Coral Reef: March 2011

အလြမ္းရက္ ၁,၄၆၁

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Saturday, March 12, 2011

ေမာင္ေရ… ဘာလုိလုိနဲ႔ ေမာင့္ကုိလြမ္းရတဲ့ရက္ေပါင္း ေထာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီကြယ္။

ညကပဲ ေမာင္ ကြ်န္မ အိပ္မက္ထဲ အလည္ေရာက္လာခဲ့ေသးေနာ္။

ေမာင္နဲ႔မေတြ႔ရတဲ့ႏွစ္လေတြမွာ ေမာင့္ကုိ ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အမ်ားသားပဲ ေမာင္…

ေမာင္ အရင္းႏွီးဆုံးေပါင္းခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ကေလးအေဖေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ တစ္ေယာက္က ေယာက်္ားေလးေမြးၿပီး၊ တစ္ေယာက္က မိန္းကေလးေမြးတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခမည္းခမက္ေတာ္လုိ႔ရတာေပါ့လုိ႔ ကြ်န္မ စေနာက္လုိက္ေသးတယ္။

ဟယ္ရီေပၚတာမင္းသားေလး ဒန္နီရယ္လ္ေတာင္ လူပ်ိဳႀကီးဖားဖားျဖစ္လုိ႔၊ ဟယ္ရီေပၚတာ ေနာက္ဆုံး ဇာတ္လမ္းတြဲေတာင္ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီမွာ အဆုံးသတ္ေတာ့မယ္ ေမာင္…။ မင္းသမီးေလး အမ္မာက လွေသြးႂကြယ္တဲ့ ခ်စ္စရာ အပ်ိဳမ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။

အစားေကာင္းစားမိရင္ ခ်စ္တဲ့သူကုိ သတိရတတ္ၾကတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား ေမာင္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အစားေကာင္းမွ မဟုတ္ဘူး၊ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ ဖတ္ရတဲ့အခါ၊ ႐ုပ္ရွင္ကားေကာင္းတစ္ကား ၾကည့္ရတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကုိ သတိရတတ္တယ္။ ေမာင္သိပ္ႀကိဳက္မယ္လုိ႔ ေသခ်ာတဲ့ Avatar လုိကားမ်ိဳး ေမာင္နဲ႔ကြ်န္မ အတူတူ ၾကည့္ခြင့္မရလုိက္ဘူးေနာ္။

ဟုိအရင္ အာရွက ထိတ္လန္႔ေျခာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ထုိင္း၊ ဂ်ပန္သရဲကားေတြကုိ ေဟာလီး၀ုဒ္က ျပန္႐ုိက္တဲ့ ေခတ္ကေန အခုေဟာလီး၀ုဒ္က ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ နာမည္ႀကီး အခ်စ္ကားေတြကုိ အာရွက ျပန္႐ုိက္ေနတဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနၿပီ ေမာင္။ ေမာင္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ What Women Want ကုိ တ႐ုတ္က ျပန္ရုိက္ၿပီး၊ Ghost ကုိ ဂ်ပန္က ျပန္႐ုိက္ထားတယ္။ ေမာင္ ၾကည့္ၿပီးရင္ ဘယ္လုိေ၀ဖန္မလဲဆုိတာ ကြ်န္မ သိခ်င္ေနမိတယ္ ေမာင္။

ေမာင္ေရ… သူငယ္ခ်င္းလင္း လက္ေဆာင္ေပးလုိ႔ ဖတ္လုိက္ရတဲ့ Malcom Gladwell ရဲ႕ Outliers ဆုိတဲ့ စာအုပ္လည္း သိပ္ေကာင္းတာပဲ သိလား။ ေမာင္ဖတ္မိရင္လည္း ႀကိဳက္မယ့္စာအုပ္မ်ိဳးဆုိတာ ကြ်န္မ ေသခ်ာတယ္ ေမာင္။

ကမာၻႀကီးက ႐ုပ္၀တၳဳပုိင္းဆုိင္ရာဘက္မွာ တုိးတက္ေနေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာပုိင္းမွာေတာ့ သိသိသာသာ ခ်ိဳ႕ယြင္းဆုတ္ယုတ္လာေနတာ အမွန္ပဲေမာင္။

