တိမ္တုိက္တစ္စုံႏွင့္အတူ - ၃

8

Category:

“မိန္းကေလး”

တိမ္တုိက္ျဖဴရဲ႕ ေခၚသံအဆုံး မိန္းကေလး လန္႔ႏုိးလာတယ္။ “တုိ႔ေရာက္လုၿပီ။ ဟုိးမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ကြ်န္းရွည္ေမ်ာေမ်ာေလးကုိ ေတြ႔လား။ အဲဒါ ေလာင္းအုိင္လန္ပဲ”

မိန္းကေလးက အိပ္မႈံစုံမႊားျဖစ္ေနေသးလုိ႔ တိမ္တုိက္က အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေအာက္ကုိဆင္းခ်လုိက္ေတာ့မွ ေအာက္က သမုဒၵရာေရျပင္က်ယ္ကုိ ျမင္လုိက္တဲ့အခါ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ မ်က္စိက်ယ္သြားတယ္။ 

အုိ… ေျမာက္အေမရိကတုိက္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကုိ ေရာက္ခဲ့ၿပီပဲ။ ဒီတခါ မိန္းကေလးေျပာစရာမလုိဘဲ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူမသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကုိ လုိက္ျပေပးမယ္ဆုိတာ သိေနတယ္။

ေလာင္းအုိင္လန္ကေန မက္ဟက္တန္ကုိ ဆက္ထားတဲ့ ဘရြတ္ကလင္းတံတားေပၚကေန ျဖတ္သန္းခုိက္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႔ မိန္းကေလးရင္ေတြခုန္လာတယ္။ စာေပနဲ႔႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာသာ ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ကမာၻေက်ာ္တံတားႀကီးကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ရေတာ့ မိန္းကေလးဟာ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ ဒါတင္ဘယ္ကဦးမလဲ… တိမ္တုိက္ျဖဴက မိန္းကေလးကုိ အင္ပါယာစတိတ္အေဆာက္အဦရဲ႕ ဟုိးအေပၚဆုံးထိေအာင္ ေခၚေဆာင္သြားၿပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ အေပၚစီးကေန ၾကည့္ခြင့္ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ေသးတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ပဥၥမရိပ္သာလမ္းနဲ႔ အလယ္ပန္းျခံမွာလည္း လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးအတြက္ ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလုံးဟာ တက္ႂကြဆန္းသစ္ေနတယ္။ နယူးေယာက္ကေန မထြက္ခြာခင္မွာ တိမ္တုိက္ျဖဴက လစ္ဘာတီ႐ုပ္ထုရွိရာ လစ္ဘာတီကြ်န္းေပၚကေန ပ်ံလြင့္ၿပီးမွ အေနာက္ေျမာက္ကုိ ဦးတည္လုိက္တယ္။ 

မိန္းကေလးအတြက္ မၾကည့္မျဖစ္ေနရာတစ္ခုကုိ တိမ္တုိက္ျဖဴက ေခၚေဆာင္သြားေပးတယ္။ သဘာ၀တရားက လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ကမာၻ႔အလွဆုံးေရတံခြန္မ်ားစာရင္း၀င္ရာ “ႏုိင္ဂရာ” ဆီကုိေပါ့။  မိန္းကေလးဟာ အေမရိကန္နဲ႔ ကေနဒါႏွစ္ႏုိင္ငံနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ႏုိင္ဂရာေရတံခြန္ရဲ႕အလွကုိ ႐ႈစားရင္း တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ေကာင္းကင္ျပာေအာက္က အြန္ေတရီယုိေရကန္အလွမွာလည္း နစ္၀င္ခံစားေနတယ္။  ပထ၀ီ၀င္ဘာသာရပ္မွာ က်က္မွတ္ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ေျမာက္အေမရိကတုိက္ရဲ႕ ေရကန္ႀကီးငါးခုထဲက တစ္ခုကုိ ကုိယ္တုိင္ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း ပီတိျဖစ္ေနတယ္။ “ဟုိမွာ ျမင္ေနရတာ ကေနဒါႏုိင္ငံရဲ႕အႀကီးဆုံးၿမိဳ႕ တုိရြန္တုိေလ၊ အြန္ေတရီယုိျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္လည္းျဖစ္တယ္” တိမ္တုိက္က မိန္းကေလးသိေအာင္ ေျပာျပေပးတယ္။ “ကြ်န္မတုိ႔ ကေနဒါဘက္ကုိေတာ့ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္” “ဟုတ္တယ္… တုိ႔တေတြ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခတုိင္ေအာင္ သြားရဦးမွာေလ” မိန္းကေလးက ေစာဒကမတက္ေတာ့ဘဲ တိမ္တုိက္ျဖဴေခၚေဆာင္ရာသာလုိက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။

မိန္းကေလးက မေျပာေပမယ့္ တိမ္တုိက္ျဖဴဟာ ေျမာက္အေမရိကမွာ မိန္းကေလးသြားေရာက္ၾကည့္႐ႈခ်င္တဲ့ အဓိကေနရာေတြကုိ ဦးစားေပး ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ဥပမာ- မိန္းကေလးအႀကိဳက္စာအုပ္ေတြထဲကေန ကြ်မ္း၀င္ေနတဲ့  မတ္ခ္တိြမ္းရဲ႕ ျမစ္ႀကီးမစၥစၥပီနဲ႔ ဂယ္ရစ္ဆင္ကုိင္လႊာရဲ႕ ပေရရီျမက္ခင္းလြင္ျပင္က်ယ္ အေပၚကေန ျဖတ္သန္းၿပီးမွ အလက္စကားျပည္နယ္ကုိ သြားတယ္။ မိန္းကေလးဟာ တိမ္တုိက္ျဖဴက အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခကုိ အရင္မသြားဘဲ အလက္စကားဘက္ကုိ သြားတာေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိမ္တုိက္ဟာ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္နဲ႔ေတာ့ အလက္စကားကုိ မသြားေလာက္ဘူးဆုိတာသိလုိ႔ ဘာေၾကာင့္လဲ မေမးေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီးသာ လုိက္ခဲ့တယ္။ 

