ေမာင္ေလးရီႏုိမာန္က ရွိေသးရင္ ထပ္ေရးေပးပါအုံးလုိ႔ ေတာင္းဆုိလာတာေၾကာင့္ရယ္၊ ကုိယ့္ျမန္မာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အေၾကာင္းလည္း ထည့္ေရးခ်င္တာနဲ႔ အေဆာင္က သူတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ထပ္ျဖည့္ ေရးလုိက္ပါတယ္။ 

အရင္ပုိ႔စ္မွာပါတဲ့ ေဂ်ာ္ခ်္႕က ေက်ာင္းပိတ္ပိတ္ခ်င္းျပန္ေတာ့ သူေနတဲ့အခန္းကုိ မေလးရွန္းတ႐ုတ္စုံတြဲ ေရာက္လာ ပါတယ္။ ေကာင္ေလးနာမည္က ၀ုိင္စီ (Y.C) တ႐ုတ္နာမည္ကုိ အဂၤလိပ္လုိေပါင္းၿပီး  initial ႏွစ္ခုရဲ့ အတုိေကာက္ကုိ ယူေခၚတာပါ။ နာမည္ရင္းေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔စုံတြဲႏွစ္ေယာက္မွာ ၀ုိင္စီကခ်ည္း ခ်က္တာပါ။ ေကာင္မေလးက ေဘးက ၀ုိင္းကူ႐ုံသက္သက္ပဲ။ သိပ္လည္း ခ်က္တတ္ပုံ မေပၚဘူး။ တစ္ရက္ ကုိယ္ဒံေပါက္ခ်က္တာ စိတ္၀င္စားၿပီး ၀ုိင္စီက ကုိယ့္ဆီက ခ်က္နည္းျပန္ယူ၊ သူ႔ဆီက ၾကက္ဆီထမင္းလုပ္နည္း ျပန္ေပးနဲ႔ ဟန္က်လုိ႔။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ကုိယ္မွတ္မိတာေလးတစ္ခုက ၀ုိင္စီ ဟင္းမခ်က္လုိက္ရတဲ့ေန႔ပါ။ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုတုိ႔ထုံးစံ သူတုိ႔လည္း စက္ဘီး၀ယ္ပါတယ္။ စက္ဘီးက ၀ယ္ၿပီးၿပီးခ်င္း အသင့္စီးလုိ႔မရေသးပါဘူး။ တစ္စခ်င္းစီ ကုိယ္တုိင္ ျပန္ဆင္ၿပီး တပ္ရတာမ်ိဳးပါ။ ၀ုိင္စီလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက စက္ဘီးဆင္တာ ေခြ်းတစ္လုံးလုံးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ စက္ဘီးတစ္စင္းလုံး အစအဆုံးဆင္ရတာ တကယ္မလြယ္ပါဘူး။  သူလည္း စက္ဘီး ဆင္ေနရတာနဲ႔တင္ ဟင္းလည္း မခ်က္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။  ဒါနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးလည္း KFC ၀ယ္ၿပီး ေန႔လည္စာစားရင္း သူလုပ္တာ ေဘးကေနပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထုိင္ၾကည့္ေနတာ.. ညေနေရာက္မွပဲ စက္ဘီးတစ္စင္းလုံး ေရွာေရွာ႐ွဴရွဴ ဆင္ၿပီးသြားေတာ့တယ္။  ညစာလည္း ၀ုိင္စီတစ္ေယာက္ မခ်က္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီ့ေန႔က ၀ုိင္စီ ဟင္းမခ်က္ လုိက္ရတဲ့ေန႔ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ကုိယ္ေလ့လာေတြ႔ရွိသေလာက္ တရုတ္စုံတြဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေယာက်္ားေလး ေတြက ဟင္းခ်က္ေကြ်းတာ မ်ားပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးက တ႐ုတ္ေက်ာင္းသား အမ်ားစု စည္းကမ္း မရွိဘူး ဆုိေပမယ့္ မေလး၊ စလုံး နဲ႔ ေဟာင္ေကာင္က တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားေတြက စည္းကမ္းရွိပါတယ္။

