ဘာလုိလုိနဲ႔ ေနာက္ကုိးရက္ဆုိရင္ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္ ဆင္ႏႊဲဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္လာျပန္ၿပီေနာ္။ ကုိယ္ငယ္ငယ္က ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္နဲ႔ သိပ္မစိမ္းခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္အေမကအရင္က ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေမနဲ႔ဘုရားေက်ာင္းလုိက္သြား၊ ဆုေတာင္းဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္က သုံးေလးႏွစ္သမီးေလာက္ပဲ ရွိအုံးမယ္၊ ကုိယ့္ေမာင္ေလးေတာင္ မေမြးေသးဘူး။ ကုိယ္မွတ္မိတာေတာ့ ေမေမသြားတာ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္းမွာရွိတဲ့ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းပဲ။ ၂၄ရက္ေန႔ညေနဆုိ ဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီး ဆုေတာင္း၊ သီခ်င္းဆုိ၊ မုန္႔စားၾကတာေတြေလာက္ေတာ့ မွတ္မိတယ္။ ကုိယ့္အဖြားရွိတဲ့ၿမိဳ႔မွာ တစ္ခါသြားၿပီးဆင္ႏႊဲခဲ့ရတဲ့ ခရစ္စမတ္ညေလးကေတာ့ ကုိယ့္ကေလးဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အမွတ္တရ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
ေနာက္ပုိင္း ကုိယ့္အေမဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္သြားေပမယ့္လည္း ဒီဇင္ဘာ၂၅ရက္ေန႔ေရာက္ရင္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္စားျဖစ္တယ္။ ေရျခားေျမျခားမွာရွိတဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြကုိလည္း X'mas card ေတြ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ပုိ႔တယ္။ သူတုိ႔ဘက္ကလည္း ႏွစ္တုိင္း မပ်က္မကြက္ ေပးပုိ႔ေနဆဲပါ။ အိမ္မွာလည္း ကုိယ္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္အခ်င္းခ်င္း လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတာ၊ card ေလးေတြမွာ wish လုပ္ၿပီးေပးတာ အစဥ္အလာလုိျဖစ္ခဲ့ေသးတာ။ ၂၄ရက္ေလာက္ေရာက္ရင္ ကုိယ့္ေမာင္ေလးက အိမ္မွာ ရွိသမွ် X'mas cards ေတြထုတ္ၿပီး ဧည့္ခန္းက showcase ေပၚမွာ တစ္ခုခ်င္းစီၿပီးထားလုိက္ေသးတာ၊ အိမ္ကုိဆြမ္းခံႂကြတ့့ဲကုိရင္ေလးေတြက တအံ့တၾသျဖစ္လုိ႔။ ဒီအိမ္က ဘာလဲေပါ့ေလ။ ခုေတာ့လည္း အိမ္မွာ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း။
ဒီအခ်ိန္ဆုိ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ခရစ္စမတ္အႀကိဳ ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ေတြ က်င္းပေနၾကတာ အၿပိဳင္အဆုိင္ေပါ့။ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အမွန္တကယ္ပဲ ေစ်းခ်ေလ့ရွိပါတယ္။ ေရာင္းသူဘက္ကလည္း ေစ်းေလွ်ာ့၊ ၀ယ္သူဘက္ကလည္း လုိခ်င္တာေတြစာရင္းျပဳစုထားၿပီး ဒီလုိအခ်ိန္ကုိေစာင့္တတ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္မွာလည္း လုိခ်င္တာေတြစာရင္းျပဳစုထားဖူးပါတယ္။ သိပ္ေတာ့မမ်ားပါဘူး။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပါ။
