ေၾကာင့္လည္း ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ရွိေနေသာေနရာက ျမန္မာျပည္ႏွင့္ မတူဘဲ အိႏၵိယလုိေနရာမ်ိဳး။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အိပ္မက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်န္မယုံၾကည္သည့္အတြက္ ေနာက္ရက္မွာ ဆြမ္းခ်က္ၿပီး တုိးပါး႐ုိးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ သြားကပ္ၿပီး ေမာင့္အတြက္ အမွ်ေ၀ခဲ့သည္။

အဲဒီ့ေနာက္ပုိင္း ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲသုိ႔ ေမာင္ သိသိသာသာ အလာက်ဲသြားသည္။ ေမာင္ဆုံးၿပီးတစ္ႏွစ္နဲ႔သုံးလအၾကာ ေမာင့္ေမြးေန႔မွာ ကြ်န္မ ေမေမကုိ အိပ္မက္ေပးသည္ဟု သိရသည္။ ကြ်န္မတုိ႔ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွာ ရပ္ၿပီး ၀င္လာဖုိ႔ ေမေမ့ကုိ ႐ုိ႐ုိက်ိဳးက်ိဳး ခြင့္ေတာင္းသည္တဲ့။ ေမာင္၀တ္ေနက် အက်ႌအျပာလက္ရွည္ႏွင့္ ပုဆုိးအနီကြက္စိပ္ကေလး ၀တ္ထားသည္ဟု ေမေမ့က ျပန္ေျပာျပပါသည္။ ေမာင္ေမြးေန႔မွာေပးေသာအိပ္မက္အတြက္ ေမေမကုိယ္တုိင္ ဆြမ္းခ်က္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကပ္လွဴၿပီးေနာက္ပုိင္း (ယခုအခ်ိန္ထိ) ေမေမ ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္ မမက္ေတာ့ဟု ဆုိပါသည္။

တစ္ခါတုန္းက ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္မက္ေသာ တစ္ရက္တည္းမွာပဲ ထူးဆန္းတုိက္ဆုိင္စြာ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္မက္ခဲ့သည္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းေနျပန္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေလာက္က အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ လက္ထပ္ၾကသည္တဲ့။ ကြ်န္မဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့မည့္ အရာတစ္ခုအတြက္ အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ကြ်န္မေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ရပါသည္။ ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့ ေမာင့္အခန္းထဲက ကြ်န္မ မက္ေမာေသာ စာအုပ္ေတြကုိ သြားသယ္သည္။ အဲ့ဒီအိပ္မက္မွာ ေမာင္မပါခဲ့ေသာ္လည္း ကြ်န္မႏွေျမာမိေသာ ေမာင့္အခန္းထဲက ဖတ္သူမဲ့ စာအုပ္ေတြက ေမာင္စြဲလန္းခဲ့သည့္အရာေတြပဲ မဟုတ္ပါလား။

ေမာင့္ကုိ တစ္ခါ အိပ္မက္မက္ၿပီးတုိင္း ေမာင္တစ္ေနရာရာမွာ အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနသည္ဟု ကြ်န္မ ခံစားရၿမဲျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့ေသာ လကပင္ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္ မက္လုိက္ေသးသည္။ ေမာင့္အေမလည္း ပါသည္။ အိပ္မက္ေတြ ညစဥ္ရက္ဆက္ ကြ်န္မ မက္ေနေသာ္လည္း ေမာင္ပါ၀င္သည့္ အိပ္မက္အေရအတြက္မွာ ဟုိအရင္ကေလာက္ မစိပ္ေတာ့ပါ။

ေမာင္ဆုံးၿပီးၿပီးခ်င္း ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ကဗ်ာတုိေလးတစ္ပုဒ္ ကြ်န္မ ခ်ေရးျဖစ္သည္။ အဲဒီ့ကဗ်ာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစာသားေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္မ ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ေနတာလား၊ ကြ်န္မရဲ႕ အစြဲအလန္းႀကီးေသာ စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္လား ကြ်န္မ အေၾကာင္းရင္း မရွာတတ္ပါ။ ရွာလည္း မရွာခ်င္ေတာ့ပါ။

