စတုတၳရိပ္သာအမည္ရတဲ့ ဒီလမ္းကုိ သူမစေရာက္ခဲ့ဖူးတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ကုိးႏွစ္ခန္႔က။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိ ပထမဆုံး ေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ေလဆိပ္ကေန သူမေနထုိင္ရမည့္အိမ္သုိ႔ ေဖေဖႏွင့္အတူလုိက္ပါခဲ့သည္။ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ သူမထင္ထားသလုိ မုိးထိတုိက္ခန္းေတြ၊ ဆူညံေနေသာ ကားသံေတြရွိမေနဘဲ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ထပ္ျမင့္တုိက္တန္းေတြသာ ေတြ႔ရသည္။ အုပ္အုပ္ဆုိင္းဆုိင္း ကုကၠဳိပင္ႀကီးေတြ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္စီရွိေနေသာ လမ္းမႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္သြားသည္။ တုိက္အေနာက္မွာလည္း စကား၀ါ ပန္းပင္ေလးေတြကုိ အတန္းလုိက္ေတြ႔ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိသစ္ပင္ပန္းပင္ေတြႏွင့္ နီးရာပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထုိင္ရမည္ဆုိေတာ့ သူမ၀မ္းသာသြားမိတာ အမွန္ပင္။

စတုတၳရိပ္သာလမ္းကုိလည္း သူမျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်သည္။ လမ္ေဘး၀ဲယာတစ္ေလွ်ာက္ အပင္ႀကီးေတြႏွင့္ ကားအသြားအလာ ဆူညံမႈ သိပ္မရွိေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္။ တစ္ဘက္မွာ လမ္းဆုံးသြားၿပီး ဆက္သြားရန္ လမ္းမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္  ဒီလမ္းမေပၚမွာ ကားေတြ သိပ္မျဖတ္သန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္ပုိင္းမွာသိရသည္။ သူမက လမ္းအလယ္ေလာက္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ၿပီး လမ္းမႀကီးက ေျဖာင့္မသြားဘဲ ေကြ႔သြားေသာေၾကာင့္  အိမ္ေပၚမွ လွမ္းၾကည့္လွ်င္ လမ္းဆုံးသုိ႔မျမင္ရပါ။

လမ္း၏ဟုိဘက္မွာ ေရေျမာင္းႀကီးခံေန၍ လမ္းဆုံးသြားရေၾကာင္း အတူေနအန္တီႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်ိန္မွာ သိလုိက္ရလုိက္သည္။  ကားလမ္းမရွိေတာ့ေသာ္လည္း တံတားျဖတ္ကာ တစ္ဘက္ရပ္ကြက္ကုိ လြယ္ကူစြာ သြားလာႏုိင္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ေျမာင္းႀကီးေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေျပးေလ့က်င့္ရန္ သပ္ရပ္ညီညာေသာ ကြန္ကရစ္လမ္းငယ္ေလး လုပ္ထားေပး၍ ညေနခင္းပုိင္းေတြဆုိလွ်င္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သူ၊ စက္ဘီးစီးသူ၊ အေျပးေလ့က်င့္သူမ်ားျဖင့္ အျမဲစည္ကားေနေလ့ရွိသည္။

လမ္းအစမွအဆုံးသုိ႔ သူမႏႈန္းထားအတုိင္းေလွ်ာက္လွ်င္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔သာၾကာျမင့္သည္။ သူမေနထုိင္ရာ အနီးအနားရပ္ကြက္မွာ ပထမရိပ္သာမွ ဆဌမရိပ္သာတုိင္ေအာင္ လမ္းမႀကီးေျခာက္ခုရွိသည္။  ထုိလမ္းအားလုံး သူမေရာက္ဖူးေသာ္လည္း သူမေနထုိင္ရာ စတုတၳရိပ္သာလမ္းကုိသာ အႏွစ္သက္ဆုံးျဖစ္သည္။ တကယ္ဆုိ ဒီလမ္းက  နယူးေယာက္ၿမိဳ႔ေတာ္မွ ပဥၥမရိပ္သာလမ္းမႀကီးကဲ့သုိ႔ ကမာၻေက်ာ္ အေဆာက္အဦေတြ၊ နာမည္ႀကီးေစ်းဆုိင္ေတြ ဘာမွမရွိ။ ပ်ားပန္းခတ္မွ်ေသာ လူေတြ ကားေတြ သြားလာေနျခင္းလည္းမရွိပါဘဲ ဘာေၾကာင့္ သူမ ဒီေလာက္ ႏွစ္သက္သေဘာက်မိမွန္း မသိပါ။

စတုတၳရိပ္သာလမ္းႏွင့္ခြဲခြာၿပီး ေျခာက္ႏွစ္အၾကာ တုိင္ဆုိင္စြာပင္ ဒီလမ္းေပၚတစ္ေခါက္ ျပန္လည္ေနထုိင္ခြင့္ႀကဳံရေတာ့ သူမ ၀မ္းသာလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ လမ္းမႀကီးအစအဆုံးျပန္ေလွ်ာက္မိေတာ့ ၾကည္ႏူးရျပန္သည္။ သူမတုိ႔သာ ေက်ာင္းသားဘ၀မွ လုပ္ငန္းခြင္ဘ၀သုိ႔၊ တစ္ကုိယ္တည္းဘ၀မွ မိသားစုႏွင့္ဘ၀သုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဒီလမ္းမႏွင့္သစ္ပင္ႀကီးေတြကေတာ့ အရင္အတုိင္း ေျပာင္းလဲမႈမရွိ။ ဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူမငုိေႄကြးခဲ့ဖူးသည္။ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးသည္။ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆုံးခဲ့ဖူးသလုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း  ေတာက္ပခဲ့ဖူးသည္။

သူမစိတ္လုိလက္ရ ခံစားေပါက္ကြဲသမွ် ေစာဒကမတက္ဘဲ ၿငိမ္သက္စြာလက္ခံနားလည္ေပးေသာ ဒီလမ္းေပၚမွာ သူမလမ္းေတြဆက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေနအုံးမည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေမြးဖြားေနမိအုံးမည္။ ေနာက္ထပ္ေနရာေဒသအသစ္ တစ္ခုသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခြင့္မၾကဳံမခ်င္း စတုတၳရိပ္သာလမ္းထက္မွာ သူမ၏ေျခရာေတြ ထင္ေနအုံးမွာျဖစ္သည္။


ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဇြန္မုိးစက္