ေၾသာ္…ေမာင္ေရ… အရင္လက္ကုိင္ဖုန္းေတြေပၚကာစ Handset ေတြက ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ထူထူႀကီးႀကီးေတြကေန တျဖည္းျဖည္းပါးၿပီ ေသးေအာင္ ထုတ္လာခဲ့ၾကတာေနာ္။ အခုက်ေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံးရဲ႕ features ထက္ပုိတဲ့ function ေတြထည့္သြင္းၿပီး ဖုန္းေတြက ပါးပါးျပားျပားကေန နဲနဲပုိႀကီးၿပီး အေလးခ်ိန္ပိုစီးလာတယ္။ လူေတြအရင္က ဖုန္းေျပာ၊ မက္ေဆ့ခ်္ပုိ႔႐ုံ အသုံးျပဳရာကေန ဖုန္းထဲကေနပဲ သတင္းေတြ၊ စာေတြ ေမးလ္ေတြဖတ္၊ လူမႈကြန္ယက္ေတြ၀င္ၾကည့္နဲ႔ အာ႐ုံငါးပါး တစ္ခ်က္ကေလးမွ အနားမေပးႏုိင္ေအာင္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာ ေမာင့္ကုိ ျပခ်င္တယ္။

ခုေနခါမွာ Apple ထုတ္တဲ့ iPhone ကုိ လူအမ်ား သိသိသာသာ သုံးလာၾကတာ ေတြ႔ရတယ္ ေမာင္။ ေမာင္သာဆုိရင္လည္း ေသခ်ာေပါက္ iPhone သုံးမယ့္သူဆုိတာ ကြ်န္မက သိေနျပန္တယ္။ iPad လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သုံးေနၾကၿပီ ေမာင္ရဲ႕။ Steve Jobs က Apple ကေန အကန္႔အသတ္မဲ့ ေဆးခြင့္ယူသြားတဲ့အတြက္ ႏွေျမာမိတယ္ ေမာင္။ သူတာ၀န္မထမ္းေဆာင္ေတာ့မယ့္ Apple ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲဆုိတာ ကြ်န္မ မွန္းဆၾကည့္ေနမိတယ္။ ေမာင္သာရွိရင္ေတာ့… ဒီအေၾကာင္းေတြ ကြ်န္မ ေမာင္နဲ႔ဆက္ေဆြးေႏြးျဖစ္ဦးမွာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္အရာမွ မေသခ်ာပါဘူး ေမာင္လုိ႔ ကြ်န္မ နိဂုံးခ်ဳပ္မိမလားဘဲ။

အီဂ်စ္မွာလည္း အႏွစ္ သုံးဆယ္လုံးႀကီးစုိးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မူဘာရက္အစုိးရကုိ ျပည္သူနဲ႔တပ္မေတာ္ ပူေပါင္းၿပီး ေအာင္ျမင္စြာ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္လုိက္တယ္ ေမာင္။ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ ကြ်န္မ မေျပာဘဲ ေမာင္သိမွာပါ။

သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ကပ္ဆုိးေတြကလည္း ကမာၻ႔ေနရာအႏွ႔ံအျပား တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ ျဖစ္သြားလုိက္တာ လပုိင္းေတာင္ မျခားဘူး ေမာင္ရယ္။ ၂၀၀၄ ဒီဇင္ဘာတုန္းက ျဖစ္သြားတဲ့ အင္ဒုိနီးရွားဆူနာမီထက္ ပုိျပင္းတဲ့ ဆူနာမီက တစ္ေန႔ကပဲ ဂ်ပန္အေရွ႕ေျမာက္ကမ္းေျခကုိ ၀င္ေရာက္တုိက္စားပစ္ခဲ့တယ္ ေမာင္။ ငလ်င္အႀကီးႀကီးၿပီးေတာ့ အေသးေလးေတြ ဆက္လႈပ္ေနတာ တစ္ညလုံးပဲတဲ့။ အသက္ရွင္က်န္ရစ္တဲ့ လူေတြမွာလည္း စိုးရိမ္ေသာက ဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ ရတက္မေအးၾကရပါဘူး ေမာင္။

ကြ်န္မအတြက္ ေမာင္စိတ္ပူသြားၿပီလားဟင္?

မပူပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္။ ကြ်န္မက ေမာင့္ကုိ သိေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ႐ုံသက္သက္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ကြ်န္မက တရားဓမၼကုိ အရင္ကထက္ အဆမ်ားစြာပုိၿပီး ေလးနက္ယုံၾကည္စြာ ကုိးကြယ္ေနမိေတာ့ ဘယ္အရာမဆုိ တရားနဲ႔ေျဖေတြးႏွစ္သိမ့္တတ္လာၿပီ ေမာင္။ တရားကလည္း ကြ်န္မကုိ ျပန္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိတာ ယုံၾကည္ေနတယ္ ေမာင္။

ကြ်န္မေလ ေမာင္နဲ႔အတူတူရွိေနစဥ္တုန္းကထက္ ပုိၿပီးသတၱိေတြရွိလာခဲ့တယ္။ အရင္က ဘာေလးမဆုိ ေမာင့္ကုိအားကုိးတႀကီး ေမးျမန္းတတ္ခဲ့တဲ့ကြ်န္မ အခုဆုိ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားဆုံးျဖတ္တတ္ခဲ့ၿပီ ေမာင္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဘယ္သြားသြား ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရဲ သြားရဲခဲ့ၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ၾကည့္တတ္ခဲ့ၿပီ။ ေစ်းလည္း တစ္ေယာက္တည္း ၀ယ္တတ္ခဲ့ၿပီ။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားခရီးေတြလည္း တစ္ေယာက္တည္း သြားရဲခဲ့ၿပီ ေမာင္။ ဘ၀မွာ ေမာင္မပါဘဲ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း အစစအရာရာရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ကြ်န္မဘယ္ေလာက္ေလ့က်င့္ယူခဲ့ရတယ္ဆုိတာ ကြ်န္မကုိယ္တုိင္ကလြဲလုိ႔ ဘယ္သူမွ သိႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး ေမာင္။ အခုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းဘ၀မွာ ကြ်န္မ က်င့္သားရေနပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ေမာင္ရယ္…. “ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့” ဆုိတဲ့ စကားပုံဟာ ကြ်န္မအတြက္ မမွန္ပါဘူးကြယ္။

ဇြန္မုိးစက္

ငယ္ငယ္တုန္းက - ၂

Posted by ဇြန္မိုးစက္ | Posted on Thursday, March 10, 2011

Category: Childhood , Memoirs

ဟုိအရင္ပုိ႔စ္မွာတုန္းက ကုိယ္ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေလးေတြဆုိၿပီး အမွတ္တရ ခ်ေရးဖူးတယ္။ စိတ္ေတြက အတိတ္ဆီ ေရာက္ေရာက္သြားတတ္လုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ေဆာ့ကစားခဲ့ပုံေလးေတြ အေၾကာင္း သတိရတတ္တယ္။ ကုိယ္က အႀကီးျဖစ္ေလေတာ့ ကုိယ့္ေအာက္က အငယ္နဲ႔အတူတူ ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးတာေရာ၊ သူဘယ္လုိကစားတတ္တယ္ဆုိတာေရာ မွတ္မိေနတယ္။

ကုိယ္တုိ႔ငယ္ငယ္က အျပင္ထြက္ၿပီး လမ္းေပၚမွာ သိပ္မကစားခဲ့ရဘူး။ အေဖက အၿမဲလုိခရီးထြက္ၿပီး အိမ္မွာမရွိတာတစ္ေၾကာင္း၊ အေမက ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမကုိ သူျမင္ကြယ္ရာမွာပဲ ရွိေစခ်င္တာတစ္ေၾကာင္းမုိ႔ အျပင္ေပးထြက္ မေဆာ့ေစခဲ့တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကုိယ္ထင္မိတယ္။ အိမ္ထဲမွာနဲ႔ ၿခံေရွ႕မွာေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္ ကစားလုိ႔ရတယ္။ ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အသက္ကြာေပမယ့္ အတူတူ ကစားၾကတယ္။

