ၿပီးခဲ့တဲ့တနဂၤေႏြေန႔က စကာၤပူႏုိင္ငံမွာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲကုိ ကုိယ္တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ တက္ေရာက္ဖူးတဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲပါ။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းက ေၾကာ္ျငာစာရြက္ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ၀မ္းသာအားရ ကုိယ့္ကုိ အေၾကာင္းၾကားလုိ႔ ကုိယ္လည္း လက္မွတ္စေရာင္းၿပီဆုိကတည္းက အေစာႀကီး၀ယ္ထားလုိက္တယ္။ ပါ၀င္ေဟာေျပာမယ့္ စာေရးဆရာေတြက ဆရာေန၀င္းျမင့္၊ ဆရာမဂ်ဴးနဲ႔ ဆရာခ်စ္ဦးၫုိပါ။
အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ စာေရးဆရာသုံးေယာက္မွာ ဆရာမဂ်ဴးရဲ့စာေတြနဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံးပါ။ ဆရာမရဲ့ေဆာင္းပါးတုိင္း၊ စာအုပ္တုိင္း ကုိယ္ဖတ္ဖူးေပမယ့္ က်န္တဲ့ဆရာႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စာအုပ္အနည္းငယ္သာ ဖတ္ဖူးတာပါ။ ကုိယ့္အႀကိဳက္ဆုံးစာေရးဆရာကုိ လူကုိယ္တုိင္ ေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆုိတာေတြးရင္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာမနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့၃ႏွစ္ခြဲေလာက္က သိပၸံမဂၢဇင္း ၂၆ႏွစ္ျပည့္ အထူးထုတ္အတြက္ စာမူသြားေတာင္းဖူးလုိ႔ လူခ်င္းဆုံဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာမေဆာင္းပါးပါေစခ်င္တာနဲ႔ ကုိယ့္ဖာသာ ဆရာမစာအုပ္ထဲကလိပ္စာအတုိင္း ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး စာမူေေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမကအျပင္သြားဖုိ႔အထြက္၊ ေလွကားအတက္အဆင္းမွာဆုံလုိ႔ လုိရင္းပဲေျပာၿပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆရာမဆီ စာမူသြားယူေတာ့ ဆရာမ ျပန္မေရာက္လာေသးလုိ႔ ဆရာမအိမ္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေစာင့္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဆရာမအေဖ ဘဘက ကုိယ္နဲ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ညီမေလးကုိ စကားေတြေျပာၿပီးဧည့္ခံခဲ့တာ ကုိယ္မေမ့ပါဘူး။ ဘဘကအရမ္းသေဘာေကာင္းပါတယ္။
က်န္းမာေရး အလြန္ေကာင္းသူျဖစ္ၿပီး အသက္ရွစ္ဆယ္အရြယ္ထိတုိင္ေအာင္ တစ္ခါမွ ေခါင္းမူးေခါင္းကုိက္ေတာင္ မျဖစ္ဖူးပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ေလွကားအတက္အဆင္းလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏုိင္ပါတယ္တဲ့။ သမီးျဖစ္သူႏွစ္ေယာက္က အေဖ့ကုိစိတ္ပူလုိ႔ လက္တြဲၿပီး ဆင္းရင္ေတာင္ သူကမႀကိဳက္ခ်င္ပါဘူး။
ဘဘက ေရွးကနာရီအႀကီးႀကီးေတြျပင္ရတာ ၀ါသနာပါ ပါတယ္။ တစ္ျခားလုပ္စရာမရွိရင္ သူက နာရီျပင္ေနရရင္ အပ်င္းေျပၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနသူပါတဲ့။ ဘာသာတရားနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဗဟုသုတေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေျပာျပပါေသးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူေရးထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ စာေပစီစစ္ေရးက မက်ေသးဘူးဆုိတဲ့ အေၾကာင္းလည္း ေျပာပါတယ္။ ဆရာမညီမ ဧည့္ခံတဲ့ အေအးကုိေသာက္ရင္း ဘဘေျပာတဲ့အေၾကာင္းေတြနားေထာင္ေနရင္း အခိ်န္ေတြ ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး။ ဘဘက စကားေျပာ အလြန္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ပါ။
ဆရာမျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအသင့္စီထားၿပီးသား စာမူေလးေပးပါတယ္။ မီးပ်က္ေနလုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာစာစီေနာက္က်သြားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ "သမီးက ဆရာမရဲ့ ပရိတ္သတ္ပါ" လုိ႔ ကုိယ္ကေျပာေတာ့ "ေၾသာ္... ၀မ္းသာပါတယ္ကြယ္၊ အားေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္" လုိ႔ ဆရာမက ျပန္ေျပာပါတယ္။ ဆရာမနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေျပာခ်င္တာေတြအမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ အခ်ိန္မရလုိ႔ အဲေလာက္ပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၿပီး ႐ုံးကုိအေျပးျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာမနဲ႔ ေတြ႔လုိက္ရတာ တကယ့္ကုိ အမွတ္တရရွိခဲ့ပါတယ္။
ခုတစ္ေခါက္က်ေတာ့ ဆရာမကုိလည္းထပ္ေတြ႔ရ၊ ေဟာေျပာတာလည္း နားေထာင္ရဦးမယ္ဆုိေတာ့ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာေနတာ အမွန္ပါ။ ေနာက္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ႏွစ္ေလာက္က ၀ယ္ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ အမွတ္တရ စာအုပ္မွာ ဆရာမရဲ့လက္မွတ္ကုိ အမွတ္တရ ေတာင္းမယ္ဆုိၿပီး ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ၾကံစည္ထားပါတယ္။ အမွတ္တရ၀တၳဳနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ္ငယ္ငယ္က အမွတ္ရခဲ့တာေလး ရွိပါတယ္။
ကုိယ္ ၅တန္း ၆တန္းေလာက္က နယ္က ကုိယ့္အေဒၚေတြ အိမ္မွာလာတည္းေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္သြားတုိင္း အမွတ္တရပဲငွားတာ ကုိယ္ေတြ႔ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုိယ္က ၀တၳဳမဖတ္ေသးပါဘူး။ တစ္ခါလာလည္း ဒီစာအုပ္၊ တစ္ခါလာလည္း ဒီစာအုပ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားပါတယ္။ စာအုပ္ကလည္း ေသးေသးေလး၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္သူတုိ႔ႀကိဳက္ရတာလဲ ဆုိၿပီးေတာ့ ေတြးမိေပမယ့္ စာအုပ္ေတာ့ မဖတ္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ ေမေမက အဲဒီအခ်ိန္က ကုိယ့္ကုိ အခ်စ္၀တၳဳေတြ ေပးမဖတ္တာ ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ေနာက္ ၈တန္းႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ "မရွိမျဖစ္မုိး" က ႐ုပ္ရွင္အျဖစ္နဲ႔ နာမည္ႀကီးေနခ်ိန္၊ ကုိယ္လည္း အဲဒီ၀တၳဳကုိ ဖတ္မိပါတယ္။ ကုိယ္ပထမဆုံးဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဆရာမရဲ့၀တၳဳက "မရွိမျဖစ္မုိး" လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။
တစ္ရက္က်ေတာ့ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကုိယ့္ကုိလာေမးပါတယ္။ "နင္ ဂ်ဴးရဲ့ အမွတ္တရ ဖတ္ဖူးလား" တဲ့။ "ဟင့္အင္း" လုိ႔ ကုိယ္ကေျပာေတာ့ ငါ့ဆီမွာ ရွိတယ္ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိ ေပးပါတယ္။ စာအုပ္ျမင္ေတာ့ ကုိယ္အံ့ၾသသြားလုိက္ေသးတယ္။ ကုိယ္သိခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေသးေသးေလး မဟုတ္ဘဲ ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္း ၃အုပ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အခန္းဆက္၀တၳဳတဲ့။ အိမ္က စာအုပ္စင္ထဲက မထင္မွတ္ဘဲေတြ႔တာလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းကဆက္ေျပာပါတယ္။ ကုိယ္အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ထမင္းစားရင္း ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ သူက အိမ္ကုိလည္း မငွားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေက်ာင္းမွာပဲ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ လုၿပီးဖတ္ရေပမယ့္ ကုိယ္အရမ္းႀကိဳက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲေတာ့မွ ကုိယ့္အေဒၚေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ခဏခဏဖတ္ၾကတာလည္း ကုိယ္သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ကုိယ္လည္းဆရာမရဲ့ ပရိတ္သတ္ျဖစ္သြားတာ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ။
အထက္တန္းၿပီးလုိ႔ စာအုပ္ဆုိင္ေတြ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့ ကုိယ္အရင္ဆုံး၀ယ္မိတဲ့ စာအုပ္က အမွတ္တရပါ။ စာအုပ္၀ယ္ၿပီး အိမ္မွာေသေသခ်ာခ်ာျပန္ဖတ္ေလ ခံစားရေလပါပဲ။ ဆရာမကေတာ့ ေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာသြားပါတယ္။ အမွတ္တရလုိ စာမ်ဳိး ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ မဖန္တီးႏုိင္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ကုိယ္ႀကိဳက္ခဲ့တာ အမွတ္တရတစ္ပုဒ္တည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာမဖန္တီးတဲ့ စာအကုန္နီးပါးႀကိဳက္သူပါ။ အမွတ္တရ ကေတာ့ မူရင္းမဂၢဇင္းက အခန္းဆက္ကုိ အရင္ဖတ္ခဲ့ရလုိ႔ ကုိယ့္အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
စာေပေဟာေျပာပြဲမစခင္ ဆရာႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆရာမတုိ႔ စာအုပ္ေတြမွာ ကုိယ္တုိင္လက္မွတ္ထုိးေပးေနၾက တာေတြ႔ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး စာေရးဆရာ ၃ ေယာက္လုံးရ႕ဲ့ လက္မွတ္ေတြ အမွတ္တရ ရယူခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာ ၃ ေယာက္လုံးရဲ့စာအုပ္ေတြ ေရာင္းေပးေတာ့ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာ၀ယ္ၿပီး သူတုိ႔ဆီမွာ လက္မွတ္သြားထုိးလုိ႔ ရပါတယ္။ ကုိယ္က ကုိယ့္ဆီမွာ ရွိၿပီးသား စာအုပ္ယူသြားခဲ့ေတာ့ အသစ္မ၀ယ္ျဖစ္ပါဘူး။ (ဆရာမ စာအုပ္အကုန္လုံးလည္း ဖတ္ၿပီးသား၊ ရွိၿပီးသားေတြေၾကာင့္လည္း ပါ ပါတယ္) ဆရာေန၀င္းျမင့္ရဲ့ "ခ်စ္သူႏွင့္ ခရီးသြားျခင္း" စာအုပ္ေတာ့ ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာမေရွ့ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မယူလာခဲ့တဲ့ အမွတ္တရစာအုပ္ေလးထုတ္ၿပီး သမီးကုိ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ထုိးေပးႏုိင္မလားလုိ႔ ေမးရင္း စာအုပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဆရာမကေမးပါတယ္။ "သမီးဘယ္တုန္းက ၀ယ္ထားတာလဲ" တဲ့။ "၉၇ တုန္းကပါ ဆရာမ" လုိ႔ ကုိယ္က ၀မ္းသာအားရျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမက လက္မွတ္ထုိးၿပီးေတာ့ ေအာက္က စာအုပ္ဆုိင္တံဆိပ္ျမင္ေတာ့ "ေၾသာ္..အေမ့အိမ္က ၀ယ္တာပဲ" လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။
ခုဆုိ ကုိယ့္ရဲ့ အမွတ္တရ စာအုပ္ေဟာင္းေလးမွာ ဆရာမရဲ့ အမွတ္တရ လက္မွတ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ :)
.jpg)
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဇြန္မုိးစက္
အမွတ္တရအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ..
