ကုိယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္ရဆုံး ျပည္ပခရီးႏွစ္ခု ရွိခဲ့တယ္။ တစ္ခုက ပထမဆုံးအႀကိမ္ အဂၤလန္သြားတုန္းက၊ ေနာက္တစ္ခုက မကာအုိသြားတုန္းက။ ခရီးႏွစ္ခုက အေရွ႔နဲ႔အေနာက္ျဖစ္သလုိ ခံစားခ်က္ေတြကလည္း  ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ။ အဂၤလန္သြားတုန္းက ပညာသင္ယူဆဲ ေက်ာင္းသားဘ၀အေနနဲ႔ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မကာအုိက်ေတာ့ employee ဘ၀မွာ သြားရတဲ့ခရီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ စိတ္ပူပန္ ေဇာေခြ်းပ်ံခဲ့စရာအခ်ိန္နဲ႔ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ခရီးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီခရီးစဥ္အေၾကာင္းေရးမယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာရွိေနတာ ဘေလာ့ဂ္စလုပ္ျဖစ္ကတည္းကပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ခရီးသြား ၀ါသနာပါသလုိ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ရတာလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ကုိယ္တုိင္ခရီးေတြသြားၿပီး ေဆာင္းပါးေတြ ေရးခ်င္တယ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ခရီးသြားပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္မွ မေရးရေသးဘူး။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္း တရုတ္ျပည္နဲ႔မကာအုိ staff retreat သြားရမယ္ဆုိလုိ႔ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္သြားၿပီး ခုမွေရးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီခရီးက ႐ုံး (ကုိယ့္အရင္အလုပ္) က လုိက္ပုိ႔တဲ့ staff retreat ျဖစ္ေလေတာ့ အဲဒီ႐ုံးအေၾကာင္း နည္းနည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါမွ ကုိယ္ဘာေၾကာင့္ မကာအုိမွာ တစ္ကုိယ္ေတာ္တစ္ရက္ခရီးႏႊဲခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေလး ျမင္သြားမွာမုိ႔ပါ။ အဲဒီ႐ုံးမွာ ကုိယ္ဟာ ပထမဆုံး အလုပ္ခန္႔အပ္ျခင္းခံရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ရဲ့အမ်ိဳးသမီးေဘာ့စ္ဒါ႐ုိက္တာက ႏုိင္ငံသားေတြခ်ည္း ခန္႔ပါတယ္။ ပီအာရ္ေတာင္မရွိဘူး။ ကုိယ့္က်မွ ခန္႔ျဖစ္တယ္ဆုိပါေတာ့။ သူကုိယ္တုိင္က ႏုိင္ငံျခားသားဆုိ အထင္မႀကီးဘူး။ အခြင့္အေရးကုိ တန္းတူမေပးခ်င္ဘူး။ အဲလုိစိတ္မ်ိဳးရွိတယ္။ တစ္႐ုံးလုံးက အမ်ိဳးသမီး၀န္ထမ္းေတြခ်ည္းပဲ။ အမ်ိဳးသား၀န္ထမ္းဆုိလုိ႔ ကုိယ့္ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့  Safety Manager တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ကုိယ္အလုပ္၀င္ေတာ့ ေဘာ့စ္ရဲ့ဘယ္နဲ႔ညာလက္႐ုံးလုိျဖစ္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ကုိယ့္ကုိမၾကည္ျဖဴဘူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းကုိ မသိတာ။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူက Poly ဆင္း Diploma holder။ ႏုိင္ငံျခားသားကုိယ္က Degree holder ဆုိေတာ့ သူ႔ေနာက္မွေရာက္ၿပီး သူ႔ထက္ရာထူးပုိျမင့္တာကုိ သိပ္ေက်နပ္ပုံမေပၚဘူး။ သူတုိ႔ႏုိင္ငံသားဆုိ အဲေလာက္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္က်ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ေနေတာ့ သိပ္မၾကည္လုိ႔ ေဘာ့စ္ကုိ ကုန္းတုိက္တာတုိ႔ ဘာတုိ႔ေတာင္ရွိတယ္။ ထားပါေလ...အဲဒါေတြမေျပာခ်င္၊ ေျပာဖုိ႔လည္း မလုိအပ္ေတာ့ပါဘူး။ 

