ဂ်ပန္ခရီးစဥ္၏
ေနာက္ဆုံးေန႔တြင္ ေမၿမိဳ႕မုိး မဟုတ္ေသာ တုိက်ိဳမုိးက မရပ္မနား တဖြဲဖြဲရြာသြန္းကာ ခရီးသြားႏွစ္ေယာက္အား
ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။ အစီအစဥ္အရ ဟုိတယ္မွ check out လုပ္ၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ား အပ္ႏွံကာ စကိဂ်ိငါးေစ်းသုိ႔သြားၿပီးလွ်င္
တုိက်ိဳဒစ္စနီလန္းသုိ႔ ဆက္သြားၾကမည္။ ေလယာဥ္ခ်ိန္မွာ ည ၁၁နာရီခြဲမွျဖစ္၍ ဟုိတယ္သုိ႔
ညေန၆နာရီအေရာက္ ျပန္လာၿပီး အိတ္မ်ားယူ၊ တကၠစီျဖင့္ ဘူတာသုိ႔သြား၊ ထုိမွတစ္ဆင့္ ရထားျဖင့္
ဟနဲဒါ ေလဆိပ္သုိ႔ ဆင္းရန္ျဖစ္သည္။
စကိဂ်ိငါးေစ်းသုိ႔ေရာက္ရန္ မီးတစ္ပိြဳင့္သာလုိေတာ့သည္
အႏီွခရီးသြားတုိ႔
စကိဂ်ိငါးေစ်းကုိ မျဖစ္မေနသြားရမည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ ႏွစ္ခ်က္ရွိသည္။ တစ္အခ်က္မွာ ဟုိတယ္မွ ငါးမိနစ္သာသာ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ေရာက္ေသာ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးစာရင္း၀င္
နာမည္ေက်ာ္ ငါးေစ်းကုိ ေရာက္ဖူးခ်င္၍ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ဆူရွီႏွင့္ဆရွိမိကုိ ငါးေစ်းတန္းကဆုိင္မွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္
စားခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မုိးဖြဲဖြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ထီးေဆာင္းကာ ငါးေစ်းကုိ ပတ္ၾကသည္။
ငါးေစ်းကုိ လာေရာက္ၾကည့္ရႈေလ့လာၾကေသာ သူလုိကုိယ္လုိတုိးရစ္ေတြက မုိးရြာထဲမွာပင္ မနည္းမေနာ။
ငါးေစ်း မ်က္ေစာင္းထုိးမွာရွိတဲ့ ဇန္ဘုရားေက်ာင္း
ငါးေစ်းထဲမွာ
အရြယ္စုံဓါးေတြ ရမယ္ေနာ္
၀ယ္ၾကဦးမလား ပင္လယ္စာ
လူအမ်ား တန္းစီေစာင့္ဆုိင္းေနေသာ ထုိဆုိင္ကေလးသည္ နာမည္အေတာ္ႀကီးပုံရသည္ (ခရီးသြားႏွစ္ေယာက္လုံး စိတ္၀င္စားေသာ္လည္း အခ်ိန္မေပးႏုိင္၍ မ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါ)
ေစ်းအတန္အသင့္ရွိမည္ထင္ေသာ
ဆုိင္မွာ၀င္၍ မုိးခုိရင္း မနက္စာအျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ပြဲရွယ္ၿပီး မွာစားလုိက္သည္။ ဂ်ပန္ငါးေစ်းနား
ဆုိင္ထဲတြင္ မိမိမွာလုိေသာ ဆူရွိႏွင့္ဆရွိမိကုိ ေကာင္တာေရွ႕မွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ
ခ်ေပးသည္ကုိ ျမင္ရေသာ ခရီးသြားတစ္ေယာက္၏ စိတ္ထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ လြန္စြာ လြမ္းဆြတ္တမ္းတလ်က္
ရွိေနေတာ့သည္။
ဒီဆုိင္ေလးမွာ စားရေအာင္
အဲဒီ့က ခုံတန္းေတြမွာ ထုိင္မလား?