က်ေနာ္ အမွတ္တရျဖစ္မိတာက စာအုပ္ေတြ၀ယ္စုေတာ့ ဒီစာအုပ္ အေဟာင္းပါးပါးကေလးက ၁၅၀၀က်ပ္ပါ။ က်န္တဲ့ စာအုပ္အသစ္ အထူေတြကမွ ၇၅၀ ၅၀၀က်ပ္ေလာက္ရွိတုန္းကေပ့ါ။ မ၀ယ္ႏိုင္ခဲ့ဖူးဗ်ာ.....
အမွတ္တရ ပါပဲ...
(မနာလိုပါဘူးေအ..စာေပေဟာေျပာပြဲအမွီ ျပန္ေရာက္မလာႏိုင္ခဲ့လို႔...)
၁၅၀၀ ေတာင္လား? တုိ႔၀ယ္တုန္းက အဲဒိမွာပါတဲ့ တန္ဖုိးအတုိင္း ၂၀၀က်ပ္ ပဲ။ ၉၇ တုန္းကေလ။ မစႏၵာရဲ့ "အရိပ္" တုန္းကေတာ့ ႏွစ္အုပ္တြဲကုိ ႏွစ္ခါခြဲ၀ယ္ရတယ္။ ပန္းဆုိးတန္းအေဟာင္းဆုိင္တန္းက ၀ယ္ရတာ တစ္အုပ္ကုိ ၅၀၀ ဆုိလုိ႔ ပုိက္ဆံစုၿပီးမွ ဒုတိယတြဲ၀ယ္ရတာ။
ဟုတ္သားပဲ မမစာေပေဟာေျပာပြဲ လြတ္သြားတာကုိး၊ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လုပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ feedback form ထဲမွာ စာေရးဆရာ list ေတြေပးၿပီး၊ suggest လုပ္ခုိင္းတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ မမရယ္။
ဘယ္တုန္းကစာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္လုိက္တာလဲဟင္..
သိရင္သြားျဖစ္မွာ..ဂ်ဴးရဲ႔ စာအုပ္မွန္သမွ်မလႊတ္တမ္းဖတ္တဲ့သူမုိ႔လုိ႔ပါ... အရမ္းၾကိဳက္တာဂ်ဴးစာအုပ္ေတြကုိ..အခုေရာ စကာၤပူမွာရွိေသးလားသိခ်င္တယ္...pls
က်ေနာ့အထင္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ျဖစ္မယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာေတာ့သည္လည္းေမာင့္စကား ႏွစ္အုပ္တဲြကိုမွ ၅၀၀က်ပ္ပဲဗ်။ ဒါေၾကာင့္ အမွတ္တရကို လက္လႊတ္ခဲ့ရတယ္။
ခုမွအျပင္ကျပန္ေရာက္လုိ႔ reply ေနာက္က်တာ ခြင့္လႊတ္ပါ တင္ႏြယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲက ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္တနဂၤေႏြေန႔ ဒီဇင္ဘာ၂၀ရက္က လုပ္သြားတာပါ။ ႏုိ၀င္ဘာလဆန္းေလာက္ထဲက ေၾကာ္ျငာေတြစကပ္ပါတယ္။ လက္မွတ္က သေျပႏုမွာ ေရာင္းပါတယ္။ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဆရာမတုိ႔အားလုံး ျပန္သြားၾကေလာက္ပါၿပီ။ ေဒၚသန္းသန္းႏုကုိ ေမးၾကည့္ရင္သိမွာပါ။
အဲ့ေန႔က မမတို႔ မေတြ႕က်ေသးဘူးထင္တယ္ေနာ္..မမ တို႔လဲ သြားတယ္..
အစ္မေကာင္းကင္ျပာတုိ႔ကုိ ေတြ႔လုိက္သလုိပဲ။ း)