ေႏြမုိးနဲ႔ေဆာင္းေရာက္ရင္
၀တ္ေနမွာပဲ ျဖဴေရာ္ေနပေစ ၀တ္ေနမယ့္ဂ်င္း ♪♫
သူမ
ခပ္ငယ္ငယ္ ထုိသီခ်င္းကုိ ၾကားကာစက သိပ္ဘ၀င္မက်။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္တည္းကုိ ဥတုသုံးလီ
မေျပာင္းလဲဘဲ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ၀တ္ဆင္မယ္တဲ့။ ေနာက္ဆက္တြဲ စာသားက ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာကုိ
အၿမဲ၀တ္သလုိ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းကုိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခ်စ္မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းလည္းပါသည္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကုိ သူမ ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ဂ်င္းပန္အျပာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သီခ်င္းစာသား…။
သူမကုိယ္တုိင္က
ဂ်င္းပန္အျပာကုိ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ၀တ္မွန္းမသိ ၀တ္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမက
ၾကာခဲ့ၿပီ။ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာလည္း ဂ်င္းပန္အျပာကုိပဲ ၀တ္ခဲ့သည္။ အလုပ္ခြင္၀င္ေတာ့ ေန႔စဥ္၀တ္ဆင္၍မရသည့္တုိင္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ခြင့္ရွိသည့္ ေသာၾကာလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ဂ်င္းပန္အျပာကုိ တီရွပ္ႏွင့္တြဲ၍
၀တ္ဆင္ခဲ့သည္။ ေဟာ… စေန၊ တနဂၤေႏြလုိ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ဟုိနားဒီနားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေ၀းေ၀းလံလံပဲျဖစ္ျဖစ္
အျပင္ထြက္သည့္အခါ ဂ်င္းပန္အျပာကုိပဲ ၀တ္ဆင္ျပန္သည္။ အေပၚပုိင္းက အက်ႌေတြသာ ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းသြားမည္၊
ဂ်င္းေဘာင္းဘီဖက္ရွင္ကေတာ့ မေျပာင္းလဲခဲ့။ ၀တ္ေနက်အေရာင္မွာလည္း အျပာေရာင္သာ။ ဂ်င္းအမည္းတစ္ထည္ရွိေသာ္လည္း
သိပ္မ၀တ္ျဖစ္ခဲ့။ ႏွစ္ေတြၾကာလာတာႏွင့္အမွ် သူမ၀တ္ေနက် ဂ်င္းပန္အျပာရင့္ေလးက တျဖည္းျဖည္းအေရာင့္လြင့္ျပယ္လာကာ
အျပာႏုေရာင္အသြင္သုိ႔ ေျပာင္းလဲေတာ့မည့္အလား…။ ေအာက္ေျခအနားစေလးေတြမွာ တမင္အဆန္းထြင္ၿပီး
ဖြာရာက်ဲထားသည့္အလား…။ သုိ႔ေသာ္… သူမက ထုိဂ်င္းပန္အျပာေလး ၀တ္ရတာကုိပဲ ႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္။
သူမ
ခရီးသြားသည့္အခါတုိင္း ဂ်င္းပန္အျပာကုိပဲ ၀တ္ဆင္သည္။ ဂ်င္းသားက အၾကမ္းခံ၊ အေပအေတခံသည္၊ ရက္ရွည္၀တ္လုိ႔ရသည္၊
လုံၿခဳံမႈႏွင့္ အေႏြးဓာတ္လည္းေပးသည္၊ ဂ်င္းပန္တစ္ထည္ႏွင့္ဆုိ ေတာလမ္းခရီးပဲသြားသြား၊
ေတာင္ေပၚပဲတက္တက္၊ ေျမျပန္႔မွာပဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ အဆင္ေျပသည္။ ဖုန္မထဘဲ ေအးျမေသာဥတုရာသီရွိရာ ေဒသမ်ားတြင္ မၾကာခဏဖြတ္ေလွ်ာ္စရာမလုိဘဲ လႏွင့္ခ်ီၿပီး ၀တ္ခ်င္၀တ္ႏုိင္သည္။ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြႏွင့္ပဲ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီသည္ သူမအတြက္ မရွိမျဖစ္၊ မ၀တ္မျဖစ္ စာရင္းထဲ ပါေနတာျဖစ္ႏုိင္သည္။ ယခုလက္ရွိ၀တ္ေနေသာ
ဂ်င္းပန္တစ္ထည္ ၀တ္မရေအာင္ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ခ်ာသြားၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဂ်င္းပန္အျပာေရာင္တစ္ထည္
အစားထုိး၀ယ္ရမည္။ ေသခ်ာသည္မွာ… အသစ္အသစ္ေသာ ဂ်င္းပန္အျပာသည္လည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား အေရာင္မ်ားလြင့္ျပယ္သြားသည္အထိ