ဟင့္အင္း... ေကာင္တာေရွ႕တည့္တည့္က ခုံမွာပဲထုိင္မယ္
တစ္ ေနရာယူ၊ ႏွစ္ အသင့္ျပင္
သုံး စားႏုိင္ၿပီ
ဆုိင္မွျပန္ထြက္ေသာ္ မုိးသည္ စဲမသြားဘဲ သည္းထန္စြာရြာသြန္းလ်က္ရွိရာ
ခရီးသြားႏွစ္ေယာက္မွာ ဒစ္စေနလန္းသုိ႔ ဆက္သြားသင့္ မသြားသင့္ ဆုံးျဖတ္ရန္ အခက္ႀကဳံေနေလသည္။
ဟဲ့ ေနဦး... ဂ်င္းဖတ္၀ယ္သြားလုိက္ဦးမယ္
မုိးသည္းထဲမွာ ဟုိတယ္၌ ျပန္ေနဖုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္။ ခ်က္ခ္ေအာက္လုပ္ၿပီးျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ခါ ခ်က္ခ္အင္၀င္လွ်င္ တစ္ရက္စာထပ္ေပးရမည္။ ညမအိပ္ရဘဲနဲ႔ေတာ့ ပုိက္ဆံထပ္အကုန္မခံခ်င္။ အျပင္တစ္ေနရာမွာပဲ
ညေနထိအခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားရမည္။ သြားစရာ ေနရာကလည္း စုံသေလာက္ရွိေနၿပီမုိ႔ ဒစ္စေနလန္းတစ္ခုသာ
က်န္ေတာ့သည္။ တုိက်ိဳေရာက္ၿပီးမွ ဒစ္စေနသုိ႔ မေရာက္ခဲ့လွ်င္ သူမ်ားေျပာစရာျဖစ္ေနဦးမည္။
အုိ… ရြာခ်င္သေလာက္ရြာ၊ အစုိခံၿပီး သြားလုိက္မယ္။ ဖ်ားခ်င္ရင္လည္း ဖ်ားပေစ…ဟု ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ကာ
ထီးေဆာင္းခရီးသြားႏွစ္ေယာက္သည္ ဒစ္စေနေျမသုိ႔ ရထားဆက္စီးကာ ထြက္ခြာလာၾကေတာ့သည္။
ဟယ္... မစ္ကီပုံေဖာ္ထားတဲ့ ရထားတြဲက ခ်စ္စရာေလး
ဒစ္စေနလန္းသုိ႔ေရာက္ေသာ္
မူးတတ္ေသာ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကုန္းဘက္ကုိ မသြားဘဲ ေနာက္မွအသစ္ဖြင့္လွစ္ေသာ ဒစ္စေနပင္လယ္ဘက္သုိ႔သာ
သြားရန္ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။ မုိးကား မရပ္မနားရြာဆဲျဖစ္ရာ ထီးေဆာင္းရုံျဖင့္ မလုံေလာက္ေသာ
ခရီးသြားတုိ႔သည္ မုိးကာအက်ႌႏွစ္ထည္ ၀ယ္လုိက္ရေလသည္။ ဒစ္စေနပင္လယ္၀င္းက်ယ္ႀကီးထဲတြင္
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသူမ်ားအားလုံးလုိလုိ မုိးကာ တကားကားျဖင့္ သြားလာေဆာ့ကစားေနၾကသည္ကုိျမင္ေသာ္
ခရီးသြားႏွစ္ေယာက္ အားတက္သြားၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႔သမွ် မွတ္တမ္းတင္၊ ယာဥ္ျမင္လွ်င္တက္စီး၊
ရုံျမင္လွ်င္၀င္ၾကည့္ၿပီး မုိးရြာေနသည္ကုိပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားၾကေတာ့သည္။
ကုိယ္လာၿပီ ဒစ္စေန
လက္မွတ္မ၀ယ္ခင္ ဒီနားေလးမွာ ဓာတ္ပုံရုိက္ဦးစုိ႔
ဟယ္... ငါတုိ႔ အီတလီေရာက္ေနၿပီ
ဗင္းနစ္မွာ ဂြန္ဒလားစီးမယ္
ေလွာ္သူေရာ၊ ခရီးသည္ပါ မုိးရြာထဲမွာ စီးၾကတယ္
လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေဆာ့ကစားစီးဖုိ႔ေတြ
မ်ားျပားလြန္းရကား တစ္ရက္တာႏွင့္ပင္ မေလာက္ငွခ်င္။ မုိးတစုိစုိႏွင့္မုိ႔ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ
ၾကန္႔ၾကာမႈရွိသြားရတာလည္းပါသည္။ အေမရိကန္တံငါရြာ၊
ေျမထဲပင္လယ္ဆိပ္ကမ္း၊ ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ၊
အာေရးဗီးယန္းကမ္းေျခ၊ ေရသူမကန္ငယ္ႏွင့္ ထူးဆန္းေထြလာ ကြ်န္းမာယာ စသည့္ျဖင့္
