စတုတၳရိပ္သာ ေပၚမွာ သူမ အထပ္ထပ္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ဖူးေသာ
ေျခရာမ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရေတာ့မည္ဟူေသာ အသိက သူမရင္ကုိ ေဆြးေျမ့ေစသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူမေရးခဲ့ဖူးသည့္အတုိင္း
ေနရာသစ္ မေျပာင္းမေရႊ႕ခ်င္း သူမ စတုတၳရိပ္သာလမ္းေပၚမွာပဲ ေနထုိင္ခဲ့သည္။ သူမ သိပ္ႏွစ္သက္ေသာ
လမ္းမက်ယ္ရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာလည္း ေျပာင္းလဲမႈေတြ ကုိယ္စီႏွင့္။ ျမက္ခင္းျပင္စိမ္းစိမ္းစုိစုိႏွင့္
ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးသည္ ယခုေတာ့ ၀န္းခတ္ထားေသာ အဆင့္ျမင့္လူေနတုိက္ျမင့္စီမံကိန္းအျဖစ္
အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။ ယခင္က ေရညွိစိမ္းေရာင္ သန္းခဲ့ေသာ ပလက္ေဖာင္းေက်ာက္ျပားတုိ႔ေနရာတြင္
အျဖဴေရာင္မျပယ္ေသးေသာ အဂၤေတပလက္ေဖာင္းအသစ္တုိ႔ အစားထုိး ေနရာယူခဲ့ၿပီ။ စတုတၳရိပ္သာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္
သူမ ဓာတ္ပုံရုိက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ပလက္ေဖာင္းအသစ္ခင္းေနေသာ အလုပ္သမားတုိ႔ရွိေန၍
စိတ္တုိင္းက် ႐ုိက္ခြင့္မရခဲ့ပါ။
အႏွီျခေသၤ့ကြ်န္းငယ္ကေလးတြင္ သူမ မက္မက္ေမာေမာ
ႏွစ္ၿခိဳက္မိသည့္ ေနရာ အနည္းငယ္သာရွိသည္။ ထုိေနရာမ်ားသည္ လူသိမ်ားေသာ အထင္ကရ နာမည္ေက်ာ္ေနရာမ်ားမဟုတ္ၾကပါ။
သူမ ငါးႏွစ္ဆက္တုိက္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ စတုတၳရိပ္သာလမ္း၊ ေနာက္ၿပီး ဘူတာ႐ုံကဆင္းလွ်င္ ေအာက္ဘက္ေလွကားကုိ
ဆင္းမသြားဘဲ အနည္းငယ္တည့္တည့္ေလွ်ာက္ၿပီးသည့္အခါ ဘယ္ဘက္ခ်ိဳး၍ ကားရပ္နားရာေနရာကုိ ျဖတ္ၿပီး
ေလွ်ာက္သြားရေသာ ျမက္ခင္းစိမ္းမ်ားႏွင့္ကုန္းျမင့္ေပၚမွာရွိေသာ လမ္းကေလး။ ဟုိးယခင္ကေတာ့
ဒီလမ္းကေလးမွာ ေက်ာက္ျပားတစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီ ခ်ထားခဲ့သည္။ သူမေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက ထုိေက်ာက္ျပားေလးမ်ားကုိ
တစ္ခုစီေက်ာ္နင္းၿပီး ေလွ်ာက္ေလ့ရွိသည္။ မၾကာေသးမီကာလအတြင္းက အဂၤေတလမ္းသစ္ ေျပာင္းခင္းထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
သူမက အစြဲအလန္းႀကီးသူပီပီ အဂၤလမ္းသစ္ထက္ ေက်ာက္ျပားလမ္းေဟာင္းကုိ ပုိသေဘာက်ပါသည္။ ထုိကုန္းျမင့္လမ္းကေလးေပၚမွာ
ျဖတ္ေလွ်ာက္လွ်င္ သူမ ေနထုိင္ရာ တုိက္တန္းလ်ားရွည္ႀကီးကုိ ျမင္ရသည္၊ သူမ ႏွစ္သက္ေသာ
စတုတၳရိပ္သာလမ္းကုိလည္း အေပၚစီးမွ ၾကည့္ျမင္ခြင့္ရသည္။
ေနာက္ထပ္ သူမ ႏွစ္သက္မိေသာ ေနရာတစ္ခုကေတာ့
ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္နားမွာျဖစ္သည္။ ထုိေနရာကုိ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္က စတင္ေရာက္ဖူးခဲ့ခ်ိန္မွစၿပီး
ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ တန္ဂ်ဳန္ပါဂါးဘူတာ႐ုံမွ ထြက္ေပါက္ အက္ဖ္အတုိင္းလုိက္ၿပီး
စက္ေလွကားျဖင့္တက္သြားလွ်င္ ျမင္ရေသာ Capital Tower ေရွ႕မ်က္ႏွာစာက ရင္ျပင္ျဖစ္သည္။
သူမက ေခၚဆုိရလြယ္ေအာင္ ရင္ျပင္ဟု ကုိယ့္ဖာသာ နာမည္တပ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေနရာကုိ
သူမ အလြန္အမင္းႏွစ္သက္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ရင္ျပင္တစ္ဘက္မွာ စနစ္တက်ကန္ျပဳလုပ္ၿပီး ေမြးထားေသာ