တိမ္တုိက္ျဖဴဟာ အလက္စကားျပည္နယ္ အစြန္းထိေအာင္ေရာက္ေအာင္ အေပၚေ၀းေ၀းက လြင့္ပ်ံၿပီးမွ မိန္းကေလးကုိ ေျပာျပတယ္။ “မင္းသိလား… ဟုိးအရင္ေရွးႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာက ဥေရာပတုိက္နဲ႔ေျမာက္အေမရိကတုိက္ဟာ ကုန္းေျမတဆက္တည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေရခဲေခတ္အၿပီးမွာ ေရခဲေတြေပ်ာ္က်ပ်က္စီးၿပီး ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ တက္လာတာနဲ႔အမွ် ကုန္းေျမႏွစ္ခုဟာ ကြဲကြာသြားတယ္။ ဒီေနရာဟာ ဥေရာပနဲ႔ ေျမာက္အေမရိက ႏွစ္တုိက္ရဲ႕ ကုန္းေျမအစပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ မင္းကုိျပခ်င္လုိ႔” 

“တဆက္တည္း အလက္စကားျပည္နယ္အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပမယ္။ ျပည္နယ္ေပါင္း၅၀နဲ႔ ဖြ႔ဲစည္းထားတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဧရိယာအႀကီးဆုံးနဲ႔ လူဦးေရအနည္းဆုံးေနထုိင္တဲ့ျပည္နယ္ဟာ အလက္စကားပဲ။ ကုန္းေျမအရလည္း တစ္ျခားျပည္နယ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈမရွိဘူး။ တကယ္ေတာ့ အလက္စကားဟာ အရင္က ႐ုရွပုိင္နယ္ေျမတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ၁၈၆၇ခုႏွစ္မွာ ႐ုရွအင္ပါယာထံကေန အေမရိကန္က ၀ယ္ယူလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာမွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၄၉ခုေျမာက္ျပည္နယ္ျဖစ္လာခဲ့တာ” 

“အုိ..ဟုတ္လား…ကြ်န္မ ဒီအေၾကာင္းေတြ မသိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာလည္း အလက္စကားဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္ေနေပမယ့္ အျခားျပည္နယ္ေတြနဲ႔ မတူဘဲ တစ္ခုခု ကြဲျပားျခားနားေနတယ္လုိ႔  ခံစားေနရတာ။ ခုလုိသိရေအာင္ တကူးတက ပုိ႔ေဆာင္ေပး၊ သမုိင္းေၾကာင္းေျပာျပေပးတဲ့ တိမ္တုိက္ျဖဴကုိ ေက်းဇူးသိပ္တင္တာပဲ” 

အဲဒီ့ေနာက္မွာမွ တိမ္တုိက္ျဖဴဟာ အလက္စကားကျပည္နယ္ကေနမွ ေတာင္ဘက္တည့္တည့္ကုိ လြင့္ပ်ံၿပီး အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခေဒသကုိ အေရာက္သြားတယ္။ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခက လူဦးေရအထူထပ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္ရဲ႕ အထင္ကရၿမိဳ႕ေတြျဖစ္တဲ့ ဆန္ဖရန္စစၥကုိနဲ႔ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕ေတြေပၚကေန ျဖတ္သန္းသြားတယ္။ မိန္းကေလးေက်နပ္ေအာင္ Golden Gate အမည္ရတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ တံတားႀကီးေပၚကေနလည္း ျဖတ္သန္းေပးတယ္။ 


အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ကုန္းတြင္းပုိင္းခရီးကုိ အရီဇုိးနားျပည္နယ္က ဂရင္းကင္ညြန္မွာ အဆုံးသတ္တယ္။ မိန္းကေလး အႏွစ္ႏွစ္အလလကတည္းက အေရာက္သြားဖုိ႔ ဆႏၵရွိခဲ့့တဲ့ ေနရာတစ္ခုဆုိတာ တိမ္တုိက္ျဖဴက သိႏွင့္ေနတယ္။ မိန္းကေလးဟာ သူ႔မ်က္စိေရွ႕ေအာက္မွာ ေကာ္လုိရာဒုိျမစ္ဟာ ဂရင္းကင္ညြန္ကုိျဖတ္ၿပီး လွပေ၀့၀ုိက္စြာ စီးဆင္းေနပုံၾကည့္ၿပီး သိပ္ကုိ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ သူမေပ်ာ္ေနတာကုိၾကည့္ၿပီး တိမ္တုိက္ျဖဴကလည္း လုိက္ေပ်ာ္ေနတယ္။ ဂရင္းကင္ညြန္ရဲ႕အလွနဲ႕လုိက္ဖက္ညီစြာ ျခံရံထားတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာထဲမွာ သူ႔မိတ္ေဆြ တိမ္မွ်င္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိေတြ႔ရလုိ႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေသးတယ္။ ဂရင္းကင္ညြန္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားပန္းၿခံမွာ တစ္ညတာနားခုိၿပီးေနာက္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခကေန မုိင္ေပါင္း ၂,၀၀၀ ေက်ာ္အကြာ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ျပည္နယ္၅၀ထဲက ေနာက္ဆုံးျပည္နယ္ျဖစ္တဲ့ ဟာ၀ုိင္အီကုိ လာခဲ့တယ္။ 

ဒီတခါ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကုိ ျဖတ္ေတာ့ မိန္းကေလးဟာ အရင္ကေလာက္ မေၾကာက္ရြံေတာ့ဘဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လုိက္ပါလာတယ္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း သူမကပဲ စကားေတြေျပာလာတယ္။ မိန္းကေလးက သူမ လက္ထပ္ျဖစ္တဲ့အခါ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးကုိ ဟာ၀ုိင္အီမွာပဲ ထြက္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းလည္းပါတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက “ဟာ၀ုိင္အီကြ်န္းစုေလးေတြက သိပ္လွပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ ငါေတာ့ အဲဒီ့ကြ်န္းေတြေပၚမွာ ၾကာၾကာမေနရဲဘူး၊ ေတာ္ၾကာမီးေတာင္ေပါက္ကြဲတာနဲ႔ တုိးေနမွာစုိးလုိ႔” လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ တိမ္တုိက္ဟာ သူေၾကာက္တယ္ဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္းကြ်န္းေပၚေရာက္တဲ့အခါ မိန္းကေလးကုိ တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ လုိက္ျပေပးတယ္။ မိန္းကေလးဟာ ဟာ၀ုိင္အီေရာက္ၿပီးတဲ့အခါ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ သူမအတြက္ honeymoon destination က Hawaii ဆုိတာ ပုိၿပီးေသခ်ာသြားတယ္။ 