အိပ္မက္ထဲမွာ ေမာင့္ကုိ အၿမဲမေတြ႔ရသည့္တုိင္ ရံဖန္ရံခါ ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ကုိေတာ့ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါသည္။ ေမာင္ႏွင့္ကြ်န္မ အျပင္ေလာကမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ျဖင့္ ဆုံဆည္းခြင့္ ရႏုိင္ပါေသးသည္။ အဲဒီ့အတြက္ အိပ္မက္ေတြကုိ စြဲလန္းႏွစ္သက္စြာျဖင့္ ညစဥ္ရက္ဆက္ ကြ်န္မ မက္ေနဦးမွာျဖစ္သည္။

'I still see you in my dreams, and you'll be always there with me.'

ဇြန္မုိးစက္

အလြမ္းရက္ ၁,၄၆၁

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Saturday, March 12, 2011

Category: I Miss You

ေမာင္ေရ… ဘာလုိလုိနဲ႔ ေမာင့္ကုိလြမ္းရတဲ့ရက္ေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီကြယ္။

ညကပဲ ေမာင္ ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲ အလည္ေရာက္လာခဲ့ေသးေနာ္။

ေမာင္နဲ႔မေတြ႔ရတဲ့ႏွစ္လေတြမွာ ေမာင့္ကုိ ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အမ်ားသားပဲ ေမာင္…

ေမာင္ အရင္းႏွီးဆုံးေပါင္းခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ကေလးအေဖေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ တစ္ေယာက္က ေယာက်္ားေလးေမြးၿပီး၊ တစ္ေယာက္က မိန္းကေလးေမြးတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခမည္းခမက္ေတာ္လုိ႔ရတာေပါ့လုိ႔ ကြ်န္မ စေနာက္လုိက္ေသးတယ္။

ဟယ္ရီေပၚတာမင္းသားေလး ဒန္နီရယ္လ္ေတာင္ လူပ်ိဳႀကီးဖားဖားျဖစ္လုိ႔၊ ဟယ္ရီေပၚတာ ေနာက္ဆုံး ဇာတ္လမ္းတြဲေတာင္ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီမွာ အဆုံးသတ္ေတာ့မယ္ ေမာင္…။ မင္းသမီးေလး အမ္မာက လွေသြးႂကြယ္တဲ့ ခ်စ္စရာ အပ်ိဳမ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။

အစားေကာင္းစားမိရင္ ခ်စ္တဲ့သူကုိ သတိရတတ္ၾကတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား ေမာင္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အစားေကာင္းမွ မဟုတ္ဘူး၊ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ ဖတ္ရတဲ့အခါ၊ ႐ုပ္ရွင္ကားေကာင္းတစ္ကား ၾကည့္ရတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိ သတိရတတ္တယ္။ ေမာင္သိပ္ႀကိဳက္မယ္လုိ႔ ေသခ်ာတဲ့ Avatar လုိကားမ်ိဳး ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မ အတူတူ ၾကည့္ခြင့္မရလုိက္ဘူးေနာ္။

ဟုိအရင္ အာရွက ထိတ္လန္႔ေျခာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ထုိင္း၊ ဂ်ပန္သရဲကားေတြကုိ ေဟာလီး၀ုဒ္က ျပန္႐ုိက္တဲ့ ေခတ္ကေန အခုေဟာလီး၀ုဒ္က ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ နာမည္ႀကီး အခ်စ္ကားေတြကုိ အာရွက ျပန္႐ုိက္ေနတဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနၿပီ ေမာင္။ ေမာင္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ What Women Want ကုိ တ႐ုတ္က ျပန္ရုိက္ၿပီး၊ Ghost ကုိ ဂ်ပန္က ျပန္႐ုိက္ထားတယ္။ ေမာင္ ၾကည့္ၿပီးရင္ ဘယ္လုိေ၀ဖန္မလဲဆုိတာ ကြ်န္မ သိခ်င္ေနမိတယ္ ေမာင္။