ေရႊငါးမ်ားေၾကာင့္ဟုဆုိလွ်င္ မမွားပါ။ သူမ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေရႊငါးေမြးခ်ိန္ သိပ္မၾကာေသး၍ထင္သည္၊
ငါးမ်ား၏ အရြယ္အစားမွာ ခပ္ေသးေသးျဖစ္သည္။ ေနာင္ႏွစ္အတန္ၾကာၿပီး သူမ ထုိေနရာသုိ႔ တကူးတက
သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈသည့္အခါ ငါးမ်ား၏အရြယ္အစားမွာ သိသိသာသာ ႀကီးမားေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
ကန္ေဘာင္အနီးက စက္ေလွကားႏွင့္ ကပ္ရပ္မွာရွိေသာ ခုံတန္းေလး၏ ဘယ္ေထာင့္စြန္းမွာ ထုိင္ရင္း
သူမ ငါးမ်ားကုိ တေငးတေမာ ေငးၾကည့္တတ္သည္။ စိတ္လုိလက္ရ ငါးတုိ႔ကုိ ဓာတ္ပုံရုိက္တတ္သည္၊
ေရွ႕က ေရာင္စုံေဘာလုံးသဖြယ္ အလွဆင္ထားေသာ တုိင္မ်ားၾကားမွာ ျဖာထြက္ေနေသာေရပန္းကုိၾကည့္ရင္း
အေတြးေတြ ျဖန္႔က်က္တတ္သည္။
သူမဘ၀တြင္ ထူးျခားေသာ၊ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ
အေျပာင္းအလဲမ်ားျဖစ္ေလ့ရွိတုိင္း သူမ ထုိေနရာသုိ႔ သြားေရာက္တတ္သည္မွာ အေလ့တစ္ခုလုိျဖစ္ခဲ့သည္။
သူမ အလြန္ႏွစ္သက္ေသာေနရာတစ္ခုကုိ အၿမဲမေရာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေျပာင္းအလဲေတြႀကဳံေသာအခါမွ၊
ႏွစ္ေတြျခားၿပီးမွ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ေရာက္ျဖစ္တာက လုံး၀မေရာက္ျဖစ္သည္ထက္စာလွ်င္ေတာ့
သိပ္မဆုိးလွဟု ႏွစ္သိမ့္မိသည္။ သူမ ျခေသၤ့ကြ်န္းမွ မထြက္ခြာခင္ ထုိေနရာေလးသုိ႔
တကူးတက သြားေရာက္ၿပီး အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္သုံးခုလုံးကုိ ျပန္လွန္ေတြးဆ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ခဲ့သည္။
ေရာင္စုံေရႊငါးမ်ားကုိ တခုတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ ေရွ႕တူရူက သြားလာလႈပ္ရွားေနေသာ လူမ်ားကုိ
ေ၀ဖန္ျခင္းကင္းေသာ မ်က္လုံးျဖင့္ ၾကည့္ျမင္ခဲ့သည္။ မိနစ္သုံးဆယ္ဟူေသာ အခ်ိန္ကာလသည္
သူမ စိတ္လုိလက္ရ ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္ခ်င္ေသာ အႀကိဳက္ဆုံးေနရာတစ္ခုမွ ေျခလွမ္းျပင္ထြက္ခြာရန္
တုိေတာင္းလြန္းလွပါသည္။ သူမ မထခ်င္၊ ထခ်င္ႏွင့္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသည့္အခါ ထုိင္ခုံေလးႏွင့္ အေရာင္စုံငါးႀကီးမ်ားကုိ
ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ဤကြ်န္းေလးေပၚတြင္ သူမ မေရာက္ဖူးေသးသည့္
ေနရာသစ္၊ေဟာင္းမ်ား မ်ားစြာ က်န္ေနပါေသာ္လည္း သူမ အခ်ိန္ေပး သြားေရာက္လည္ပတ္ဖုိ႔ မစဥ္းစားခဲ့မိပါ။
သူမ ႏွစ္သက္သေဘာက်ေသာ ေနရာေဟာင္းမ်ား၌သာ သူမ၏ ေျခလွမ္းမ်ား ထပ္ခါထပ္ခါ လွမ္းရျခင္းကုိ
ေက်နပ္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ထုိေျခရာမ်ားႏွင့္ သူမ ခြဲခြာရေတာ့မည္။ အမွတ္ထင္က်န္ရစ္ေသာ သူမ၏ ေျခရာမ်ားကုိသာမက၊
သူမႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ဖူးေသာ ခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ေျခရာမ်ားႏွင့္လည္း အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိေတာ့
သူမ ခြဲခြာရဦးမည္။ လမ္းေဟာင္းေပၚက ေျခရာမ်ားကုိ လမ္းသစ္မွာခ်နင္းေလွ်ာက္လွမ္းရန္ သူမ
အားယူဆြဲႏႈတ္လုိက္သည့္အခါ အလြမ္းမ်ားႏွင့္အတူ ဘယ္ဘက္ရင္အုံက ဆစ္ခနဲ နာက်င္သြားခဲ့ပါသည္။
ဇြန္မုိးစက္