ေျမာက္အေမရိကတုိက္ခရီးကေန  စိတ္၀င္စားစရာေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေတာင္အေမရိကတုိက္ဆီကုိ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ ျဖတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ သူမတုိ႔ရဲ႕ခရီးရွည္ဟာ တစ္၀က္ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီ။ မိန္းကေလးဟာ ဟုိး…ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲက ထူးဆန္းတဲ့ လူမ်က္ႏွာနဲ႔ ေက်ာက္႐ုပ္အႀကီးႀကီးေတြရွိတဲ့ ခ်ီလီႏုိင္ငံပုိင္ အီစတာကြ်န္းကုိ သြားခ်င္ေပမယ့္ တိမ္တုိက္ျဖဴရဲ႕ သူမကုိ သယ္ေဆာင္ႏုိင္အားဟာ အကန္႔အသတ္ရွိတာေၾကာင့္ အဲဒီကုိသြားဖုိ႔ မေတာင္းဆုိေတာ့ဘဲ သူမဆႏၵကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္တယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴ ဒီတစ္ခါ ဦးတည္ပ်ံလြင့္တဲ့ေနရာက ကမာၻ႔ရွားပါးသတၱ၀ါမ်ိဳးစိတ္ေတြ၊ ဧရာမ လိပ္ႀကီးေတြရွိတဲ့ အီေကြေဒါႏုိင္ငံပုိင္ ဂါလာပါဂုိးစ္ကြ်န္းစုမ်ားဆီကုိ…။ 

ဆက္ပါဦးမည္။


ဇြန္မုိးစက္

အေပၚက Grand Canyon နဲ႔ Colorado River ပုံကုိ Google Image ကေနပဲ ယူသုံးထားပါတယ္ရွင္။

childhood sweetheart

15

Category:

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ခုမွာ သူ႔ကုိ စေတြ႔ဖူးတယ္။ အမွတ္မထင္ တီဗြီကလာတဲ့ သတင္းထဲမွာ ဆံပင္အလယ္ခြဲနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ပုံရိပ္တစ္ခုကုိျမင္ၿပီး ကေလးစိတ္နဲ႔ ႏွစ္သက္မိသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ သတင္းစာထဲမွာပါလာတဲ့ သူ႔ပုံေလးကုိ ကတ္ေၾကးနဲ႔ ေသခ်ာ ကုိက္ယူၿပီး သိမ္းထားတယ္။ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္တဲ့အခါ ကုိယ့္ကြန္ပါဘူးေလးထဲမွာ သူ႔ပုံေလးကုိ အၿမဲထည့္ထားခဲ့တာ စာသင္ႏွစ္ကုန္သြားတဲ့ အထိပါပဲ။ 

သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြကုိ သူ႔မိခင္အသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ နီးစပ္မႈရွိတဲ့ အစ္မ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ဆီကေန နားစြင့္တယ္။ အိမ္အလည္လာတဲ့အစ္မကုိ သူ႔အေၾကာင္းေလးေတြ ကုိယ္ေမးၾကည့္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ျမန္မာနာမည္က ဘယ္လုိ၊ သူက ထန္းလ်က္ႀကိဳက္တယ္ စသျဖင့္ သိရသေလာက္ ကုိယ္ကမွတ္သားထားတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီးသန္႔ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္မွာ ေရးထားတာေတြရွိတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ အဂၤလန္ေရာက္ခဲ့ရင္ သြားေတြ႔မယ္ဆုိၿပီး စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားခ့ဲဖူးေသးတယ္။ 

အသက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာတဲ့အခါ သူ႔အေၾကာင္း အေတြးနဲ႔စိတ္ကူးေတြ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ပါးလာၿပီး သူ႔ကုိ ေမ့သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါတခါ သတိရမိရင္ သူဘယ္ေရာက္ေနၿပီး ဘယ္လုိဘ၀ကုိ ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းေနသလဲဆုိတာကုိ စိတ္၀င္စားမိ၊ ေတြးမိတတ္တယ္။ သူ႔အစ္ကုိ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားတဲ့အေၾကာင္း ၾကားရတယ္။ သူလူဆုိးကေလး ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကုိယ့္ကုိ ေျပာဖူးေသးတယ္။  အဲသည့္သတင္းၾကားတုန္းက Google မွာ ရွာၾကည့္လုိက္ေသးတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းထက္ သူ႔အစ္ကုိအေၾကာင္းပဲ ေတြ႔ရတယ္။

တစ္မနက္လုံး အလုပ္ေတြၾကားနစ္ေနတဲ့ကုိယ္ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္အၿပီး   gmail ကုိ၀င္ၾကည့္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက လင့္ခ္တစ္ခုပုိ႔ထားတယ္။ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးေလာက္ မေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတဲ့ သူ႔ကုိ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကတဆင့္ ျပန္ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ကုိယ္ဟာ သတင္းေတြဖတ္ရင္း၊ ပုံေတြၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ခံစားခ်က္ေတြ တၿပိဳင္တည္း ခံစားေနမိတယ္။ သူလူဆုိးကေလးျဖစ္ခဲ့တာ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာလုိ႔ အခုျမင္ရတဲ့ သူ႔ပုံရိပ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေတြးလုိက္မိတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိခင္ျဖစ္သူ လြတ္ေျမာက္တာနဲ႔ ေတြ႔ဆုံႏုိင္ဖုိ႔ ဘန္ေကာက္ကုိ ႀကိဳတင္ေရာက္ရွိေနခဲ့တဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ႀကီးမား ဆႏၵျပင္းျပခဲ့လိမ့္မလဲဲဆုိတာ ကုိယ္ခံစားၾကည့္ေနမိတယ္။ 

သူ႔ကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ ကုိယ္ကေလးဘ၀က သေဘာက်ႏွစ္သက္မိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာထက္ အမ်ားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေတြ ေတာက္ပေစတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ေမတၱာကုိ ေတာင့္တခဲ့တဲ့ သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ျမင္မိေတာ့တယ္။ ကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္းစီမွာ အသက္ရွင္ရက္ရွိေနပါေသာ္လည္း ဆယ္စုႏွစ္ၾကာမွ ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ခြင့္ရတဲ့ အေမနဲ႔သားအတြက္ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးရင္း မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ ၀ဲခဲ့မိပါတယ္။


ဇြန္မုိးစက္

(သတင္းဖတ္ၿပီးကတည္းက တစ္ေန႔လည္ခင္းလုံး ဒီအေၾကာင္းပဲ ေခါင္းထဲေရာက္ေနတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ကုိယ့္ရဲ႕ childhood sweetheart သာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ ခ်ေရးျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ့ တုိက္ဆုိင္သြားတာေရာ၊ ကုိယ္ခံစားမိသြားတာေရာေပါင္းၿပီး တိမ္တုိက္နဲ႔ ခရီးမဆက္ျဖစ္ဘဲ ဒီအေၾကာင္းေရးမိသြားတယ္)