သူစစ္သား႐ုပ္ေလးေတြ ေဂၚလီနဲ႔ပစ္တုိင္း ကစားရင္ ကုိယ္လည္း လုိက္ပစ္တယ္။ ကုိယ္က စကၠဴအက်ႌအရုပ္ကတ္ေလးေတြနဲ႔ ကစားရင္ သူ႔အတြက္ ေယာက်ာ္းေလးပါတဲ့ ကတ္ေလး၀ယ္ေပးၿပီး သူလည္း လုိက္ကစားတယ္။ ေယာက်္ားေလးအ႐ုပ္က အက်ႌနည္းေနရင္ သူတတ္သေလာက္ အက်ႌပုံဆြဲ၊ ကတ္ေၾကးနဲ႔ လုိက္ညွပ္ၿပီး အသစ္ခ်ဳပ္တယ္။ ကုိယ့္မွာလည္း အ႐ုပ္ကတ္ေတြဆုိတာ မနည္းမေနာပဲ။ အတန္းတင္ စာေမးပြဲႀကီးၿပီးသြားတဲ့အခါတုိင္း ရွိသမွ်အ႐ုပ္ေတြထုတ္၊ အလွဆုံး၀တ္စုံ၀တ္ေပးၿပီး ကမာၻ႔ဖက္ရွင္ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပတန္းကစားတယ္။ သူကလည္း ရွိတဲ့ေယာက်္ားေလး႐ုပ္ထုတ္၊ အသားနားဆုံး၀တ္စုံေပး၀တ္ေပါ့။ အဲလုိမ်ိဳး ကုိယ္ ၁၀တန္းေျဖၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ ကစားခဲ့တယ္။

ေမာင္ေလးက ေယာက်္ားေလးပီပီ စစ္ဗုိလ္လုပ္တန္း ကစားေလ့ရွိတယ္။ သူ႔မွာ ေသနတ္ေတြ အတုိအရွည္မ်ိဳးစုံရွိတယ္။ သူ႔အက်င့္က ဘာလုပ္တုိင္းကစားကစား ၀တ္စုံျပည့္ ၀တ္ဆင္ၿပီးမွ ကစားတာ။ စစ္ဗုိလ္လုပ္ရင္ စစ္ဦးေလးထုပ္ေဆာင္း၊ စစ္အက်ႌေဘာင္းဘီ၀တ္၊ ဘြတ္ဖိနပ္စြပ္၊ ခါးၾကားမွာ ေသနတ္ထုိးၿပီး ကစားတယ္။ စပယ္ယာလုပ္တန္းကစားရင္ သူလြယ္ေနက် လြယ္အိတ္အနီေလးကုိ စလြယ္သုိင္းလြယ္၊ သူ႔မွာရွိတဲ့ တစ္ထည္တည္းေသာ ကေလးပုဆုိးေလး၀တ္၊ အိမ္အေပၚထက္တက္တဲ့ ေလွကားေပၚရပ္၊ ထီလက္မွတ္ေတြ လက္ၾကားညွပ္ၿပီး ခရီးသည္ေခၚေတာ့ ကုိယ္က ေလွကားထစ္ေပၚတက္ထုိင္ၿပီး ခရီးသည္လုပ္၊ ဆင္းမယ့္မွတ္တုိင္ သူ႔ကုိေျပာရတယ္။

ကုိယ္တုိ႔ငယ္ငယ္က တီဗြီမွာ Air Wolf ဇာတ္လမ္းတြဲ ေခတ္စားနာမည္ႀကီးေနခ်ိန္၊ သူကလည္း အဲ၀ုဖ္မင္းသားကုိ သေဘာက်ေနသူဆုိေတာ့ ထုိင္ခုံေတြစီၿပီး မီးခလုပ္တပ္ထားတဲ့ အခန္းေထာင့္ကုိကပ္၊ မီးခလုတ္ကုိ အဖြင့္အပိတ္လုပ္ၿပီး သူက ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းတယ္၊ သူကထုံးစံအတုိင္း ကပၸတိန္လုပ္ေတာ့ ကုိယ္ကေနာက္ခုံကေနလုိက္ၿပီး သည္းထိတ္ရင္ဖုိ လုိက္စီးျပရတာေပါ့။ သူ႔ႏႈတ္ကလည္း အဲဒီကားထဲက တီလုံးအစအဆုံးအတုိင္း လုိက္ရြတ္ၿပီးမွ ရဟတ္ယာဥ္ထြက္တာ။