ေမာင္ေရ… သူငယ္ခ်င္းလင္း လက္ေဆာင္ေပးလုိ႔ ဖတ္လုိက္ရတဲ့ Malcom Gladwell ရဲ႕ Outliers ဆုိတဲ့ စာအုပ္လည္း သိပ္ေကာင္းတာပဲ သိလား။ ေမာင္ဖတ္မိရင္လည္း ႀကိဳက္မယ့္စာအုပ္မ်ိဳးဆုိတာ ကြ်န္မ ေသခ်ာတယ္ ေမာင္။

ကမာၻႀကီးက ႐ုပ္၀တၳဳပုိင္းဆုိင္ရာဘက္မွာ တုိးတက္ေနေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာပုိင္းမွာေတာ့ သိသိသာသာ ခ်ိဳ႕ယြင္းဆုတ္ယုတ္လာေနတာ အမွန္ပဲေမာင္။

ေၾသာ္…ေမာင္ေရ… အရင္လက္ကုိင္ဖုန္းေတြေပၚကာစ Handset ေတြက ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ထူထူႀကီးႀကီးေတြကေန တျဖည္းျဖည္းပါးၿပီ ေသးေအာင္ ထုတ္လာခဲ့ၾကတာေနာ္။ အခုက်ေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံးရဲ႕ features ထက္ပုိတဲ့ function ေတြထည့္သြင္းၿပီး ဖုန္းေတြက ပါးပါးျပားျပားကေန နဲနဲပုိႀကီးၿပီး အေလးခ်ိန္ပိုစီးလာတယ္။ လူေတြအရင္က ဖုန္းေျပာ၊ မက္ေဆ့ခ်္ပုိ႔႐ုံ အသုံးျပဳရာကေန ဖုန္းထဲကေနပဲ သတင္းေတြ၊ စာေတြ ေမးလ္ေတြဖတ္၊ လူမႈကြန္ယက္ေတြ၀င္ၾကည့္နဲ႔ အာ႐ုံငါးပါး တစ္ခ်က္ကေလးမွ အနားမေပးႏုိင္ေအာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာ ေမာင့္ကုိ ျပခ်င္တယ္။

ခုေနခါမွာ Apple ထုတ္တဲ့ iPhone ကုိ လူအမ်ား သိသိသာသာ သုံးလာၾကတာ ေတြ႔ရတယ္ ေမာင္။ ေမာင္သာဆုိရင္လည္း ေသခ်ာေပါက္ iPhone သုံးမယ့္သူဆုိတာ ကြ်န္မက သိေနျပန္တယ္။ iPad လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သုံးေနၾကၿပီ ေမာင္ရဲ႕။ Steve Jobs က Apple ကေန အကန္႔အသတ္မဲ့ ေဆးခြင့္ယူသြားတဲ့အတြက္ ႏွေျမာမိတယ္ ေမာင္။ သူတာ၀န္မထမ္းေဆာင္ေတာ့မယ့္ Apple ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲဆုိတာ ကြ်န္မ မွန္းဆၾကည့္ေနမိတယ္။ ေမာင္သာရွိရင္ေတာ့… ဒီအေၾကာင္းေတြ ကြ်န္မ ေမာင္နဲ႔ဆက္ေဆြးေႏြးျဖစ္ဦးမွာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္အရာမွ မေသခ်ာပါဘူး ေမာင္လုိ႔ ကြ်န္မ နိဂုံးခ်ဳပ္မိမလားဘဲ။

အီဂ်စ္မွာလည္း အႏွစ္ သုံးဆယ္လုံးႀကီးစုိးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မူဘာရက္အစုိးရကုိ ျပည္သူနဲ႔တပ္မေတာ္ ပူေပါင္းၿပီး ေအာင္ျမင္စြာ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္လုိက္တယ္ ေမာင္။ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ ကြ်န္မ မေျပာဘဲ ေမာင္သိမွာပါ။

သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ကပ္ဆုိးေတြကလည္း ကမာၻ႔ေနရာအႏွ႔ံအျပား တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ ျဖစ္သြားလုိက္တာ လပုိင္းေတာင္ မျခားဘူး ေမာင္ရယ္။ ၂၀၀၄ ဒီဇင္ဘာတုန္းက ျဖစ္သြားတဲ့ အင္ဒုိနီးရွားဆူနာမီထက္ ပုိျပင္းတဲ့ ဆူနာမီက တစ္ေန႔ကပဲ ဂ်ပန္အေရွ႕ေျမာက္ကမ္းေျခကုိ ၀င္ေရာက္တုိက္စားပစ္ခဲ့တယ္ ေမာင္။ ငလ်င္အႀကီးႀကီးၿပီးေတာ့ အေသးေလးေတြ ဆက္လႈပ္ေနတာ တစ္ညလုံးပဲတဲ့။ အသက္ရွင္က်န္ရစ္တဲ့ လူေတြမွာလည္း စိုးရိမ္ေသာက ဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ ရတက္မေအးၾကရပါဘူး ေမာင္။

ကြ်န္မအတြက္ ေမာင္စိတ္ပူသြားၿပီလားဟင္?

မပူပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္။ ကြ်န္မက ေမာင့္ကုိ သိေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ႐ုံသက္သက္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ကြ်န္မက တရားဓမၼကုိ အရင္ကထက္ အဆမ်ားစြာပုိၿပီး ေလးနက္ယုံၾကည္စြာ ကုိးကြယ္ေနမိေတာ့ ဘယ္အရာမဆုိ တရားနဲ႔ေျဖေတြးႏွစ္သိမ့္တတ္လာၿပီ ေမာင္။ တရားကလည္း ကြ်န္မကုိ ျပန္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိတာ ယုံၾကည္ေနတယ္ ေမာင္။

ကြ်န္မေလ ေမာင္နဲ႔အတူတူရွိေနစဥ္တုန္းကထက္ ပုိၿပီးသတၱိေတြရွိလာခဲ့တယ္။ အရင္က ဘာေလးမဆုိ ေမာင့္ကုိအားကုိးတႀကီး ေမးျမန္းတတ္ခဲ့တဲ့ကြ်န္မ အခုဆုိ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားဆုံးျဖတ္တတ္ခဲ့ၿပီ ေမာင္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဘယ္သြားသြား ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရဲ သြားရဲခဲ့ၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ၾကည့္တတ္ခဲ့ၿပီ။ ေစ်းလည္း တစ္ေယာက္တည္း ၀ယ္တတ္ခဲ့ၿပီ။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားခရီးေတြလည္း တစ္ေယာက္တည္း သြားရဲခဲ့ၿပီ ေမာင္။ ဘ၀မွာ ေမာင္မပါဘဲ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း အစစအရာရာရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ကြ်န္မဘယ္ေလာက္ေလ့က်င့္ယူခဲ့ရတယ္ဆုိတာ ကြ်န္မကုိယ္တုိင္ကလြဲလုိ႔ ဘယ္သူမွ သိႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး ေမာင္။ အခုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းဘ၀မွာ ကြ်န္မ က်င့္သားရေနပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ေမာင္ရယ္…. “ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့” ဆုိတဲ့ စကားပုံဟာ ကြ်န္မအတြက္ မမွန္ပါဘူးကြယ္။

ဇြန္မုိးစက္

13/03/07

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Friday, March 12, 2010

Category: I Miss You

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီ့ေန႔က မုိးေတြရြာေနခဲ့တယ္...ေမာင္။

..........................................................................