တိမ္တုိက္တစ္စုံႏွင့္အတူ - ၂

6

Category:

မိန္းကေလးဟာ တိမ္တုိက္နဲ႔အတူ အာတိတ္စက္၀ုိင္းျဖတ္သန္းသြားရာ စကန္ဒီေနးဗီးယားေဒသတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းကုိ ေရာက္ရွိလာတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက မိန္းကေလးကုိ ရြာငယ္တစ္ရြာနားမွာ ခ်ေပးၿပီး အင္အားျဖည့္ အနားယူေစတယ္။ ညအခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ  မိန္းကေလးဟာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ သူမျမင္ေတြ႔ရမယ့္အရာကုိ ေျမျပင္တစ္ေနရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ထက္မွာ လွပစြာတဲ့ ျဖာက်လာတဲ့ အစိမ္းေရာင္အလင္းတန္းကုိ ေတြ႔ရတယ္။ 

လွ်ပ္စစ္အမႈန္ေလးေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အရွိန္ျပင္းစြာပြတ္တုိက္ထိေတြ႔ၿပီး ကမာၻေျမရဲ႕ သံလုိက္ဓာတ္ ဆြဲငင္အားႀကီးရာ ေျမာက္အရပ္ဆီကုိ ဦးတည္လာရာမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ သဘာ၀အလင္းေရာင္ျဖစ္တယ္လုိ႔ တိမ္တုိက္ျဖဴက ရွင္းျပတယ္။ အစိမ္းေရာင္အျပင္ အျခားအေရာင္ေတြ ေရာယွက္ျဖာဆင္း တတ္ေၾကာင္းကုိလည္း ေျပာျပတယ္။ မိန္းကေလးတသက္မွာ ဒီေလာက္လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳး မျမင္ခဲ့ဘူးလုိ႔ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ Northern Lights ကုိ အံ့ၾသမင္သက္ ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ ၾကည့္ေနမိတယ္။ 


တကယ္ေတာ့ သူမတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကမာၻ႔ေဒသအႏွံ႔အျပားကလူေတြလည္း သူမလုိပဲ သဘာ၀တရားရဲ႕ အ့ံမခန္း ဆန္းၾကယ္လွပတဲ့အရာကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ေတြ႔ျမင္ခံစားဖုိ႔ အေ၀းႀကီးကေန လာၾကည့္ၾကတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက သူမရဲ႕ တိမ္တုိက္ျဖဴကုိ ေက်းဇူးတင္တဲ့ မ်က္၀န္းမ်ားနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူ႔တာ၀န္တစ္ခုေက်သြားသလုိ ၀မ္းေျမာက္ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ လြင့္ကနဲ ပ်ံတက္ျပတယ္။

အ႐ုဏ္က်င္းခ်ိန္မွာေတာ့ သူမတုိ႔ ေတာင္ဘက္ကုိ ခရီးဆက္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါ မိန္းကေလးဆႏၵရွိတဲ့ ေနရာတစ္ခုကုိ အရင္ပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ တိမ္တုိက္ျဖဴက ဆုိတာေၾကာင့္ သူမေနရာတစ္ခုကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဥေရာပတုိက္မွာ မိန္းကေလးသြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာအႏွ႔ံကုိ တိမ္တုိက္ျဖဴက လုိက္ပုိ႔ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔မွာ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္လည္း ရွိေနတယ္။ 

“ကြ်န္မကုိ ေျမထဲပင္လယ္ေဒသက စစၥလီကြ်န္းကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာင္ဘက္ကုိ ျဖတ္သန္းတဲ့အခါ ဘရပ္ဆဲလ္ၿမိဳ႕မွာ တစ္ေထာက္နားေပးပါ” လုိ႔ မိန္းကေလးက ေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။ တိမ္တုိက္က အံ့ၾသတဲ့ ေလသံနဲ႔ “ဘရပ္ဆဲလ္မွာ ဘာရွိလုိ႔လဲ မိန္းကေလး”  လုိ႔ ျပန္ေမးတယ္။ “ကြ်န္မအခ်စ္ေတာ္ ႐ုပ္ျပဇာတ္ေကာင္ေလး တင္တင္ ေမြးဖြားရာ မူလဇာတိကုိ သြားၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ” မိန္းကေလးရဲ႕ အေျဖအဆုံး တိမ္တုိက္ျဖဴဆီက သေဘာက်စြာနဲ႔ ရယ္ေမာသံထြက္လာတယ္။ “ေကာင္းၿပီ၊ မင္းဆႏၵအတုိင္းျဖစ္ေစရမယ္” လုိ႔ေျပာၿပီး ေတာင္ဘက္အရပ္ကုိ ဦးတည္ လြင့္ပ်ံလုိက္တယ္။ 

ဘရပ္ဆဲလ္မွာ မိန္းကေလးဆႏၵအတုိင္း တစ္ေထာက္နားၿပီးတဲ့အခါ ေျမထဲပင္လယ္ေဒသကုိ ဆက္လက္ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ကြင္းေတြက သိပ္လွလုိ႔ မိန္းကေလးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနတယ္။ ျပင္သစ္ေဒသတစ္၀ုိက္က ၀ုိင္ထုတ္လုပ္ထြက္ရွိရာ စီရရီအတန္းလုိက္ စပ်စ္ခင္းေတြ၊ လွပတဲ့သဲေသာင္ျပင္နဲ႔ လူအမ်ားအပန္းေျဖအနားယူရာ ပင္လယ္ကမ္းေျခေပၚကေနလည္း ျဖတ္သန္းသြားတယ္။ 

လမ္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္စရာေတြမ်ားေနတဲ့ မိန္းကေလးဟာ စစၥလီကြ်န္းကုိ ေရာက္သြားမွန္း တိမ္တုိက္ျဖဴေျပာမွ သိေတာ့တယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက ကြ်န္းေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နိမ့္ဆင္းရင္း  “မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီေနရာကုိ လာခ်င္ရသလဲဆုိတာ ငါသိၿပီ” လုိ႔ ေျပာတယ္။ ေကာင္းကင္ျပာျပာက အုပ္မုိးထားၿပီး ပင္လယ္ျပာနဲ႔၀န္းရံထားတဲ့ စစၥလီကြ်န္းရဲ႕ အလွဟာ ျမင္သူတုိင္းရဲ႕ အာ႐ုံကုိ ဆြဲေဆာင္ညႈိ႔ငင္ယူလုိက္တာ အရာအားလုံးကုိ ေမ့ေလာက္တဲ့ အထိပါပဲ။