ေနာက္ၿပီး သူ႔အႀကိဳက္ဆုံး အင္ဒီယာနာဂ်ဴန္းကုိ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး ျပန္ေရးထားတဲ့ မင္းသုိက္ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ ေဒါက္တာေက်ာ္စြာလုပ္တုိင္း မၾကာခဏ ကစားတတ္ေသးတယ္။ ေဒါက္တာေက်ာ္စြာလုပ္ၿပီေဟ့ဆုိ သူ႔ဂ်င္းဂ်ာကင္ေလး အေပၚကထပ္၀တ္၊ ဦးထုပ္ေဆာင္း၊ အိတ္ေလးကုိ ဇလြယ္သုိင္းလြယ္၊ ႏုိင္လြန္ႀကိဳးက်စ္က်စ္တစ္ေခ်ာင္းကုိ ၾကာပြတ္လုပ္ၿပီး စြန္႔စြန္႔စားစား သူရဲေကာင္းလုပ္တမ္း ကစားတယ္။ သူကစားၿပီးရင္ ၀တ္စုံေရာ ႀကိဳးေတြေရာ သူ႔ဖာသာသူ ျပန္သိမ္းလုိက္တာ။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ေဆာ့တဲ့အခ်ိန္က်မွ ျပန္ထုတ္ၿပီး ကစားတယ္။

Home Alone ဗြီဒီယုိကားၾကည့္ၿပီး အဲဒီ့ထဲကလုိ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြဆင္၊ အိမ္အေပၚထပ္ ေလွကားကေန ေအာက္ကုိ ဆုိဖာေတြနဲ႔ ခံၿပီး ေလွ်ာဆင္းေသးတယ္။ အဲလုိဆင္းတုန္း ဇာတ္ကားထဲမွာ ေဆာင္းရာသီဆုိေတာ့ အဲဒီ့ထဲကေလးလုိပုံစံမ်ိဳးတူေအာင္ သုိးေမႊးဦးထုပ္ေဆာင္း၊ အေႏြးထည္ေတြဘာေတြ ၀တ္ၿပီးမွ ကစားတယ္။ ကုိယ္က် အမ်ိဳးမ်ိဳးေဆာ့ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔လုိေတာ့ ၀တ္စုံျပည့္၀တ္ၿပီး မကစားခဲ့ဘူး။

ဟုိးအရင္ ေန႔လည္ခင္း တီဗြီမွာျပတဲ့ ဂ်ာမနီမွာျပဳလုပ္က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ Telematch ကစားပြဲေတြထဲကလုိ လုိက္တုၿပီးလည္း ကစားၾကေသးတယ္။ ေရထဲမွာ ခင္းထားတဲ့ ေဖာ့ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲ၀င္သလုိမ်ိဳး၊ ေရထဲမွာ လုပ္မရေတာ့ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာပဲ ေဖာ့ဆုိဖာေတြ က်ဲက်ဲခင္းၿပီး ဟုိးေျပးဒီလႊားနဲ႔ ေရထဲကုိ ဟန္လုပ္ျပဳတ္က်သလုိမ်ိဳး ကစားၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး စကိတ္စီးတုိင္း ကစားခ်င္လုိ႔ အိမ္ေပၚထပ္က ကုိယ့္အခန္းမွာ ေပါင္ဒါမႈန္႔ေတြျဖဴး၊ ေျခေထာက္တစ္ဖက္စီမွာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္စြပ္ၿပီး ေခ်ာေနတဲ့ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ ေျခေထာက္ကုိေလွ်ာၿပီး စကိတ္စီးၾကေသးတယ္။ ဟဲ..ဟဲ... အဲဒါကေတာ့ ကိုယ့္အုိင္ဒီယာေပါ့ေလ။ :D

သူ ဘုန္းႀကီးလုပ္တဲ့အခါ၊ အိမ္ကုိဆြမ္းခံႂကြတယ္။ ကုိယ္က ဆြမ္းခ်က္ၿပီး ကစားစရာဆြမ္းခြက္ေလးကပ္လုိက္တယ္။ သူက စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေနာက္ခုံမွာ မိသားစုဘီစကစ္ပုံးလြတ္ထဲမွာ ပုလင္းေလးေတြထည့္ၿပီး ႏြားႏုိ႔ပုိ႔၊ ကုိယ္က အိမ္ကေန ႏြားႏုိ႔ဘယ္ေလာက္သား ပုိ႔ေပးပါလုိ႔ မွာတယ္။ ကုိယ္ဘဏ္မန္ေနဂ်ာလုပ္ၿပီး သူေငြလာထုတ္တဲ့အခါ ကုိယ္က ထီလက္မွတ္ေတြကုိ ေရတြက္ၿပီး အထပ္လုိက္ ထုတ္ေပးတယ္။ စာအုပ္ဆုိင္ဖြင့္တုိင္းလည္း မၾကာခဏ ကစားတယ္။ သူက စာအုပ္ငွားသူ၊ ကုိယ္က ဆုိင္ရွင္ေပါ့။ ကုိယ္က စာအုပ္စာရင္းမွတ္ရတာကုိ ဘယ္လုိသေဘာက်မွန္း မသိဘူး။ ဆုိင္ေတြမွာလုိ စာအုပ္ေနာက္မွာ ရက္စြဲေလးမ်ဥ္းေစာင္းနဲ႔ ေရးရတာကုိ သေဘာက်ၿပီး အတုခုိးလုိက္ေရးတာ။