သူ႔ေနရာႏွင့္သူ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
Hangar Stage ၏ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈျမင္ကြင္း (ဤဓာတ္ပုံတြင္ အမွတ္မထင္ဘဲ ၀င္ပါေနေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ စာေရးသူတုိ႔ႏွင့္ လားလားမွ် မပတ္သက္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္)
မာယာၿမိဳ႕ေဟာင္းလည္းရွိတယ္
အာရပ္ျပည္ကုိ ကပၸတိန္ေလးဆင္းဘတ္နဲ႔ လည္လည္သြားခဲ့ေသးတယ္
မစၥတာဂ်ံဴးစ္နဲ႔အတူတူ စြန္႔စားမယ္
ကမာၻ႕အလယ္ဗဟုိခ်က္ထိလည္း ခရီးဆန္႔လုိက္ဦးမယ္
စကားျပန္မပါလာေသာ ဤခရီးသြားႏွစ္ေယာက္အတြက္ အနည္းငယ္
ဖီလင္ေအာက္သည္မွာ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလုံးက ဂ်ပန္လုိေျပာ၊ ဂ်ပန္လုိသီခ်င္းဆုိ
ဂ်ပန္လုိေဖ်ာ္ေျဖကျပသီဆုိၾကျခင္းျဖစ္ရာ အဓိပၸာယ္ကုိ ေကာင္းစြာနားမလည္၍ မွန္းသန္းကာ
နားလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ ဗင္းနစ္ၿမိဳ႕ပုံတူမွာ
ဂြန္ဒလားစီးၾကေသာ္ ေလွေလွာ္ရင္း ဗင္းနစ္ၿမိဳ႕အေၾကာင္း ဂ်ပန္လုိေျပာကာ အီတာလ်ံသီခ်င္းကုိ
ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆုိသည္ကုိၾကားရေသာ္ ခရီးသြားတုိ႔ မခ်င့္မရဲျဖစ္ၾကသည္။ အႏၲရာယ္ကင္းခါးပတ္
ပတ္ခုိင္းရာ၊ မုိးကာခြ်တ္ခုိင္းရာ အားလုံးလုိလုိ ဂ်ပန္လုိေျပာျခင္းျဖစ္၍ ခရီးသြားတုိ႔မွာ
အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ေသာ္မွ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လက္ဟန္ေျခဟန္ ဘာသာစကားကုိ
အသုံးျပဳေပးၾကေတာ့သည္။
မယ္ရီဂိုးေရာင္းလည္း အလြတ္မေပးခဲ့ေပါင္
တုိက္တန္းနစ္မဟုတ္တဲ့ ယူအက္စ္ကုိလံဘီယာ သေဘၤာႀကီး
ျပန္ရမွာ ႏွေျမာလုိက္တာ၊ မီးပန္းေဖာက္တာေတြ မၾကည့္ရေတာ့ဘူး
ငါးရက္ဆက္တုိက္
မရပ္မနား သြားလာလႈပ္ရွားထားေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကေသာ္လည္း ခရီးသြားႏွစ္ေယာက္မွာ
ဒစ္စေနပင္လယ္ထဲမွ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္မထြက္ႏုိင္ၾက။ ဒါေလး၀င္ၾကည့္ၿပီး ျပန္မယ္၊ မျပန္ခင္
ဟုိမွာ ဓာတ္ပုံရုိက္ရေအာင္၊ ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေရေႏြးေငြ႕သေဘၤာေလးေတာ့ စီးဦးမွ
….။ ယခင္ ၆နာရီျပန္ထြက္မည္ဟု တုိင္ပင္ထားေသာ္လည္း ၆နာရီခြဲသည္အထိ မျပန္ႏုိင္ေသး။ သုိ႔ေသာ္
ေနာက္ဆုံးေန႔တြင္ ဒစ္စေနမွာ အလည္လြန္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲျပန္ေရာက္တာေနာက္က်သြား၍ ေလယာဥ္လြဲသည္အထိ
ျဖစ္သြားလွ်င္ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္း ျဖစ္မွာစုိးသည္ႏွင့္ စိတ္ကုိ ဒုံးဒုံးခ်ၿပီး သံေယာဇဥ္ျဖတ္ကာ ဒစ္စေနမွ မျပန္ခ်င့္ျပန္ခ်င္ျဖင့္ လွည့္ျပန္လာရေလသည္။
ငါးညတုိင္တုိင္ အနားယူ အိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ဟုိတယ္ကုိ ျပန္ခါနီး မွတ္တမ္းယူ