မိန္းကေလးဟာ ကြ်န္းေပၚမွာ ေျခစုံရပ္၊ အသက္ကုိ ၀၀႐ွဴသြင္းၿပီး ျပာလဲ့ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ျပင္နဲ႔ တဆက္တည္းရွိသေယာင္ ထင္မွတ္မွားရတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ကုိ တေမ့တေမာ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ “ဒီကြ်န္းက လွ႐ုံတင္ မကဘူး၊ ကြ်န္းေပၚရွိတဲ့လူေတြကလည္း စိတ္သေဘာေကာင္းၿပီး အသက္ရွည္ၾကတယ္တဲ့” မိန္းကေလးက သူၾကားဖူးနား၀ရွိသမွ် တိမ္တုိက္ကုိ ျပန္ေျပာျပတယ္။ “ဟုတ္လိမ့္မယ္ သူတုိ႔က သံလြင္ဆီထြက္တဲ့အရပ္ဆုိေတာ့ ဘာစားစား သံလြင္ဆီပဲ ထည့္သုံးၾကတာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္မွာေပါ့” တိမ္တုိက္ျဖဴျပန္ေျပာတာကုိ မိန္းကေလးက သေဘာက်စြာနဲ႔ ၿပဳံးတယ္။ 

“ေျမထဲပင္လယ္ထဲက ဂရိပုိင္ကြ်န္းေတြလည္း သိပ္လွတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ေနာ္” “ဟုတ္တယ္… ငါတုိ႔ ေနာက္ခရီးရွည္တစ္ခု မဆက္ခင္ ဂရိကြ်န္းဘက္ကုိ ခဏျဖတ္သြားၾကည့္မယ္ေလ” ၿပီးရင္ ေျမထဲပင္လယ္ကထြက္ အတၱလႏၲိတ္သမုဒၵရာကုိျဖတ္ၿပီး အေမရိကတုိက္ကုိ သြားၾကမယ္” အေမရိကတုိက္ ဆုိတဲ့ အသံၾကားရရင္ပဲ မိန္းကေလးဟာ သိပ္ကုိ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္သြားတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူမကုိ အလႊာလႊာ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္လုိ႔ သမုဒၵရာကုိျဖတ္ၿပီး ေျမာက္အေမရိကတုိက္ဆီ လြင့္ပ်ံထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ 

ဆက္ပါဦးမည္။


ဇြန္မုိးစက္


Northern Lights ပုံကုိ Google Image ကေန ယူသုံးထားပါတယ္။

တိမ္တုိက္တစ္စုံႏွင့္အတူ

7

Category:

“မိန္းကေလး”

ခပ္အုပ္အုပ္ေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ မိန္းကေလး အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏုိးလာခဲ့တယ္။ မ်က္လုံးအစုံကုိ အားယူဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွရွိမေနဘူး။ ေခါင္းရင္းဘက္ ျပတင္းတံခါးရဲ႕ အေပၚနားဘက္မွာေတာ့ အျဖဴေရာင္ တိမ္တုိက္တစ္စုံက သူမကုိ ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္။

“အခ်ိန္က်ၿပီ၊ သြားၾကရေအာင္”

မိန္းကေလးက တစ္စုံတစ္ခုကုိ သတိရသြားၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚ တက္ရပ္လုိက္တယ္။ တိမ္တုိက္ထူထူက သူမအနားထိ ေရြ႕လ်ားနိမ့္ဆင္းေပးလာတယ္။ မိန္းကေလးက ႏူးညံ့ေႏြးေထြးလွတဲ့ တိမ္စုိင္ထုထဲ သူမခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံး နစ္ျမႈပ္သြားတဲ့အထိ တုိး၀င္လုိက္ၿပီးတဲ့အခါ တိမ္တုိက္ဟာ အေပၚျမင့္ျမင့္ကုိ လြင့္ပ်ံထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ 

“အခုဘယ္ကုိသြားေနတာလဲဟင္” မိန္းကေလးက မ၀ံ့မရဲ စိတ္လႈပ္ရွားသံနဲ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ တိမ္တုိက္ျဖဴက “တုိ႔အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ကုိ အရင္သြားၾကတာေပါ့၊ အဲဒီ့မွာ မင္းၾကည့္ခ်င္တဲ့၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ ေနရာေတြရွိတယ္”

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးစိမ့္လာတဲ့ ေလထုဒဏ္ကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူ႔ရွိသမွ် တိမ္မွ်င္ေတြနဲ႔ မိန္းကေလးကုိ အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေထြးထုပ္လုိ႔ အေႏြးဓာတ္ေပးတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မိန္းကေလးဟာ တိမ္တုိက္ထူထူေႏြးေႏြးထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း လုိက္ပါသြားတယ္။ 

ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔အတူ မိန္းကေလး ႏုိးလာေတာ့ သူမရဲ႕ တိမ္တုိက္ျဖဴဟာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရြ႕လ်ားေနၿပီး ေျမထုကုိ ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အျမင့္ေပမွာပဲ ရွိေတာ့တယ္။

“ခု ဘယ္ကုိေရာက္ေနၿပီလဲဆုိတာ မင္းခန္႔မွန္းၾကည့္စမ္း” 

မိန္းကေလးက အေပၚစီးျမင္ကြင္းကုိ ပုိထင္ရွားေအာင္ မ်က္လုံးႏွစ္ဘက္ကုိပြတ္လုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ေျဖလုိက္တယ္။ 

“အန္ေကာ၀ပ္”