ကုိယ့္အေဆာင္က မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တုိ႔တစ္ျခားျမန္မာေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူေနရတဲ့ သူတုိ႔ျပန္ေျပာျပတဲ့ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေတြ အေၾကာင္းကလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေဟာင္ေကာင္က ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္က ပန္းသီးကုိ အလုံးလုိက္ ေရေႏြးနဲ႔ျပဳတ္တာေတြ႔ေတာ့ အထူးအဆန္းျဖစ္ၾက။ အာဖရိကတုိက္က သက္ႀကီးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ကုိယ္တုိ႔ျမန္မာေတြလုိ မီးဖုိခန္းထဲ အားရပါးရ၀င္ၿပီး အခ်ိန္ယူ ခ်က္ျပဳတ္ တတ္တာခ်င္း တူ႐ုံသာမက ခ်က္ျပဳတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရတဲ့အခ်ိန္ရယ္ စားၿပီးေသာက္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပန္ေဆးေၾကာ ရတာေတြဟာ အခ်ိန္သိပ္ကုန္ေၾကာင္း၊ စားလုိက္တာေတာ့ ခဏေလးပဲလုိ႔  ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ အျမင္တူစြာ ေျပာတတ္ တာခ်င္းကလည္း တူေနျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ မျဖစ္မေနစစ္မႈထမ္း၊ အစုိးရ၀န္ထမ္း ႏွစ္ရွည္လုပ္ၿပီးမွ ပညာသင္ဖုိ႔ သူကုိ႔ေစလႊတ္လုိ႔ အသက္ႀကီးမွ အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရေၾကာင္း သူေျပာျပလုိ႔ သိရပါတယ္။ 

(ကုိယ္ရဲ့) သူနဲ႔ ပထမႏွစ္တုန္းက တစ္ေဆာင္တည္းအတူေန ခင္မင္ခဲ့တဲ့ အစၥေရးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ အစၥေရး-အဂၤလိပ္ကျပားပါ။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးသူ႔အေမက ဂ်ဴးလူမ်ိဳးသူ႔အေဖနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး အစၥေရးမွာပဲ လုိက္ေနတာ။ သူ႔က်ေတာ့ ပတ္စပုိ႔စ္ႏွစ္ခုကုိင္ထားတဲ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံသားျဖစ္သြားပါတယ္။  အေမအဂၤလိပ္ေပမယ့္ အဂၤလန္က ထြက္သြားတာၾကာၿပီဆုိေတာ့ သူေက်ာင္းျပန္လာတက္တဲ့အခါ ႏုိင္ငံျခားသားႏႈန္းနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းလခ ေပးရတာကုိ သူသိပ္မၾကည္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလန္မွာ သူပုိေပ်ာ္ပါတယ္။ သူ႔မိဘေတြက ဂ်ဴးဘာသာ၀င္ဆုိေတာ့ အီစတာပြဲေတာ္လေရာက္ရင္ ဂ်ဴံနဲ႔လုပ္တဲ့ မုန္႔ေတြ၊ ေပါင္မုန္႔ေတြပဲ စားရတာ သူသိပ္စိတ္ညစ္ ပါသတဲ့။ အီစတာေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိ အစၥေရးကုိ မျပန္ခ်င္ဘူး၊ ေပါင္မုန္႔ေတြခ်ည္းစားရမွာ ေၾကာက္လုိ႔တဲ့။ (ကုိယ္ရဲ့) သူ အဂၤလန္စေရာက္တဲ့ေန႔ကတည္းက ကုိယ့္ဆီေခၚထားတဲ့ ဖုန္းကပ္တစ္ထပ္ႀကီး (သူကလည္း မပစ္ဘဲသိမ္းထားတာ၊ ကုိယ့္ကုိျပဖုိ႔တဲ့ေလ) ကုိျမင္ၿပီး အစၥေရး-အဂၤလိပ္ကျပားေလးက သိပ္အံၾသခဲ့ေၾကာင္း သူေျပာျပလုိ႔ သိရပါေသးတယ္။