အျပန္ခရီးတြင္ ႏွစ္ဆတုိးပြားလာေသာ ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားကုိ ဟုိတယ္မွ ျပန္၀င္ယူၿပီး ေလဆိပ္ကုိ မုိႏုိမီးရထားျဖင့္ ဆင္းခဲ့ၾကသည္။
ဟနဲဒါေလဆိပ္ေရာက္ၿပီ
အလာတုန္းက
အင္မီဂေရးရွင္းမွာ အစစ္အေဆး အေမးအျမန္း မႀကဳံခဲ့ဘဲ အျပင္သုိ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ထြက္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း
အဲလုိင္းမွာ ခ်က္ခ္အင္၀င္ေသာ္ မထင္မွတ္ဘဲ ၾကန္႔ၾကာေနေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ အဂၤလိပ္စကားကုိ
အေမရိကန္ေလသံျဖင့္ ကြ်မ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္စြာ ေျပာဆုိတတ္ေသာ ေလေၾကာင္းလုိင္း၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေခ်ာေလးက
ျမန္မာပတ္ပုိ႔စ္ကုိၾကည့္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာကုိ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ႏွိပ္ကာ ေခါင္းစားေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လူမ်ိဳး ျမန္မာ၊ ေနထုိင္သည္က စကၤာပူ၊ ကုိင္ေဆာင္သည္က ျမန္မာႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္... ထုိအထိေတာ့
အုိေကသည္။ အဲ… ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ထုတ္ေပးသည့္ႏုိင္ငံက စကၤာပူျဖစ္ေနသည္ကုိ သူမ နားလည္ပုံမေပၚ၍
အျခား၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကုိ လွမ္းေမးသည္။ ၿပီးေတာ့ စကၤာပူ၏ အၿမဲေနထုိင္ခြင့္ကတ္ေလးကုိကုိင္ၿပီး
ႏုိင္ငံေပါင္းစုံမွ ကတ္ေပါင္းမ်ားစြာ၏ မိတၱဴေတြကူးထည့္ထားေသာ အနားရွိ ဖုိင္တစ္ဖုိင္ကုိဖြင့္ကာ
တုိက္စစ္သည္။ တူၿပီဆုိေသာအခါမွ ကတ္ျပန္ေပးၿပီး အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာသြားသည့္အတြက္ ေတာင္းပန္စကားေျပာၾကားသည္။
Boarding Pass ကုိယ္စီရေသာအခါမွ ဟင္း...ခ်ၿပီး ညစာစားရန္ အေပၚထပ္သုိ႔ တက္ၾကသည္။ အႏွီခရီးသြားႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္မွာ ဟနဲဒါ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္ဟုပါေသာ စာသားႏွင့္ ဓာတ္ပုံရုိက္ခ်င္သည္ဆုိ၍
စာသားပါေသာ အေအးဗူးထုတ္စက္မွာ စိတ္လက္လက္ရွည္ျဖင့္ လူရွင္းသည့္တုိင္ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ေပးခဲ့ရေသးသည္။
ဂ်ပန္ေျမေပၚက ေနာက္ဆုံးညစာ
ေလဆိပ္ႏွင့္မတူ တမူထူးျခားေနေသာ ဂ်ပန္ရုိးရာ အေငြ႕အသက္ အျပင္အဆင္မ်ားႏွင့္ ဟနဲဒါကုိ တခမ္းတနားႏွင့္ ေနရာတကာ ေကာ္ေဇာခင္းကာ ေသြးႀကီးပုံေဆာင္ေသာ ခ်န္ဂီထက္ ပုိခ်စ္သည္
တကယ့္ကုိ အဆုံးမရွိေအာင္ လည္ပတ္ၾကည့္ရႈစရာေတြ မ်ားလွတဲ့ ေန၀န္းရဲ႕တုိင္းျပည္ပါပဲ
ဆာယုိနာရာ... နိပြန္
အလာတုန္းက
လူနည္းသျဖင့္ အလယ္ေလးခုံမွာ တစ္ေယာက္စီ ေနရာယူကာ အိပ္စက္ၾကေသာ ဂ်ပန္ခရီးသည္မ်ားလုိ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ရန္ ႏွစ္ေယာက္သား