(က)

႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီး အံဆြဲထဲက အသံပိတ္ထားတဲ့ လက္ကုိင္ဖုန္းေလးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ missed call ေတြ ေတြ႔ရသည္။ သူမ ျပန္ေခၚၾကည့္ေပမယ့္ တစ္ဘက္မွ ဖုန္းျပန္ထူးသံမၾကားရတာမုိ႔ ဆက္မေခၚေတာ့ဘဲ ဟင္လင္နဲ႔အတူ ႐ုံးကထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္မွာ မုိးေတြသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနသည္။ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္တုိင္း လူမ်ားျပည့္က်ပ္ေနေသာ ကားမွတ္တုိင္က ခုလုိ မုိးသည္းညေနခင္းမွာ ခါတုိင္းထက္ပုိလုိ႔ လူေတြအုံခဲေနသည္။ ဘတ္စ္ကားလာေတာ့ ဟယ္လင္ႏွင့္ႏွစ္ေယာက္သား အေျပးအလႊားလုတက္ရင္း ကားေနာက္ဆုံးက ခုံတန္းရွည္မွာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေနရာရသြားသည္။

ဒီရုံးမွာ သူမအလုပ္စ၀င္တာ ငါးပတ္မွ်သာရွိေသးသည္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႔ ပထမဆုံးလုပ္ရတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ သူမ ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရွိမေနခဲ့။ သူတုိ႔ဓေလ့စရုိက္နဲ႔ အံ၀င္ခြင္က်မျဖစ္ေသးလုိ႔ျဖစ္မွာပါေလလုိ႔ ေျဖေတြးယင္း သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ကုိ ျဖည္းျဖည္းညင္သာ ခ်လုိက္မိသည္။ ဟယ္လင္က သူမခံစားခ်က္ကုိနားလည္သူပီပီ အားေပးတတ္သည္။ ေနာက္ႏွစ္လသုံးလေလာက္ဆုိ အဆင္ေျပ သြားမွာပါတဲ့။ ဟယ္လင္က သူမထက္ တစ္လတိတိေစာၿပီး အလုပ္၀င္သူျဖစ္၍ သူမ၏စီနီယာဟု ေျပာလွ်င္ရသည္။ စိတ္သေဘာေကာင္းၿပီး ေဖးမကူညီတတ္သူ ဟယ္လင္နဲ႔အတူ တြဲလုပ္ခြင့္ရတာကပင္ သူမကံေကာင္းသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။

မုိးေတြရြာေနတာေၾကာင့္ေရာ၊ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာေပါင္းၿပီး ကားလမ္းက ၾကပ္ေနသည္။ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္က မုိးသည္းေတြၾကားထဲမွာ ကားႀကီးကားငယ္ေတြက တစ္ေရြ႔ေရြ႔သာ သြားႏုိင္သည္။ ခါတုိင္း၁၅မိနစ္စီးလွ်င္ ေရာက္ရမည့္ခရီးက အခုမိနစ္ေလးဆယ္ေလာက္ ၾကာေနသည္။ စိတ္ျမန္တတ္ေသာသူမက ခုလုိၾကာၾကာစီးရသည္ကုိ သိပ္စိတ္မရွည္ခ်င္။ ဟယ္လင္ႏွင့္ စကားေတြေျပာၿပီး သြားရလုိ႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။

မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးအတူဆင္းၾကေပမယ့္ သြားရမယ့္လမ္းက ဆန္႔က်င္ဘက္။ ဟယ္လင္က ဘူတာဘက္ဆက္သြားၿပီး သူမက ထမင္းဆုိင္တန္းဘက္သြားကာ ဆာေနေသာ ၀မ္းဗုိက္ကုိ အရင္ျဖည့္လုိက္သည္။ စားၿပီးေတာ့ အိမ္ကုိတန္းမျပန္ျဖစ္ေသးဘဲ ဘတ္စ္ကားေပၚတက္ၿပီး သူမေငြစာရင္းဖြင့္ထားရာဘဏ္သုိ႔ ခရီးဆက္ ရျပန္သည္။ ဒီဘဏ္မွာဖြင့္ျဖစ္တာကလည္း ေမာင္ အၾကံေပးလုိ႔ ဖြင့္ျဖစ္တာ။ ဒီႏုိင္ငံမွာက်ေတာ့ တစ္ျခားဘဏ္ေတြလုိ ေနရာတုိင္းမွာ ေငြထုတ္ေငြသြင္းစက္ေတြ မရွိေတာ့ အနီးဆုံးဘဏ္ခြဲထိ သြားရလာရတာ အခ်ိန္ပုိကုန္ေပမယ့္ ေမာင့္ေၾကာင့္ရယ္လုိ႔ေတာ့ စိတ္မခုမိ။