တိမ္တုိက္ျဖဴက ေက်နပ္သြားၿပီး မိန္းကေလးကုိ ေျမေပၚခ်ေပးလုိက္တယ္။ ဒါ ကမာၻ႔အေရွ႕ျခမ္းမွာ မိန္းကေလး အသြားခ်င္ဆုံး ေနရာေတြထဲက တစ္ခုပဲေလ။ မိန္းကေလး ပဥၥမတန္းသမုိင္းဖတ္စာမွာ အန္ေကာ၀ပ္အေၾကာင္း သင္ၾကားခဲ့ရကတည္းက သြားခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္လား။ ခုေတာ့ တိမ္တုိက္ျဖဴေၾကာင့္ သူမဆႏၵျပည့္၀ခဲ့ၿပီ။ အပ်က္အစီး ယုိယြင္းမႈေတြၾကားက အန္ေကာ၀ပ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဗိသုကာလက္ရာေတြကုိ ၾကည့္႐ႈခြင့္ရတယ္။ အင္း… တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့၊ သူမမွာ ကင္မရာမပါေတာ့ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ခြင့္မရဘူး။ အုိ… အန္ေကာ၀ပ္ မၿပိဳက်မပ်က္စီး တစ္စုံတစ္ရာ ႀကီးႀကီးမားမားမျဖစ္ခင္မွာ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ေရာက္ခဲ့ၿပီပဲ။ မိန္းကေလး စိတ္ကုိေျဖေတြးလုိက္တယ္။ 

ၿပီးေတာ့ တိမ္တုိက္ကုိစီးၿပီး ေနာက္ထပ္ခရီးဆက္ဖုိ႔ ထြက္ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြနဲ႔ စိမ္းလဲ့ေနတဲ့ ပင္လယ္ေရျပင္ေပၚ ျဖတ္သန္းသြားေနတာကုိ မိန္းကေလး သတိျပဳမိတယ္။ ေအာက္ကုိေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲဘဲ ျပဳတ္က်သြားမွာကုိ စုိးရိမ္စိတ္ေပၚေနတဲ့ သူမကုိ တိမ္တုိက္က တင္းၾကပ္စြာေထြးပုိက္ထားၿပီး မေၾကာက္ပါနဲ႔လုိ႔ေျပာတယ္။ “ေျဖၾကည့္ပါဦး ဒါဘယ္ေနရာလဲ” တဲ့။ “အင္း…” ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမ ေစာေစာကလုိ ခပ္ျမန္ျမန္ မေျဖႏုိင္ေသးဘဲ စဥ္းစားေနတယ္။ ၿပီးမွ “ဖူးခက္လား” လုိ႔ သိပ္မေသခ်ာတဲ့ အသံစြက္ၿပီး ေျပာလုိက္တယ္။ 

တိမ္တုိက္က မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေျပာေတာ့ မိန္းကေလး မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး စဥ္းစားတယ္။ ေၾသာ္…သိၿပီ ဟေလာင္ေဘး လုိ႔ ၀မ္းသာအားရ ေျပာလုိက္တယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ ဟေလာင္ပင္လယ္ေအာ္ေပၚေရာက္ေနမွပဲ။ မိန္းကေလး ေပ်ာ္သြားတယ္။ တိမ္တုိက္က ေက်ာက္တုံးျမင့္ျမင့္ခြ်န္ခြ်န္ထိပ္နားမွာ ရပ္နားရင္း မိန္းကေလးေက်နပ္တဲ့အထိ ၾကည့္ေစၿပီးတဲ့အခါ အေပၚကုိပ်ံတက္ ခရီးဆက္ခဲ့တယ္။ 

ဒီတခါေတာ့ တနံတလ်ားရွည္လ်ားၿပီး ႀကီးမားက်ယ္ေျပာတဲ့ ကုန္းေျမကုိ ျဖတ္သန္းရတယ္။ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ခပ္မွိန္းမွိန္းျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးကုိ တိမ္တုိက္က လႈပ္ႏႈိးၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကုိျပတယ္။ “မင္းေတြ႔လား… ဟုိးမွာ... လကမာၻေပၚကေနေတာင္ လွမ္းျမင္ရတဲ့ လူသားတုိ႔ရဲ႕အစြမ္းနဲ႔တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ မဟာတံတုိင္းႀကီးကုိ ၾကည့္လုိက္ပါဦး” 

မိန္းကေလးက “အုိ… ဟုတ္ပါရဲ႕ သိပ္ၿပီးႀကီးမားခံ့ထည္ရွည္လ်ားလုိက္တဲ့ မဟာတံတုိင္းႀကီးပါလား” “ကြ်န္မ အဲ့ဒီေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ရခ်င္လုိက္တာ” မိန္းကေလးက မ၀ံ့မရဲ ေတာင္းဆုိၾကည့္တယ္။ “ေကာင္းၿပီေလ… ခဏေတာ့ မင္းကုိေလွ်ာက္ခြင့္ေပးမယ္။ ငါတုိ႔မွာ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး၊ သြားရမယ့္ေနရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္” “ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္မ နားလည္ပါတယ္”

တိမ္တုိက္က မိန္းကေလးကုိ တံတုိင္းႀကီးေပၚ ေလွ်ာက္လုိ႔ရတဲ့အျမင့္ေပထိ ခ်ေပးလုိက္တယ္။ မိန္းကေလးက တံတုိင္းေပၚေျခခ်လုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေျမာက္ျခင္းအတိနဲ႔ ေျပးေလွ်ာက္သြားတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သြားရပ္ၿပီး ေစာင့္ႀကိဳေပးေနတယ္။ မိန္းကေလးက ေက်နပ္အားရစြာနဲ႔ တိမ္တုိက္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ 

“ဒီတခါ တုိ႔ခရီးေ၀းေ၀းသြားရမယ္။ မင္းအိပ္ၿပီး လုိက္ခဲ့ေတာ့။ ငါတုိ႔ ဆုိက္ဘီးရီးယားေရခဲေဒသကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ဥေရာပေျမာက္ပုိင္းစြန္းေဒသကုိ သြားမယ္။ အဲဒီ့မွာ မင္းကုိ ျပစရာတစ္ခုရွိေနတယ္။ အေအးဒဏ္အတြက္ေတာ့ မင္းမပူပါနဲ႔။ ငါ့မွာ မင္းကုိလုံၿခဳံေႏြးေထြးေအာင္ထားႏုိင္တဲ့ အစြမ္းသတၱိေတြ ရွိေနတာ မင္းယုံတယ္မဟုတ္လား” မိန္းကေလးက အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ ေခါင္းညိတ္ျပလုိက္တယ္။ “ေကာင္းၿပီ…သြားၾကစုိ႔” 