သူမ၏ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ၀တ္ဆင္ျခင္းကုိ ခံရဦးမွာျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္
သူမ ခရီးသြားတုိင္း မျဖစ္မေန သယ္ပုိးယူေဆာင္သြားသည့္အရာမွာ ေက်ာပုိးအိတ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာပုိးအိတ္ႏွင့္စတင္
ရင္းႏွီးခဲ့ခ်ိန္က သူမ ေက်ာင္းေနခါစ ငါးႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ။ ပထမတန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လြယ္ခဲ့ေသာ
အကြက္ေလးမ်ားပါသည့္ အနီေရာင္ေက်ာပုိးအိတ္ကုိ သူမ အေတာ္ေလး ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ဖူးသည္။
အဆင္အကြက္တူ အျပာေရာင္ ေက်ာပုိးအိတ္ကုိ လြယ္ထားေသာ ထုိသူငယ္ခ်င္း၏အစ္မက ညီမျဖစ္သူကုိ အတန္းထဲအထိ လုိက္ပုိ႔တတ္တာကုိလည္း သူမ သတိျပဳမိသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ သူမ ႏွစ္အလုိက္ လြယ္ပုိးခဲ့သည့္ ေက်ာပုိးအိတ္မ်ား၏
အေရာင္အေသြး၊ ဒီဇုိင္းေတြ အေသအခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ေသာ္လည္း ေဗဒါေရာင္ႏွင့္ ဂ်င္းသားဆန္ဆန္ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံး
ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးသည္ကုိေတာ့ အမွတ္ရသည္။ တကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ Levi's factory outlet ကုိ အလည္အပတ္သြားရင္း ဂ်င္းသားအျပာရင့္ေရာင္ႏွင့္ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံး ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရ၍ သူမ၀မ္းသာအားရ ၀ယ္ယူပုိင္ဆုိင္ခဲ့ေသးသည္။ ကေလးဘ၀မွစတင္ကာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စြဲၿမဲစြာ ေဆာင္လြယ္ခဲ့ေသာ
ေက်ာပုိးအိတ္သည္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူမေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ပါရရွာေသာ ခရီးသြားေဖာ္တစ္ေယာက္ပမာ
ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေက်ာပုိးအိတ္ႏွင့္ဆုိလွ်င္
ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးထည့္လုိ႔ရသည္။ လက္ဆြဲခရီးေဆာင္ေသတၱာအငယ္ေလးေတြမွာ ထပ္ထည့္ဖုိ႔ အခက္အခဲရွိေနသည့္အခါမ်ိဳးမွာျဖစ္ျဖစ္၊
ကီလုိေတြပုိစြန္းေနသည့္အခါျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲကုိ မသိမသာတစ္မ်ိဳး၊ သိသိသာသာတစ္ဖုံ
ေျပာင္းထည့္ယူ၍ ရသည္။ လက္ပ္ေတာ့ပ္လုိ အေလးခ်ိန္ရွိေသာ ပစၥည္းမ်ိဳးေတြကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ႏွင့္
လြယ္ပုိးသယ္ေဆာင္ျခင္းက သူမလုိ အေလးအပင္ မ်ားမ်ားမဆြဲႏုိင္သူအတြက္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသည္။
သူမ အေလးခံလြယ္ထားသည့္ ေက်ာပုိးအိတ္၏ အေလးခ်ိန္ မည္မွ်ရွိမရွိကုိ မည္သည့္ေလေၾကာင္းလုိင္းအရာရွိကမွ
အေရးတယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း မျပဳခဲ့။
သူမက
ေစ်းသြားလွ်င္ေတာင္ လက္ျဖင့္အထုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးမဆြဲခ်င္သျဖင့္ ေက်ာပုိးအိတ္ယူသြားတတ္သည့္သူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
တခါတရံ တစ္ညအိပ္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ညအိပ္ ခရီးတုိေလးေတြသြားရသည့္အခါ အျခားလက္ဆြဲအိတ္ယူစရာမလုိဘဲ
ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးတည္းႏွင့္ပင္ ကိစၥၿပီးသြားတတ္သည္။ ခရီးမွအျပန္ လက္ေဆာင္ေတြ ၀ယ္ျဖစ္သည့္အခါ
အားေနေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဟုိဘက္ဒီဘက္တစ္ထုပ္စီ ေကာင္းေကာင္းဆြဲလုိ႔ရေသးသျဖင့္ သူမ