(ကုိယ္ရဲ့) သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔ပါအရမ္းခင္သြားတဲ့ သူတုိ႔ေက်ာင္းက ျမန္မာေက်ာင္းသားအစ္ကုိႀကီး (ကုိယ္တုိ႔ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးပါတယ္) က ဒုတိယႏွစ္မွာ သူနဲ႔တစ္ေဆာင္တည္း က်ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတူလုိ႔ တစ္ေဆာင္တည္း ခ်ေပးလုိက္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီ့တစ္ေယာက္က အရမ္းေတာ္ပါတယ္။ သူကမႏၲေလးဇာတိ၊ အမ္အုိင္တီမွာ ပထမႏွစ္တက္ၿပီး ၀ုိင္အုိင္တီကုိ ဒုတိယႏွစ္မွာ ေျပာင္းတက္တယ္။ ေက်ာင္းေတြပိတ္သြားေတာ့ အဂၤလန္မွာ Engineering ကုိ ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆုံးႏွစ္အထိ တက္သြားတာ။ ပထမႏွစ္ကေန တတိယႏွစ္အထိ ဆက္တုိက္ Roll. 1 စြဲပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ စာသိပ္မလုပ္ဘဲ ခပ္ေအးေအး ေနတာေတာင္  ဘာသာတုိင္း ဂုဏ္ထူးထြက္ၿပီး အမွတ္ေတြ သိပ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူက တ႐ုတ္ေသြး ၉၀ရာခုိင္ႏူန္းပါသူဆုိေတာ့ တ႐ုတ္လုိေျပာတတ္႐ုံမွ်မက English လည္း အသံထြက္ကအစ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာစာလည္း  ေတာ္တယ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ ကုိယ္တကယ္ အထင္ႀကီး ေလးစားမိတဲ့ ေယာက်္ားေတြ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္ရင္ ၅ေယာက္ထက္ မပုိတဲ့စာရင္းမွာ သူပါပါတယ္။  စာေပ ဗဟုသုတနဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ျပည့္စုံတယ္။ စာေတာ္႐ုံတစ္ခုတည္းနဲ႔ ကုိယ္အထင္မႀကီးတတ္ပါဘူး၊ စိတ္ဓါတ္ ေရးရာလည္း တကယ္ေကာင္းသူမုိ႔ပါ။ 

သူက စာသိပ္ေတာ္ၿပီး တ႐ုတ္လုိလည္း ေျပာႏုိင္ေတာ့ သူတုိ႔အတန္းထဲက တ႐ုတ္မေလးေတြ သူ႔ဆီကုိ ခဏခဏလာၿပီး စာရွင္းခုိင္းပါတယ္။ စာေမးပြဲနီးရင္ ပုိဆုိးေသး။ တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႔အေဆာင္လာၿပီး စာလာလာေမးတာ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔မွာ စာေကာင္းေကာင္းမၾကည့္ရတာနဲ႔ စာေမးပြဲနီးေတာ့မွ လန္ဒန္အထိဆင္းၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ study လုပ္ရတဲ့အျဖစ္ ေရာက္သြားတာ။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ Sony က အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ေခၚလုိ႔ သူသြားေလွ်ာက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးစကာတင္လူေရြးေတာ့  ဥေရာပတုိက္သား ႏွစ္ေယာက္နဲ႔သူ သုံးေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ။ သူတုိ႔ဆီမွာ အလုပ္ခန္႔ရင္ အီးယူကလူကုိ ဦးစားေပးေတာ့ သူရမယ္လုိ႔ေတာင္ မထင္ဘူးလုိ႔ ကုိယ္တုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္ေသးတာ။ တကယ္တမ္းအလုပ္ခန္႔လုိက္ေတာ့ သူ႔ကုိပါ။ ကုိယ္ကေတာ့ သူ႔လုိသိပ္ေတာ္တဲ့ျမန္မာေတြကုိယ္စား ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာ မိေနတတ္တာ။ “တကယ္ဆုိ သူက အေဆာင္မွာ စာလုပ္တာ ကုိယ္မျမင္သလာက္ပဲ၊ ကုိယ္နဲ႔ပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ဂိမ္းေဆာ့ၿပီး၊ ရုပ္ရွင္ေတြ download လုပ္ၾကည့္၊ စကားေတြေျပာေနတာလုိ႔” သူက ကုိယ့္ကုိ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းက အတန္းတစ္ခါမွ မလစ္ဘဲ Lecture  မပ်က္မကြက္ လုိက္ပါတယ္။ 