တိမ္တုိက္က အရွိန္ျမွင့္ၿပီး အေပၚျမင့္ျမင့္ေရာက္ေအာင္ လြင့္တက္လုိက္တယ္။ မိန္းကေလးက တိမ္တုိက္ထူထူထဲ သူမေခါင္းေလးပါ ပု၀င္ၿပီး တစ္ကုိယ္လုံး က်ဳံ႕ထားလုိက္တယ္။ ေရခဲေဒသမေရာက္ခင္ ကုန္းျမင့္ခ်ိဳင့္၀ွမ္း ေတာင္တန္းေတြသာမက ျမစ္နီ၊ ျမစ္၀ါ၊ ကႏၲာရေဒသေတြကုိလည္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေသးတယ္။ ႀကီးမားစိမ္းလန္းတဲ့ မြန္ဂုိေဒသရဲ႕ ျမက္ခင္းလြင္ျပင္ေပၚ ျဖတ္သန္းအၿပီးမွာေတာ့ ေရခဲတမွ် ေအးစက္လြန္းတဲ့ေလေတြတုိးတာ သူမခံစားရတယ္။ ေအးလြန္းလုိ႔ မလႈပ္ရဲေအာင္ဘဲ။ တိမ္တုိက္ျဖဴဆီက ပုိမုိတဲ့ အေႏြးဓာတ္ေတြ သူမကုိယ္ထဲ စီး၀င္လာတယ္။  မ်က္လုံးေတြကုိ ေမွးစင္းလုိက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ မိန္းကေလး အိပ္ေမာက်သြားတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴကေတာ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လြင့္ပ်ံေနတုန္းပဲ…။ 

ဆက္ပါဦးမည္။ 


ဇြန္မုိးစက္

Across the Universe

4

Category:


Across the Universe
We travelled so far 

Across the land, across the sea
We flew to see each other 

Across the road, across the street
We came to meet face to face

Day by day, and month by month
We fond of each other in much 

Across the earth, across the ocean
We find a way to end our love

Across this planet
We step back and swept the love

Across the Universe
We try not to meet again
Till the world at its end.  


ဇြန္မုိးစက္


(စိတ္ကူးထဲမွာ ႀကံစည္ေနၿပီး ဘယ္အခ်ိန္က်မွ ခ်ေရးျဖစ္မယ္မွန္း မသိတဲ့ ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ထဲက အုိင္ဒီယာရလုိ႔ ဒီကဗ်ာေလး ခ်ေရးမိပါတယ္။ Across the Universe ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကား ရွိပါတယ္။ ဇြန္မၾကည့္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာအရ ဒီစကားစုေလးပါေနတာေရာ ကုိယ္တုိင္လည္း သေဘာက်မိတာနဲ႔ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကုိ Across the Universe လုိ႔ပဲ ေပးလုိက္ပါတယ္။)  

မုိးရြာခ်ိန္ အေတြး

10

Category:


တစစႏွင့္ သိသိသာသာ စိမ့္ေအးလာေသာေၾကာင့္ အေႏြးထည္မွဇစ္ကုိ ဆြဲေစ့ရင္း သိပ္မၾကာခင္ကမွ ေဖ်ာ္ထားေသာ မုိင္လုိပူပူကုိ တစ္က်ိဳက္ငုံလုိက္သည္။ အလုံပိတ္ ေလေအးေပးစက္တပ္ ႐ုံးခန္းထဲက ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထုိင္မိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အျပင္ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္က မ်ားသည္။ အခန္းထဲမွာ နဂုိပုံမွန္ထက္ ေအးေနၿပီဆုိလွ်င္ မုိးအုံ႔ေကာင္း အုံ႔ေနႏုိင္သည္။ ထုိ႔ထက္ပုိ၍သိသိသာသာ ေအးလာၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ မုိးရြာေနတာ ျဖစ္ရမည္။ ကုိယ့္အထင္ကုိ အတည္ျပဳေပးႏုိင္ေသာ သူမစိတ္ႀကိဳက္ေရြးထားေသာ Gmail ေနာက္ခံက Theme ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မုိးေတြရြာ႐ုံမက လွ်ပ္စီးေတြကုိပါ ေတြ႔ရသည္။ ဒါဆုိ အျပင္မွာ မုိးရြာေနတာ ေသခ်ာသြားၿပီ။ 

ေတာ္ပါေသးရဲ႕... ႐ုံးအလာမွာ မုိးမမိတာ။ ႐ုံးအသြား အိမ္ကထြက္ခ်ိန္ မုိးရြာေနလွ်င္ေတာ့ သူမစိတ္ အနည္းငယ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တတ္သည္။ မုိးဖြဲဖြဲဆုိလွ်င္ေတာ့ ကိစၥမရွိ၊ မုိးသည္းၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ ေဘာင္းဘီရွည္အၿမဲ၀တ္ေသာ ဖိနပ္အျမင့္စီးခ်င္ေသာ္လည္း စီးမရေသာ သူမအဖုိ႔ ေဘာင္းဘီေအာက္ဖ်ားပုိင္းႏွင့္အတူ ေျခေထာက္ကုိပါ မုိးေရစုိသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဒီတခါ မုိးမမိလုိက္ဘူးဟူေသာအေတြးႏွင့္ ေက်နပ္သြားရင္း ႐ုိက္လက္စ ႐ုံးအီးေမးလ္ကုိ အၿပီးသတ္ရန္ ကီးဘုတ္ေပၚလက္မ်ားတင္၍ ေရြ႕ရွားလုိက္သည္။ မ်က္လုံးမ်ားက ကြန္ပ်ဴတာစကရင္ကုိ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ အေတြးစိတ္မ်ားသည္ မုိးရြာေနၿပီဟု သိလုိက္သည့္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ပစၥဳပၸန္မွာ ရွိမေနေတာ့။ 

ထုိ႔ေနာက္ အေတြးတုိ႔သည္ မုိးစက္မုိးေပါက္မ်ားႏွင့္အတူ ....

