ကဗ်ာေရးဖြဲ႔မွဳပိုင္းမွာ ...
အားနည္းသည္ ဆုိေသာ္ျငား..
ခံစားလုိ႔ေတာ႔ ေကာင္းသားမမဇြန္ေရ..
အားေပးေနပါတယ္ဗ်ား....:)
ခ်စ္တဲ႔....မုိးနတ္

ေအးစက္မာေၾကာတဲ့ရင္ခြင္တစ္စုံကုိ စြန္႔ခြာလုိက္ႏုိင္တာအျမတ္ပဲ အစ္မ း) ၾကယ္ေၾကြကုိေခါင္းအုံးၿပီး ၾကယ္ေတြကုိ အသာအယာဆက္ေရ ႏုိင္တာေပါ့။

အားေပးေနတယ္ဇြန္။။။

ကဗ်ာေလးမွာ အနိမ့္္အျမင့္နဲ႔ စီးဆင္းမႈ ႐ွိလို႔ ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ဇြန္...၊

အဆံုးသတ္ စာေၾကာင္းေလးကိုလည္း သေဘာက်တယ္၊ အမ်ားတကာ ၾကယ္ေႂကြကို ေငးေမာၿပီး ဆုေတာင္း႐ံုေလာက္ပဲ လုပ္ေနခ်ိန္မွာ အဲဒီၾကယ္ကို ေခါင္းအံုးပစ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ၾကယ္တစ္စင္း ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာေလာက္ လွတာ႐ွိဦးမလား ..။ း)

ခါးသီးမႈေတြနဲ႔ယဥ္ပါး ခ်ိဳၿမိန္ျခင္းအဓိပၸာယ္ ေမ့ေလ်ာ့သြားခုိက္မွာ
ၾကယ္ေႂကြတစ္လုံး သက္ဆင္းလာခဲ့တယ္----
ခံစားခ်က္ေလးေတြလွေနလုိ႔
ကဗ်ာလွလွေလးရခဲ႔တယ္ေနာ္

ၾကယ္ေႂကြကို ေခါင္းအံုးၿပီး ၾကယ္ေတြကို ဆက္လက္ေရတြက္ေနတဲ့ ဇြန္ေရ အျမန္ဆံုး ၾကယ္တစ္စင္း အလင္းျဖစ္လာပါေစလို႔ေနာ္။
ကဗ်ာေလးအားေပးသြားတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ဇြန္႔ကဗ်ာေလးကုိ လာၿပီးအားေပးၾကတဲ့ ညီမမုိးနတ္၊ ပန္းခ်ီ၊ အစ္မရွင္ေလး၊ ကုိညီလင္း၊ မစံပယ္နဲ႔ တီတင့္တုိ႔ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ း)

ငါ အသာၿပဳံး ၾကယ္ေႂကြကုိ ေခါင္းအုံးၿပီး ၾကယ္ေတြကုိ ေရတြက္ေနလုိက္တယ္
ငါကုိယ္တုိင္ ၾကယ္တစ္စင္း အလင္း မျဖစ္ခင္အထိေပါ့...။

အားနဲတယ္ေျပာေပမယ့္ တကယ့္ကို စကာလံုးေတြကလွပါေပတယ္ ။

ကုိလြင္ျပင္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဇြန္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ း)

LIFE IS SOMETIMES LIKE THIS. A MISS IS AS GOOD AS A MILE