 

(ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္အျမင္ေလး တစ္ခါတည္း ခ်ေရးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ အေနာက္တုိင္းက ပညာေရးစနစ္က အေရွ႔တုိင္းမွာလုိ တကုန္းကုန္း တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ စာေတြ တစ္အား က်က္မွတ္ေနစရာမလုိပါဘူး။ Lecture မွန္မွန္လုိက္ၿပီး Practical ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏုိင္ရင္ကုိ ရပါတယ္။ နဂုိဉာဏ္သိပ္ေကာင္းၿပီး  bright လည္းျဖစ္တဲ့၊ ေစ့စပ္ေသခ်ာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားစရာမလုိဘဲ ထိပ္ေရာက္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခုစကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ၿပီး စာေမးပြဲနီးရင္ စိတ္ဖိစီးမႈ သိပ္မ်ားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေတြ႔ျမင္ရတာ စိတ္ပင္ပန္းလွပါတယ္။ ကုိယ္ေတာ့ ဘြဲ႔လြန္တက္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဒီမွာဆက္မတက္ဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။)

ကုိယ္တုိ႔ျမန္မာသုံးေယာက္ ေတြ႔တဲ့အခါ ေရာက္စက ေတာသားၿမိဳ႕ေရာက္ျဖစ္ပုံေတြ တစ္လွည့္စီ ျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ၾကရပါတယ္။ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြခ်ည္းေျပာေနတာ ကုိယ္တုိ႔အေၾကာင္းလည္း ေျပာဦးမွေပါ့ေနာ္။ ကုိယ္က အေဆာင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းညမွာ အိပ္ခန္းထဲက heater ဘယ္လုိဖြင့္ရမယ္မွန္းမသိလုိ႔ ေစာင္ထူထူၾကားထဲ အတင္းေခြၿပီး အိပ္ခဲ့တာ။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းက ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရေႏြးရေအာင္ shower heater ကုိ temperature ညွိေနတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားလုိ႔ စိတ္မရွည္ဘဲ ေရေအးနဲ႔ အံႀကိတ္ၿပီး ခ်ိဳးခဲ့ရတာ။ သူ႔အလွည့္က်ေတာ့  အေဆာင္က ေရေႏြးပိတ္ထားခ်ိန္ကုိ မသိဘဲ ည၁၂နာရီေနာက္ပုိင္းမွ ေရခ်ိဳးခန္း၀င္မိလုိ႔ ခုန္ေပါက္ၿပီး ေရေအးနဲ႔ ခ်ိဳးခဲ့ရတာေတြ ျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ၾကရပါတယ္။