တုိင္ပင္ထားေသာ္လည္း အျပန္ေလယာဥ္မွာ လူအျပည့္ျဖစ္ေန၍ အခြင့္မသာခဲ့။ အေအးမိမွာစုိး၍
တစ္ေနကုန္ မုိးစုိခဲ့ေသာ ေျခအိတ္ကုိ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွ လဲရသည္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ပင္ပန္းေညာင္းညာခဲ့ေသာ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းခမ်ာ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွပင္ ေျခဆန္႔အနားယူခြင့္ ရရွာသည္။ သူမေဘးမွ
ခရီးသြားေဖာ္ကေတာ့ လာေကြ်းေသာမုန္႔ပင္မစားႏုိင္၊ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ အိပ္ေနေလၿပီ။ ခရီးသြားလွ်င္
အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေသာ သူမကေတာ့ မုန္႔စားရင္း အီကလဲဟု အမည္ရေသာ ဂ်ပန္ကားေလးတစ္ကားကုိ ၾကည့္ရႈရင္း
အေရွ႕စြန္းမွသည္ ေတာင္ဘက္အီေကြတာအရပ္သုိ႔ စီးနင္းလုိက္ပါလာခဲ့ေတာ့သည္။
ဇြန္မုိးစက္
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
တုိက်ိဳခရီးစဥ္အေၾကာင္း
ဇြန္ အစက ေရးဖုိ႔ မရည္ရြယ္ထားပါဘူး။ (တစ္ျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ခရီးသြားပုိ႔စ္ေတြက
တစ္ခါေရးရင္ ေလး၊ငါး၊ဆယ္ပုိင္းေလာက္အထိ ျဖစ္သြားတတ္လုိ႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပုံေတြတင္ဖုိ႔
ပုံေတြေထာင္ခ်ီတဲ့အထဲကမွ ျပန္ေရြးရ၊ file size ေတြ ျပန္ခ်ဳံ႕ရနဲ႔မုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပးရပါတယ္။)
သူငယ္ခ်င္း ညဳိေလးေနက မေရးျဖစ္ရင္ ငါတုိ႔ခရီးစဥ္ေလး ႏွေျမာစရာျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး သူက စေရးလုိက္ပါတယ္။
သူေရးျဖစ္ေတာ့ ဒါဆုိ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး မပင္ပန္းေအာင္ တစ္ေယာက္တစ္ပုိင္းစီ ခြဲေရးၾကရေအာင္
အႀကံျပဳၿပီး ေနာက္တစ္ပုိင္းကုိ ဇြန္ ေရးလုိက္ပါတယ္။ စုစုေပါင္း သြားခဲ့တဲ့ရက္က ၆ရက္မုိ႔
တစ္ေယာက္ကုိ သုံးရက္စီေရးလုိ႔ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ဒီလုိေလးေရးျဖစ္သြားတာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမွတ္တရလည္းျဖစ္၊ ခရီးသြားပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္တည္းကုိပဲ ဘေလာ့ဂါႏွစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တစ္ရက္စီခြဲၿပီး တြဲေရးလုိက္တာမုိ႔ ထူးျခားမႈလည္း ရွိသြားပါတယ္။ တစ္ေယာက္အေခ်ာသတ္ေရးၿပီးတဲ့အခါ Publish မလုပ္ေသးဘဲ ေနာက္တစ္ေယာက္က ထုိင္ေစာင့္ၿပီး ဖတ္ေပးပါတယ္။ ခရီးစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုိအပ္လြဲမွားေနတာေလးေတြရွိရင္ အျပန္အလွန္ ျပင္ေပးလုိ႔ရေအာင္ပါ။
အပုိင္း (၁) ကေန အပုိင္း (၆) အထိ စဥ္ဆက္မျပတ္
လာေရာက္ဖတ္ရႈအားေပးၾကတဲ့ စာဖတ္သူမ်ားအားလုံးကုိ ဇြန္မုိးစက္နဲ႔ညဳိေလးေနက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔…။
း))
