ခ်စ္ခင္ရပါတဲ့ မမသီတာ တဂ္လုပ္တယ္ဆုိေတာ့ ဘာမ်ားလဲလုိ႔ ရင္ထိတ္သြားေသးတယ္။  ဟုိတစ္ခါ လုပ္အားေပးေက်ာင္းမွာ ဇြန္႔ကုိ ျမန္မာဝတ္စုံေလးနဲ႔ ေတြ႔လုိက္လုိ႔ သေဘာေတြက် အထင္ေတြႀကီးၿပီး ဒီညီမေလးမွာေတာ့ အဲလုိဝတ္စုံေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္ထင္လုိ႔မ်ား တဂ္လုိက္ပါသလား မမေရ။ တကယ္ေတာ့ ဇြန္က အဲဒါေလးပဲရွိလုိ႔ ရိွတာေလးကုိပဲ ထုတ္ထုတ္ၿပီး လုပ္စား...အဲ.. ဝတ္စားေနသူပါ။

ဇြန္ငယ္ငယ္က လုံခ်ည္သိပ္မဝတ္ျဖစ္ဘူး။ ရွစ္တန္းႏွစ္ေရာက္မွ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္စဝတ္ပါတယ္။ ပိန္ပိန္ေလးဆုိေတာ့ အခုထက္ပုိၾကည့္လုိ႔ေကာင္းခဲ့မယ္ထင္တယ္။ အျပင္ေတြဘာေတြထြက္ျဖစ္ရင္လည္း လုံခ်ည္သိပ္မဝတ္ျဖစ္ဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲအတြက္ ဆုယူတုန္းက အေဖပုိ႔လုိက္တဲ့ ဂ်ပန္ကီမုိႏုိပန္းေရာင္ခံမွာ ခ်ယ္ရီပြင့္ေလး ေတြပါတဲ့ လုံခ်ည္ဝတ္ခဲ့တယ္။  အေမက အျပာေရာင္ဝတ္တယ္။ အေရာင္ကြဲေပမယ့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အပြင့္တူအဆင္တူေပါ့။ အဲဒီ့ကီမုိႏုိေလးကုိ သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။

ဇြန္က ဂ်ီးမမ်ားတတ္ေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက အေမဆင္ေပးတာမွန္သမွ် အကုန္ဝတ္တယ္။ ဟုိတုန္းက အေမကလည္းပိန္ေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ဆုိဒ္သိပ္မကြာလုိ႔ တစ္ခ်ဳိ႔ဝမ္းဆက္ေကာင္းေကာင္းေလးေတြဆုိ အေမမဝတ္ေတာ့ဘဲ ဇြန္႔အတြက္ သိမ္းထားေပးတယ္။ လုံခ်ည္အမ်ိဳးအစားေတာ့ သိပ္မခြဲတတ္ဘူး။ ဘီဘဲလ္လုံခ်ည္ေတြ ဝတ္ဖူးတယ္။ ေယာလုံခ်ည္ဝတ္ဖူးတယ္။ စိန္မုိက္ကယ္ဝတ္ဖူးတယ္။ အိရွန္လုိေပ်ာ့ေပ်ာ့အသားေလးေတြလည္း ၀တ္ဖူးတယ္။  ရခုိင္လုံခ်ည္ ေရညွိစိမ္းေရာင္လက္ေဆာင္ရဖူးေပမယ့္ မ၀တ္ျဖစ္လုိက္ဘူး။ ခုအသက္အရြယ္ထိ တစ္ခါမွ မ၀တ္ဖူးေသးတာေတာ့ ပါတိတ္၀မ္းဆက္ပါ။

ေနာက္ထပ္ႀကိဳက္မိတဲ့ တစ္ထည္က အျပာႏုေရာင္လြင္လြင္အခံေပၚမွာ နီညဳိေရာင္ကႏုတ္သ႑ာန္ဒီဇုိင္းကုိ ေရႊေရာင္ကြပ္ထားတာ။ အေမ့အတြက္ အေဖ၀ယ္ေပးတာပါ။ ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ အေမက ဇြန္႔ကုိပဲအရင္ေပး၀တ္ၿပီး ပြဲထုတ္လုိက္ပါေရာ။ အဲဒါေလးက ဇြန္နဲ႔လည္းလုိက္ၿပီး သိပ္ႀကိဳက္တာမုိ႔ အလ်င္းသင့္သလုိ ခဏခဏ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ထည္က အ၀ါခံမွာ အမည္းနဲ႔ေရႊခ်ည္ထုိးစပ္ထားတာ (အဲဒါလည္း အေဖ၀ယ္ေပးတာပါ)။ အစ္မ၀မ္းကြဲမဂၤလာေဆာင္မွာ တစ္ခါလား၀တ္ၿပီး ထပ္မ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အေရာင္ေတာက္ေတာ့ ပြဲေနပြဲထုိင္က်မွ ၀တ္လုိ႔ေကာင္းတာကုိး။ သိပ္ႀကိဳက္ၿပီး မ၀တ္ျဖစ္ဘဲ အလြမ္းေျပထုတ္ၾကည့္ရုံျဖစ္သြားတာ။