Fire alarm နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးလည္း ကုိယ္တုိ႔ေတြ ခံခဲ့ရပါတယ္။ အေဆာင္မီးဖုိခန္းေတြမွာ fire alarm ေတြတပ္ထားေတာ့ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္းတူးသြားတာ၊ မီးခုိးေတြ အူၿပီးထြက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တစ္ေဆာင္လုံးက alarm ေတြ ထျမည္ၿပီး အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားအားလုံး အေဆာင္ေအာက္ကုိ ေျပးဆင္းရပါတယ္။ ကုိယ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သိပ္မၾကာခင္ တစ္ညမွာ fire alarm ျမည္တာနဲ႔ ႀကဳံပါေလေရာ။ ျမည္ရင္ အေဆာင္ေအာက္ေျပးဆင္းရမယ္ဆုိတာ ကုိယ္မသိခဲ့ ေလေတာ့ အဲ့ဒီ့နားကြဲမတတ္ ဆူညံသံႀကီးကုိ ေပကပ္လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး နားကုိေခါင္းအုံးနဲ႔ အတင္းဖိထားၿပီး အိပ္ရာထဲက တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခဲ့တာကုိ ျပန္ေျပာျပေတာ့ နားေထာင္တဲ့သူေတြက အ့ံၾသလုိ႔။ အသားကင္အနံ့ေၾကာင့္ ျမည္လာတဲ့ alarm မုိ႔လုိ႔သာပဲ။ မီးေလာင္လုိ႔ျမည္ခဲ့တာမ်ားဆုိရင္ ကုိယ္အခန္းထဲက မထြက္ပုံနဲ႔ အုိ... မေတြးရဲစရာ။

သူတုိ႔အေဆာင္မွာလည္း ညႀကီးမုိးခ်ဴပ္ ျမည္ဖူးပါတယ္တဲ့။ သူတုိ႔က ကုိယ့္ထက္ ပုိအကင္းပါးၾကသူမ်ားဆုိေတာ့ အေဆာင္ေအာက္ကုိ အလုအယက္ေျပးဆင္းၾကတာ ေျခစြပ္ေတြဘာေတြေတာင္ ၀တ္ဖုိ႔သတိမရၾကဘူး။ ေအာက္ေရာက္ ေတာ့မွ ေအးခဲေနတဲ့ ေဆာင္းတြင္းညႀကီးမွာ ေျခစြပ္မပါဘဲ ညအိပ္၀တ္စုံနဲ႔ လက္ပုိက္မတ္တပ္ရပ္ၿပီး  alarm လာပိတ္ေပးမယ့္ အေဆာင္တာ၀န္ရွိ ေရာက္မလာမခ်င္း အေအးဒဏ္ကုိ ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီး ေစာင့္ခဲ့ၾကရတယ္ဆုိပဲ။ fire alarm နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အဲလုိေတြ ခံထားရဖူးေတာ့ အျပင္ေဆာင္ေရာက္တဲ့အခါ ကုိယ္တုိ႔အားလုံး သေဘာတူညီစြာနဲ႔ alarm က  ၀ါယာႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ထားလုိက္တာ ေအးေရာ။ ဘယ္ေလာက္ခ်က္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္တူးတူး ဘယ္ေလာက္ ေညွွာ္ေညွာ္ မျမည္ေတာ့ဘူး...ကဲ။ ကုိယ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြ ဆုိးပုံမ်ား...ေနာ္။

ခုလုိ ေနေရာင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္တဲ့ ေန႔တာရွည္တဲ့ ေႏြဦးရာသီညေတြဆုိ အေဆာင္ျခံ၀န္းက်ယ္ႀကီးထဲက ျမက္ခင္းျပင္မွာ အုပ္စုလုိက္၀ုိင္းဖြဲ႔ၿပီး ဘာဘီက်ဴးေတြလုပ္စားၾက၊ စကားေတြ၀ုိင္းဖြဲ႔ေျပာၾက၊ ကုိယ္ပုိင္တီဗြီရွိသူေတြက အျပင္ထိထုတ္ၿပီး စားရင္းေသာက္ရင္း ၾကည့္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ေရးယင္းနဲ႔ ကုိယ္ေတာင္လြမ္းသြားၿပီ။ နားမွ။

အေဆာင္က သူတုိ႔အေၾကာင္းကား ဤတြင္ၿပီး၏။ 

ရီႏုိ၊ ညီမအင္ၾကင္း ... ဒီေလာက္ဆုိ ေက်နပ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ း)

ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ဇြန္မုိးစက္