ေက်နပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပစၥည္းပစၥယမ်ား အထည့္လြန္ၿပီး ခ်ဳပ္ရုိးေျပသြားေသာ ေက်ာပုိးအိတ္အေဟာင္းတစ္လုံးအတြက္
သူမ ၀မ္းနည္းခဲ့ရဖူးသည္။ ထုိေက်ာပုိးအိတ္ေလး၏ သက္တမ္းမွာ ငါးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီ။ မျဖစ္မေန
အသစ္တစ္လုံး ထပ္၀ယ္လုိက္ရေသာ္လည္း သူမက ထုိမီးခုိးေရာင္ေက်ာပုိးအိတ္ေလးကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္လြန္းသျဖင့္
မပစ္ရက္ေသး။ အိတ္အသားေထာင့္စြန္းအခ်ိဳ႕မွာ ေပါက္ၿပဲစုတ္ရာမ်ားရွိေနသျဖင့္ အမ်ားႏွင့္ခရီးသြားသည့္အခါ မလြယ္ပုိးသင့္ေၾကာင္း သူမ သတိရွိေသာ္လည္း
ဟုိနားဒီနား ေစ်း၀ယ္သြားလွ်င္ေတာ့ စတုိခန္းထဲက တခုတ္တရ ထုတ္ယူၿပီး လြယ္ပုိးလုိက္ေသးသည္။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ၿပီး
ေက်ာပုိးအိတ္လြယ္ထားရျခင္းသည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား လြတ္လပ္လွပေသာ စတုိင္က်မႈကုိ မေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ္လည္း
လူသက္သာအဆင္ေျပမႈကုိ ဦးစားေပးေသာ သူမအတြက္ ထိုအရာႏွစ္ခုသည္ အမွန္တကယ္ အေရးပါအသုံး၀င္ေသာ၊
အလြယ္တကူ မစြန္႔ပစ္ႏုိင္ေသာ၊ တန္ဖုိးရွိသည့္ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳမ်ားအျဖစ္ တည္ရွိေနၾကသည္မွာ အေသအခ်ာပင္။
ဇြန္မုိးစက္
က်ေနာ္ မူလတန္းမွာတုန္းက ေက်ာပိုးအိတ္ လြယ္ခ်င္လြန္းလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ အင္းေလးလြယ္အိတ္ကို ေက်ာပိုးအိတ္ပံုစံ ေက်ာမွာ ေနာက္ျပန္လြယ္ခဲ့တာ မွတ္မိေနတယ္...၊ း)
ဂ်င္းေဘာင္းဘီကေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးခ်ိန္ေလာက္မွ စ,ဝတ္ ျဖစ္တာ အခုထက္ထိပါပဲ၊ မခြ်တ္တမ္း စြဲလမ္းမႈမ်ိဳးနဲ႔...၊ း) ဇြန္႔ရဲ႕ စာစုေလးဖတ္ၿပီး ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ 🎼 အေရာင္ေတြ ျပယ္ေနပါၿပီ ဂ်င္းပင္န္အျပာ xxx ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ခဲ့ေပါ့ ငါ့ဘဝအလား 🎶🎵 ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကေလး သတိရလိုက္မိတယ္...။
ကိုညီေျပာမွသတိရေသးတယ္။ ငယ္ငယ္က ဂ်င္းလြယ္အိတ္ လိုခ်င္လို ့အေဒၚက ဂ်င္းသားအစ၀ယ္ၿပီး ခ်ဳပ္ေပးဘူးတယ္။
ဇြန္ေရ.. ေက်ာပိုးအိတ္ေတာ့ မလြယ္ျဖစ္ဘူး။ဂ်င္းေဘာင္းဘီကေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။
ေဟာင္းလာေလေလ၊၀တ္လို ့ေကာင္းလာေလေလပဲ။
သတိရလွ်က္
jean မဝတ္ခ်င္ဘူးဆုိတဲ့ တခ်ိန္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဗမာျပည္မွာေနတုန္း မဝတ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေရာက္ေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ဝတ္မိတယ္။ ခု သိပ္ မဝတ္ခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး။ =)
ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိအရမ္းၾကိဳက္တယ္ငယ္ငယ္ကတဲက
ေန ခုခ်ိန္ထိေအာင္၀တ္ေနတယ္
ေနာက္ျပီးဖလန္ထည္ ရွပ္အက်ီၤကုိလဲၾကိဳက္တယ္
အျမဲ၀တ္ျဖစ္ခဲ႔တာေလးေတြေလ
ခင္မင္တဲ႔ sis jasmine
ဂ်င္းေဘာင္းဘီလား...မီးမီးၾကိဳက္ၾကိဳက္..
အရမ္းၾကိဳက္တယ္..သိလား..အျမဲတမ္းလဲ၀တ္ျဖစ္တယ္
ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ မက္မက္စက္စက္၀တ္
ျဖစ္တာ...ဂ်င္ေဘာင္းဘီပါ...သူနဲ႔ဘယ္လုိမွကုိ မခြဲႏုိင္ဘူးေလ......:P
ဇြန္နဲ႔ တူေနျပီ... Country Shirt, Jeans နဲ႔ ေက်ာပိုးအိပ္ ေတြဟာ အမရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲမွာ ပါတယ္... အခု အသက္ၾကီးလာေတာ့ အျမဲမ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ သူနဲ႔ ဆီေလွ်ာ္တဲ့ လမ္းမ်ိဳးမွာသာ ၀တ္ျဖစ္ေတာ့တာ...