တခါတေလ သူစိတ္ေကာက္ေနရင္ ကုိယ္က သူ႔စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့ေျမွာက္ၿပီး ကစားေပးတယ္။ အဲဒါက တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး… သူ႔ကုိဘုရင္ေပးလုပ္၊ ကုိယ္က လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အမတ္လုပ္တာေပါ့။ သူ႔က မင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္၊ ကုိယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ကာတြန္းထဲကလုိ ဘုရားလုိ႔မထူးဘဲ ဖလားလုိ႔ ထူးလုိက္တယ္။ အဲလုိေဆာ့လုိက္ရင္ သူစိတ္ဆုိးေျပၿပီး ေက်နပ္သြားေရာ။ ကဲ…မပုိင္လား။ ;)

ကုိယ္ဆရာ၀န္လုပ္တမ္းကစားရင္ သူကုိ႔ လူနာလုပ္ခုိင္းတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခါတုန္းက သူ႔ကုိ လူနာလုပ္ၿပီး ဆက္ထားတဲ့ ခုံေတြေပၚ လွဲအိပ္ခုိင္း၊ ကုိယ္က အက်အန နားၾကပ္ေထာက္ၿပီး ေဆးကုတာေပါ့။ ညေနက်ေရာ ေမာင္ေလးတကယ္ဖ်ားသြားလုိ႔ ေဆးခန္းသြားျပရပါေလေရာ။ ကုိယ္တုိ႔ကစားတာကုိသိတဲ့ အေမက ဆရာ၀န္ကုိ ေျပာျပလုိက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က ကဲ... သမီးဆရာ၀န္လုပ္လုိက္တာ ေမာင္ေလးတကယ္ဖ်ားသြားၿပီ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲလုိ႔ စေနာက္ၿပီးေမးတယ္။ ကုိယ္လည္း မေျဖတတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း ကုိယ္သူ႔ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လူနာမလုပ္ခုိင္းေတာ့ဘူး။

ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကြာေပမယ့္ အတူတူ ေဆာ့ကစားခဲ့ၾကတယ္။ ရန္လည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ စာဖတ္တာလည္း ၀ါသနာပါၾကေတာ့ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ဦးထုပ္ကုိယ္စီေဆာင္း၊ စာအုပ္ထုပ္ေလးဆြဲၿပီး တစ္ဖက္လမ္းက စာအုပ္ဆုိင္ရွိရာကုိ ညေနတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားၾကတယ္။ ႀကီးလာတဲ့အခါ စာတစ္အုပ္ဖတ္ၿပီး အတူတူ ေဆြးေႏြး၊ သေဘာထားဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ အတူတူနားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါ၊ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားကုိ အတူတူၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ကုိယ့္အျမင္သူ႔အျမင္ ခံစားရသမွ် ေျပာဆုိျငင္းခုန္ၾကတယ္။

ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က စိတ္ခ်င္းလည္း ေတာ္ေတာ့္ကုိ နီးစပ္ခဲ့တယ္။ အခုခ်ိန္ထိလည္း ႐ုပ္ရွင္အတူတူ ၾကည့္ၿပီး အျမင္ေတြဖလွယ္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ သူက ကုိယ့္ကုိ အႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ အားကုိးတုိင္ပင္သလုိ၊ ကုိယ္ကလည္း သူ႔ကုိ တစ္ဦးတည္းေသာ ေမာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အားကုိးခ်စ္ခင္ရတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္က အတူတူေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြကုိ ျပန္သတိရတုိင္း ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ :)

ဇြန္မုိးစက္