အဲဒီ႐ုံးက တစ္ႏွစ္တစ္ခါ staff retreat ရွိတယ္။ ကုိယ္မ၀င္ခင္ႏွစ္က ဘန္ေကာက္သြားၿပီးၿပီ။ ကုိယ္က ဘန္ေကာက္သြားခ်င္တာ မေရာက္ဖူးေသးလုိ႔၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ႏုိင္ငံသြားရသြားရ အျမတ္ပဲဆုိၿပီး ကုိယ္ေပ်ာ္တယ္။ ေဘာ့စ္က သူပဲေနရာေတြေရြးတာပါ။ မေလးရွား၊ အင္ဒုိနီးရွား၊ ကေမာၻဒီးယား၊ မကာအုိ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ျမန္မာေတာင္ပါလုိက္ေသး။ ေနာက္ဆုံး မကာအုိမဲေပါက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ့။ ၃ညအိပ္၄ရက္ခရီး။ ကုိယ္က  (ျမန္မာပတ္ပုိ႔စ္ကုိင္ထားသူပီပီ) ဗီဇာကိစၥကလြဲလုိ႔ က်န္တာစိတ္မပူဘူး။ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ On Arrival Visa လုိ႔ဆုိတာနဲ႔ ႀကိဳေလွ်ာက္သြားစရာမလုိဘူးေပါ့။ ေန႔ခင္းထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ ဟုိႏွစ္ေယာက္က ကုိယ္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကုိ တ႐ုတ္လုိပဲေျပာၿပီး ေဟာင္ေကာင္သြားဖုိ႔ စည္း႐ုံးတယ္။ ကုိယ္ကတ႐ုတ္လုိ လုံးေစ့ပတ္ေစ့နားမလည္ေပမယ့္ သူတုိ႔ေဟာင္ေကာင္သြားဖုိ႔ ၾကံေနတယ္ဆုိတာေတာ့ ရိပ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာ့စ္ခြင့္ျပဳမွ အတည္ျဖစ္မွာဆုိေတာ့ ကုိယ္လည္းေအးေဆးပဲေပါ့။

သြားခါနီးသုံးရက္ေလာက္အလုိမွာ ကုိယ္တုိ႔ကုိ ခရီးအတြက္ အစည္းအေ၀းေခၚတယ္။ သုံးရက္မွာ ပထမရက္မွာ မကာအုိကုိလည္မယ္။ ဒုတိယရက္မွာ မနက္အေစာႀကီးထၿပီး ေဟာင္ေကာင္ကုိ ဖယ္ရီနဲ႔ကူးမယ္။ တစ္ေနကုန္လည္မယ၊္ စလုံးတုိ႔ထုံးစံ ေရွာ့ပင္းၾကမယ္ေပါ့။ တတိယရက္မွာ တုိးဂုိက္နဲ႔ မကာအုိက အထင္ကရေနရာေတြ လည္မယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ေဘာ့စ္က သူတုိ႔စီစဥ္တာ ကုိယ္သိတယ္လုိ႔ပဲထင္ေနတာ။ ကုိယ္က ငါ့မွာ ေဟာင္ေကာင္ဗီဇာမွမရွိတာ ငါဘယ္လုိလုိက္မလဲေမးေတာ့မွ သိသြားတာ။ (ေဟာင္ေကာင္နဲ႔မကာအုိက တ႐ုတ္ျပည္ေအာက္ ျပန္ေရာက္ သြားၿပီဆုိေပမယ့္ ဗီဇာက်ေတာ့ သပ္သပ္စီ ေလွ်ာက္ရတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးအတြက္လည္း သီးျခားဗီဇာလုိတယ္) အခ်ိန္က သုံးရက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ေဟာင္ေကာင္ဗီဇာေလွ်ာက္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မမွီေတာ့ဘူးဆုိတာ ကုိယ္သိလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ကုိယ့္အတြက္နဲ႔ငဲ့ၿပီး အစီအစဥ္ဖ်က္မယ့္သူေတြမွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ္လည္း သြားခ်င္တာေပါ့ ေဟာင္ေကာင္။ သက္သက္သြားရင္ေတာင္ ေစ်းႀကီးတာ ခုလုိ တစ္ႏုိင္ငံခရီးမွာ ဖယ္ရီဘုတ္စီး႐ုံနဲ႔ ေနာက္တစ္ႏုိင္ငံေရာက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးရတုန္း သူတုိ႔လုိဝင္လည္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္တယ္။ ကုိယ့္ရဲ့ေပ်ာ္ေနတဲ့စိတ္ေတြလည္း တစ္၀က္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒုတိယရက္မွာ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း မကာအုိမွာ က်န္ခဲ့မယ့္အျဖစ္ကုိ ႀကိဳေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေသးတယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္လည္မယ္လုိ႔  အားခဲထားလုိက္တယ္။

(ဆက္လက္ေရးသားပါမည္)

မေန႔က ပုိ႔စ္မၿပီးေသးခင္မွာ accidentially publish လုပ္မိသြားတယ္။ အစက တစ္ပုဒ္တည္းအၿပီးေရးမလုိ႔ပါပဲ။ မကာအုိမေရာက္ေသးဘူး စာကရွည္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ပထမပုိင္းအရင္တင္လုိက္တယ္။ ဒုတိယပုိင္း လာမည္ ေမွ်ာ္...။ း)


ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဇြန္မုိးစက္