ဇြန္ေက်ာင္းၿပီးလုိ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတဲ့အခါ အေမ့သမီးပိန္ပိန္ေလးဘ၀ကေန ၀၀ေလးဘ၀ေျပာင္းသြားလုိ႔ အရင္၀တ္ခဲ့တဲ့လုံခ်ည္အက်ႌတစ္ထည္မွ မေတာ္ေတာ့ပါဘူး။  စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရုံကလြဲလုိ႔ ဘာတတ္ႏုိင္မလဲကြယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ဓာတ္ပုံေစာင့္ၾကည့္မယ့္ အစ္မသီတာအတြက္ ခုေလာေလာဆယ္ ဇြန္ရဲ့ ရွိစုမဲ့စု သုံးထည္ကုိ ထုတ္ျပရပါေတာ့မယ္။ ခ်ည္းသားစစ္စစ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ဆီလြန္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါတယ္။ သုံးထည္လုံး  ဒူးနားခ်ိတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ပြဲေနပြဲထုိင္ အေကာင္းစားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သင့္ရုံပါပဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းတက္အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။

မသီတာအႀကိဳက္ ခရမ္းျပာေလးက ပြဲတုိင္းေက်ာ္တဲ့ ကုိယ့္ဖာသာကင္ပြန္းတပ္ထားတာ။ ၀မ္းဆက္ဆုိလုိ႔ ဒါေလးပဲရွိတာပါရွင္။ စကၤာပူက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလးေက်ာင္းမွာ ငါးခါ၀တ္ၿပီးၿပီဆုိကတည္းက သေဘာေပါက္။ အံမယ္ ဒါေလး၀တ္လုိက္တုိင္း ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတာပဲ။ (ဓာတ္ပုံထဲမွာက်ေတာ့ အျပင္မွာေလာက္ အေရာင္မေတာက္ေတာ့ဘူး အစ္မေရ)

ညာစြန္က အနီရင့္ေရာင္က တေလာကမွ အေမ့ကုိလွမ္းမွာလုိ႔ ထည့္ေပးလုိက္တာ။  ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက  ပိတ္ေဖာက္ဇာပန္းေရာင္နဲ႔တြဲ၀တ္ဖူးတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒါနဲ႔၀တ္ရမယ့္အက်ႌ မေတာ္ေတာ့လုိ႔  တြဲ၀တ္ဖုိ႔ အေပၚအက်ႌ ရွာေနတုန္း။ (ခရမ္းနဲ႔အနီကုိ တစ္ေယာက္ေသာသူက ၀ယ္ေပးခဲ့တာ၊ အေမက ၀ယ္ေပးတဲ့သူကုိ ခ်ီက်ဴးလုိက္တာ၊ သူ႔သမီးနဲ႔လုိက္ဖက္တဲ့အေရာင္ ၀ယ္တတ္လုိက္တာတဲ့၊ အမွတ္တရေတြေပါ့ေနာ္)

အလယ္က လုံခ်ည္ကုိ ဇြန္႔ငယ္သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာေဆာင္တက္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ၀ယ္ျဖစ္တာ။ အေပၚအက်ႌက ကုိးရီးယားပုိးလုိ႔ေျပာတဲ့ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ကရင္မ္ကာလာေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္ကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ကုိယ့္ဖာသာလူႀကီးလုပ္ၿပီးတက္ရတုန္းက ၀တ္ခဲ့တာ။ ရုံးဒင္နာေတြဘာေတြက်ရင္ ျမန္မာ၀တ္စုံ ၀တ္ခ်င္၀တ္လုိ႔ရေအာင္ဆုိၿပီး ယူလာခဲ့ေပမယ့္ စကာၤပူေရာက္ၿပီးမွ တစ္ခါမွ အ၀တ္မခံရေသးပါေၾကာင္း။ 

ရွိစုမဲ့စုသုံးထည္လုိ႔ေျပာေပမယ့္ ဒီသုံးထည္စလုံးကုိ ဇြန္သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ လုံခ်ည္အားလုံးစာရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေယာဂီလုံခ်ည္တစ္ထည္၊ သူငယ္ခ်င္း၀ယ္ေပးတဲ့ စိန္မုိက္ကယ္တစ္ထည္နဲ႔ ေရလဲတစ္ထည္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ရွင္။ (ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ လုံခ်ည္အားလုံးလုိလုိ ကုိယ္တုိင္မ၀ယ္ရဘဲ အေဖအေမ၀ယ္ေပးတာနဲ႔ လက္ေဆာင္ရတာေတြ မ်ားပါတယ္)။

အစ္မသီတာေက်နပ္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မေက်နပ္လည္း ေက်နပ္လုိက္ေနာ္။  ပထမဆုံးတဂ္ပုိစ့္အေနနဲ႔ ရွိစုမဲ့စု ရုိးရာ၀တ္စုံအေၾကာင္းေလးေရးခြင့္ရလုိ႔ ဇြန္က ေက်နပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔။ း)


ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဇြန္မုိးစက္


(ဆက္တဂ္ခ်င္ပါသည္)

သူငယ္ခ်င္း မမင္းနဲ႔ ၾကယ္ျပာ
မမအိျႏၵာနဲ႔ မမျပာ
ညီမေလး မုိးခါး

ခ်စ္တဲ့
ဇြန္ :D
08/02/2010