ကုိယ္စကာၤပူမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ၂၀၀၆ ႏွစ္မကုန္ခင္က တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္ကေတြးခဲ့တယ္။ ငါအလုပ္ရရင္ ေရွ႔ႏွစ္ခရစ္စမတ္နားနီးလုိ႔ ေစ်းေတြခ်ရင္ Levi's တစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္မယ္ေပါ့။ ကုိယ္လက္ရွိ၀တ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက လြန္ခဲ့တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ၀ယ္ထားတာပါ။ ကုိယ္ကလည္း တစ္ျခားဂ်င္းထက္စာရင္ Levi's နဲ႔မွ ပုိၿပီးအဆင္ေျပပါတယ္။ အရင္က ကုိယ့္မွာ သုံးထည္ေလာက္ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ့္အေလးခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္းတုိးလာေတာ့ မေတာ္ေတာ့ဘဲ ခုေနာက္ဆုံးတစ္ထည္ပဲ ၀တ္လုိ႔ရေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ ကုိယ္လည္း အလုပ္ရေတာ့၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာေစ်းခ်ရင္ ၀ယ္မယ္ေပါ့။ တကယ္တမ္း အဲဒီ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လုိေနတာ laptop ျဖစ္ေနလုိ႔ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္ႏွစ္ေပါ့ေလ။ ၂၀၀၈ ေရာက္ျပန္ေတာ့ ကုိယ့္အိပ္မက္ေလး အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ့္ေမာင္ေလးေက်ာင္းလခေပးလုိက္ရလုိ႔ပါ။
ကုိယ့္မွာ ေငြပုိေငြလွ်ံသိပ္မရွိတာေၾကာင့္ ပစၥည္းတစ္ခု၀ယ္မယ္ဆုိ needs လား၊ wants လား ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ ၀ယ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခါတေလမ်ား ေစ်းခ်တာေတြ႔ေနရက္နဲ႔ေတာင္ မ၀ယ္ႏုိင္ပါလားဆုိၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဒီအေၾကာင္း ကုိယ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကုိေျပာျပမိတယ္။ သူျပန္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းက ကုိယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္တာသြားပါတယ္။ ကုိယ္ရဲ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တာေတြအားလုံး အဲဒီ့စကားေလးနဲ႔ ေခ်ဖ်က္သြားခဲ့ပါတယ္။
သူေျပာတာသြားတာက "Levi's မ၀ယ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေမာင္ေလးကုိေတာ့ ေက်ာင္းထားႏုိင္ပါတယ္" တဲ့။
တခါတေလမွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္တဲ့ အရာေလးေတြကုိ အျခားတစ္ေယာက္က သတိေပးမွပဲ အသိတရားေလးေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္လည္း အဲလုိပါပဲ။ ဒီႏွစ္လည္း ကုိယ္၀ယ္ျဖစ္အုံးမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိေနပါတယ္။ ကုိယ့္အိပ္မက္ေလး အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ေသးေပမယ့္ ကုိယ္စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ္ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခရစ္စမတ္ျဖစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးေတြလည္း ကုိယ္စီရၾကပါေစလုိ႔။
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဇြန္မုိးစက္
စာႂကြင္း။ ။ ကုိယ့္ကုိ အဲဒီစကားေလးေျပာသြားခဲ့သူက ကုိမုိးကုတ္သားပါ။ အဲဒီ့အတြက္ သူ႔ကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဒီေနရာကပဲ ထပ္ေျပာလုိက္ပါတယ္။
သူတပါးေျပာတာကို လက္ခံနာယူတတ္ျခင္းဟာ
ေကာင္းတဲ့ အရာပါ။
ပို့စ္ေလးေတြ ေကာင္းပါသည္။ အားေပးေနပါသည္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။
အမေရ အရမ္းၾကိဳက္ ပါတယ္။ ေပးဆပ္ျခင္း ေၾကာင့္ရတဲ. ပီတိက ပိုတန္ဖိုးၾကီး တာတကယ္ပါပဲ။...
ခိုနားစဥ္ ေနြးေထြးပါ.ပ်ံသန္းသြားတဲ႕ အခါ ျပံဳးျပနႈတ္ဆက္ပါ..
မင္းေရ..အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းညီေျပာတာ ကုိယ္သေဘာေပါက္တယ္။
ေတာ္လိုက္တာ