(ခ)

ဘဏ္ကျပန္ထြက္လာေတာ့ ဘတ္စ္ကားမစီးဘဲ ရထားႏွင့္သာသြားေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီး ဘူတာဆီ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဖုန္းျမည္သံၾကားလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အရင္အိမ္မွာအတူေနခဲ့သူ အန္တီ့ဆီက ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ေလသံအတုိင္း “ေဟ့ ..... ညည္းအလုပ္မွာ အဆင္ေျပလား။” “သိပ္အေျပႀကီးမဟုတ္ဘူး..အန္တီ၊ လူေတြက တစ္မ်ိဳးပဲ။ အမွန္အတုိင္းေျပာရယင္ သမီးမေပ်ာ္ဘူး။” “ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အားတင္းထားသမီးေရ အားတင္းထား။” အန္တီနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ သူမေမာင့္ကုိ လြမ္းဆြတ္စြာ တမ္းတမိသည္။ အင္းေလ...ေရွ့ဆက္ၿပီး အလုပ္မွာ အဆင္မေျပ စိတ္ဆင္းရဲေနရဦးမယ္ဆုိရင္ အလုပ္ထြက္ၿပီး အိမ္ျပန္မွာေပါ့။ ဘာအေရးလဲ။ ေမာင့္ကုိလက္ထပ္ၿပီး ေမာင့္ရင္ခြင္မွာပဲ တစ္သက္လုံး ေအးေအးလူလူ ခုိနားေတာ့မယ္ဟု ေတြးမိလုိက္ေတာ့ သူမစိတ္ထဲ ေျဖသာသလုိရွိသြားသည္။

(ဂ)

ရထားလာေတာ့ မ်ားျပားလွေသာလူအုပ္ႏွင့္အတူ သူမတုိးေ၀ွ႔တြန္းတုိက္ၿပီး ရထားတြဲေပၚေရာက္ေအာင္ တက္လုိက္ရသည္။ ရထားထြက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ညေနက missed call ျဖစ္သြားေသာ ေမာင့္ညီ၀မ္းကြဲဆီမွ ဖုန္းျပန္ဆက္လာ၍ သူမအေျပးအလႊားထူးလုိက္သည္။ “ေဇေဇ...ေန႔လည္က ႐ုံးမွာဖုန္းအသံပိတ္ထားလုိ႔ မင္းဆက္တာမသိလုိက္ဘူး။ အစ္မျပန္ေခၚေတာ့လည္း မင္းက ျပန္မကုိင္ဘူး။” သူမ ေျပာခ်င္တာေတြအရင္ေျပာၿပီးမွ ေဇေဇ့ဘက္ကေျဖသံကုိ နားစြင့္ေနလုိက္သည္။ “အစ္မ........ကုိကုိပန္......ၿပီ” ရထားသံနဲ႔စကားသံေတြၾကားမွာ စကားစုအျပည့္အစုံကုိ သူမ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္။ “ဘာလဲေဇေဇ...ဘာလဲ” “ကုိကုိပန္....ဆုံးၿပီ... အစ္မ” သူမရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသည္။ ခဏၾကာမွ “ဟင္...ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ” “ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာ ပြဲခ်င္းၿပီး....ညကဆုံးသြားတယ္တဲ့ အေမလွမ္းေျပာတာ” “ေၾသာ္.... သူက ကားေမာင္းၾကမ္းတာကုိး” ဒီ့ထက္ပုိၿပီး သူမ မေျပာႏုိင္ေတာ့။ ဖုန္းခ်လုိက္ေတာ့ ရထားက သြားေနက်ႏႈန္းအတုိင္း တရိပ္ရိပ္ေျပးေနသည္။