သူမသည္ ဤကမာၻေျမသုိ႔ မုိးႏွင့္အတူ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၀ႆန္ကာလ မုိးက်သည္ႏွင့္ သူမအသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးခဲ့သလုိ အတန္းေတြလည္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ တက္ခဲ့ရသည္။ အတန္းသစ္မွာ  သူငယ္ခ်င္း အေဟာင္း၊ အသစ္မ်ားႏွင့္အတူ သင္ခန္းစာသစ္ အေတြ႔အႀကဳံသစ္မ်ားကုိယူရင္း ညေနေက်ာင္းဆင္းမုိးရြာခ်ိန္သည္ သူမအတြက္ သိပ္ကုိ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခဲ့သည္။ အတန္းငယ္ငယ္က မုိးကာအက်ႌ၀တ္ရင္း မုိးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရသည္ကုိ ႏွစ္သက္သည္။ ေရမ်ား၀ပ္ေနေသာ လမ္းမေပၚမွာေလွ်ာက္ရတာကုိ သေဘာက်သည္။ ၿခံ၀က ေရျမွပ္ေနေသာ တံတားမွာ ေျခမေခ်ာ္သြားေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစမ္းနင္းၿပီး ျဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္ကုိ ေပ်ာ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေသာမုိးရြာသည့္ရက္မ်ားမွာ ေဖေဖ၊ ေမာင္ေလးတုိ႔ႏွင့္အတူ ၿခံထဲဆင္းၿပီး မုိးေရခ်ိဳးရသည္ကုိ ၾကည္ႏူးသည္။ 

မိသားစုစုံလင္စြာႏွင့္ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ စားခဲ့ရသည့္ မုိးရာသီညေနထမင္း၀ုိင္းအေၾကာင္း အေတြးေရာက္သြားေတာ့ ဖ်တ္ခနဲ မ်က္ရည္၀ဲသြားသည္။ ငါးပုဏၰားေၾကာ္ႏွပ္၊ ငါးဇင္႐ုိင္းအုိးကပ္ ပင္စိမ္းအုပ္ကုိ တညင္းသီး တုိ႔စရာ ငပိေထာင္းျဖင့္ ေဖေဖ့အႀကိဳက္ ေမေမက အရသာရွိရွိခ်က္ထားေပးသည္။ သူမအႀကိဳက္ ဖလံေတာင္ေ၀ွးေၾကာ္ႏွင့္ ဇရစ္႐ုိးကင္ပြန္းခ်ဥ္ ဟင္းရည္ကုိလည္း ေတြ႔ရသည္။ မုိးေအးေအးမွာ ထမင္းပူပူ ဟင္းပူပူကုိ မိသားစု စုံစုံညီညီျဖင့္ စားခဲ့ရေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ သူမအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ် မေမ့ႏုိင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေႏြးေထြးခ်ိဳၿမိန္လြန္းလွသည္။ 

ေရေႁမြေပါေသာ သူမတုိ႔အရပ္ေဒသတြင္ မုိးရြာေသာအခါ ေရစီးႏွင့္အတူ ေရေႁမြမ်ား ၿခံထဲအိမ္ထဲသုိ႔ ေရာက္လာတတ္သည္ဟု ေျပာေလ့ရွိၾကေသာ္လည္း သူမတုိ႔အိမ္ထဲသုိ႔ ၀င္လာတာ တခါမွ် မႀကဳံဖူးခဲ့။ တစ္ခုေသာ မုိးရာသီမွာေတာ့ ေႁမြေပါက္စေသးေသးတစ္ေကာင္ကုိ  ၿခံထဲတြင္ တစ္ခါေတြ႔ဖူးလုိက္သည္။ မုိးရြာခ်ိန္ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး အိပ္ရာထဲ ေစာင္ၿခဳံေကြးရျခင္းကုိလည္း ဘယ္အရာႏွင့္မွ် မလဲႏုိင္ေအာင္ မက္ေမာ တြယ္တာခဲ့ရေသးသည္။   

သူမ၏ အေတြးစိတ္ကူးမ်ားသည္ မုိးႏွင့္အတူ စီးေမ်ာေနၿပီး တစ္ခ်ိန္က သူမ ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳတစ္ပုဒ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြဆီ ေရာက္သြားျပန္သည္။ မုိးရြာထဲမွာ ေတြ႔ဆုံၾကေသာ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလး အေၾကာင္း။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ နာမည္မွာ မုိးပါသည္။ မုိးပါေအာင္လည္း သူမက တမင္စိတ္ကူးၿပီး ေပးထားတာျဖစ္သည္။ တုိက္ဆုိင္စြာပင္ သူမစာေတြေရးၿပီး မဂၢဇင္းတုိက္ကုိ ပုိ႔ေတာ့မည္ဆုိေတာ့ ကေလာင္ေရြးရင္း အဲဒီ့ထဲက ေကာင္မေလးနာမည္ကုိ သတိရသြား၍ သူ႔နာမည္ႏွစ္လုံး ဆြဲယူသုံးလုိက္ရာမွ ဇြန္မုိးစက္ ျဖစ္သြားသည္ကုိ အမွတ္ရရင္း ၿပဳံးလုိက္မိသည္။ အဲသည့္ေနာက္မွာ မုိးႏွင့္အၿပိဳင္ငုိခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆီ အေတြး၀င္အသြား....။

 “တူတူ”

ဖုန္းမည္သံေၾကာင့္ သူမအေတြးနယ္မွ ႐ုန္းထြက္သြားၿပီး အလုပ္စားပြဲေပၚမွ တယ္လီဖုန္းကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။

"Hello"

 "Can I speak to ....?"

"Yes, I am speaking"

"...... ........ .........."

"Okay, can you connect to my PC using remote support icon, so that I can take a look."

အဲဒီ့ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ၏ အေတြးစိတ္မ်ားသည္ အတိတ္ကာလ ေန႔ရက္မ်ားကုိ လြန္ေျမာက္သြားၿပီး ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကုိ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။ 

အျပင္မွာ မုိးတုိ႔စဲသြားၿပီထင္သည္၊ ႐ုံးခန္းတြင္းမွ အေအးဒဏ္သည္ သိသိသာသာေလ်ာ့က်သြားၿပီ၊ သူမ၏ Gmail ေနာက္ခံ Theme သည္လည္း နက္ေမွာင္ရာမွ ျပာလဲ့ခဲ့ၿပီ။



ဇြန္မုိးစက္

(အမသက္ေ၀ရဲ႕ တဂ္ပုိ႔စ္ေလးပါ။ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး မအားမလပ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခုမွေရးျဖစ္ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာ တရားစခန္းမွာ တရားထုိင္ေနတုန္း… ဟယ္ အမသက္ေ၀ရဲ႕ တဂ္ပုိ႔စ္မေရးေသးဘူးဆုိၿပီး ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေပၚလာမွာစုိးလုိ႔ ဒီညေန ႐ုံးက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ထုိင္ေရးလုိက္ပါတယ္။ :D
အမေရ…မုိးရြာခ်ိန္ဆုိ ဇြန္႔မွာ တျခားအေတြးေတြထက္ ဒီစာထဲမွာ ေရးခဲ့တဲ့အေတြးေတြကပဲ ထပ္တလဲလဲ၀င္ေရာက္ေနလုိ႔ အဲဒါကုိပဲ ခ်ေရးလုိက္ပါတယ္။ အမ ေက်နပ္ရဲ႕လား မသိဘူး။)