(ဃ)

ဟင့္အင္း.....ေမာင္မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သူမ မယုံခ်င္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ကပဲ ေမာင္နဲ႔ဖုန္းေျပာလုိက္ရေသးတာ။ မယုံခ်င္ဘူး...သူမတစ္ေခါင္းလုံး ျငင္းဆန္မႈေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ ရင္တစ္ခုလုံး ဗလာက်င္းသြားသည္။ ဒါအိပ္မက္တစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆုိတာလည္း သူမတပ္အပ္သိေနသည္။ သတိလက္က်န္နဲ႔ သူမဆင္းရမယ့္ဘူတာ ေရာက္လုိ႔သာ ဆင္းခဲ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ဘာျဖစ္ေနလဲ သူမ သတိမထားမိခဲ့။ မ်က္ရည္က်ဖုိ႔ သူမသတိရမေနခဲ့။ ေဟာဒီ့ ကမာၻေျမႀကီးေပၚမွာ ေမာင္မရွိေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အသိကလြဲလုိ႔ သူမ ဘာကုိမွမသိခဲ့။ အသက္မဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔အတူ ကားဂိတ္ဆီအသြား စုိစြတ္ေအးျမေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ သူမရုတ္တရက္ သတိျပန္၀င္လာသည္။ မုိးေတြရြာေကာင္းေနဆဲပါလား။

အဲဒီ့ေနာက္...

အဲဒီ့ေနာက္ေတာ့ ...... သူမမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္တုိ႔ စုိစြတ္ေနခဲ့ၿပီ။

ဇြန္မုိးစက္

ေမာင္မရွိတဲ့ေန႔ရက္မ်ား

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Saturday, December 19, 2009

Category: I Miss You

ေမာင္မရွိတဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသလဲဆုိတာ ေမာင္သိပါသလား။

ေမာင့္ကုိ အိပ္မက္မက္တဲ့အခါ ...

႐ုပ္ရွင္ကားေကာင္းေတြ ႐ုံတင္တဲ့အခါ ...

ဂ်ပန္စာ စားရတဲ့အခါ ...

Nes ေကာ္ဖီန႔ံ ျပင္းျပင္းရတဲ့အခါ ...

"ဂ်စ္ပစီမုိးတိမ္" သီခ်င္း ၾကားရတဲ့အခါ ...

Longines တံဆိပ္ နာရီေၾကာ္ျငာ ျမင္ရတဲ့အခါ ...

အနီေရာင္ Passat Volkswagen ကုိ ေတြ႔ရတဲ့အခါ ...

Sony Ericsson Model အသစ္ ထြက္တဲ့အခါ ...

Java Programming အေၾကာင္း ၾကားရတဲ့အခါ ...

နည္းပညာအသစ္အဆန္းသတင္းေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါ ...

Kenshin (Samurai X) ကာတြန္း Series ၾကည့္ရတဲ့အခါ ...

ေမာင့္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာဆုိျဖစ္တ့ဲအခါ ...

Networking problem ေတြ ကၽြန္မ resolve မလုပ္ႏုိင္တဲ့အခါ ...

အခါေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေမာင့္ကုိလြမ္းရင္း ေန႔ရက္မ်ားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္ ေမာင္ ...

ေတြ႔ျမင္ခ်င္စိတ္ အႀကိမ္ႀကိမ္မ်ဳိသိပ္ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ ေမာင့္ကုိတမ္းတ သတိရမိတဲ့အခါ

ကၽြန္မရဲ့အျမင္အာ႐ုံေတြမႈန္၀ါးလုိ႔ အလြမ္းမ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္ ေမာင္ ...။

ေမာင့္ကုိလြမ္းတဲ့
ဇြန္မုိးစက္