ၿပီးခဲ့တဲ့႐ုံးပိတ္ရက္မွာ ဦးႏုရဲ႕ “ကာမတဏွာ” စာအုပ္ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စာတစ္အုပ္ကုိ ခုမွဖတ္ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က ဖတ္ျဖစ္ရင္ စာေရးသူရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စာတန္ဖုိးကုိ ခုေလာက္ နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာ။ အခုခ်ိန္မွ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ဖတ္ရင္းနဲ႔ တရားသေဘာကုိ တခါတည္း ဆင္ျခင္မိသြားတယ္။ စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ကုိယ္သတိျပဳမိတာ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ကုိယ့္စိတ္အေတြးေတြ...။
ငယ္ငယ္က ၀တၳဳထဲမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ မင္းသား မင္းသမီး၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ဘုန္းႀကီးတို႔ သီလရွင္တုိ႔ အၿပီး၀တ္သြားတယ္ဆုိ သိပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ။ က်န္ခဲ့တဲ့သူကုိ သနားတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ဖတ္ေန၊ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ မ၀တ္ျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ စိတ္ထဲက ဆုေတာင္းလုိက္ေသးတယ္။ ကာမတဏွာဖတ္ေနတုန္းမွာေတာ့ မခင္ေမသီလရွင္ မ၀တ္ျဖစ္ဘဲ အိမ္ေထာင္က်သြားမွာကုိ အရမ္းစုိးရိမ္ခဲ့တာ။ ကုိသိန္းနဲ႔လက္ထပ္ျဖစ္သြားေတာ့ သီလရွင္မ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး ႏွေျမာလုိက္တာ။ ေမာင္ျမင့္ေဆြအလွည့္မွာလည္း အဲဒီ့တုိင္းပဲ။ ေမာင္ျမင့္ေဆြ ဘုန္းႀကီးမ၀တ္ျဖစ္လုိက္မွာကုိ စိတ္ထဲမွာ သိပ္ၿပီးပူပန္ေနတာ။ စာဖတ္ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ေျပာင္းလဲမႈကုိ ျပန္စဥ္းစား မိလုိက္တယ္။
ကုိယ္ငယ္ငယ္က ငါးဟင္းလုံး၀မႀကိဳက္ဘူး။ ႀကီးလာေတာ့ တစ္ျခားဟင္းေတြထက္ ငါးဟင္းကုိ ပုိႀကိဳက္တယ္။ အသီးအရြက္လည္း ႀကီးမွ ပုိႀကိဳက္တတ္၊ စားတတ္လာတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း အသားဟင္းဆုိ သိပ္မတပ္မက္ေတာ့ဘူး။ ထမင္းစားလုိ႔ အသားမပါရင္ေန အသီးအရြက္တစ္ခု မပါရင္ စားရတာ တစ္ခုခုလုိေနသလုိပဲ။ ဒါက အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပါ။ တျခားေနရာေတြမွာလည္း ကုိယ့္စိတ္အေတြးေတြ အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။
ဟုိတုန္းက ကုိယ္သိပ္သြားခ်င္၊ ဘ၀ကုိရွာေဖြခ်င္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာ အခုေန ေနထုိင္ခြင့္ထီ ေပါက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာင္ သြားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။ တတိယအရြယ္ေရာက္ မိဘမ်ားနဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာ မေနခ်င္ေတာ့တဲ့စိတ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုလုိ႔ ကုိယ္နားလည္တယ္။ ငယ္ငယ္က မိဘကုိ တုိက္တာ၊ ကား၊ ေႁခြရံသင္းပင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စုံစုံထားႏုိင္တဲ့ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ နားလည္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ ေလာကီဥစၥာစည္းစိမ္ထက္ ေလာကုတၱရာနည္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ စိတ္က ပုိလာတယ္။ အေဖနဲ႔အေမကုိ အခ်ိန္ရသေလာက္ တရားနာ၊ တရားအားထုတ္ တရားနဲ႔ပဲ ေမြ႔ေလ်ာ္ေစခ်င္တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ ကုိယ္က အနားမွာရွိေနၿပီး သူတုိ႔ဘ၀ကူးေကာင္းေအာင္ တတ္စြမ္းသေရြ႕ လုပ္ေဆာင္ ေပးႏုိင္တဲ့ သားသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳခြင့္၊ ဆပ္ခြင့္ရခ်င္တယ္။
ၿပီးေတာ့... ရွိေသးတယ္။ တစ္ခ်ိန္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ထဲက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ လက္ထပ္ပြဲမ်ိဳးထက္ ပကာသနမပါတဲ့ ႐ုိးရွင္းတဲ့ လက္ထပ္ပြဲတစ္ခုသာ ျပဳလုပ္ခ်င္ေတာ့တယ္။ အိမ္ေထာင္္ျပဳၿပီးတဲ့အခါ ဟုိးအရင္က စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ယူမယ္၊ ဘယ္လုိျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မယ္ဆုိတာေတြထက္ သားသမီး ယူသင့္ မယူသင့္ကုိ စဥ္းစားမိတယ္။ တကယ္လုိ႔ သားသမီး ရလာတဲ့အခါမွာေတာင္ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ဖုိ႔ထက္ သာသနာ့အာဇာနည္ျဖစ္ဖုိ႔ကုိ ပုိၿပီးလုိလားေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္အေတြးအျမင္ ေျပာင္းလဲျခင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ အံ့ၾသေနမိတယ္။
အသက္အရြယ္၊ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အခုဘ၀မွာ သိခြင့္ရတဲ့ တရားသေဘာေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ေလ။
ဇြန္မုိးစက္
ရည္းစားရွိၿပီးၿပီလား. အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္..
@မမkom... ဒီေမးခြန္းေတာ့ မေျဖႏုိင္ေပါင္။ :P
ဦးႏုရဲ႕စာအုပ္ေတြ အကုန္လံုးဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ငရဲဆုိတာခ်ိဳနဲ႔လား ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကိုလည္း မဖတ္ရေသးရင္ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ၾကည့္ပါလား။
I'm not a girl, Not yet a woman. ဆိုေတာ့ ငယ္ပါေသးတယ္ေလ... :D
မမနဲ႔ ဇြန္ - ရည္းစားမရိွလဲ အိမ္ကေပးစားတဲ႔သူ ယူလို႔ရပါတယ္။
ဘာေျပာင္းလဲသြားလဲဆုိေတာ႔ အစ္မကေတာ႔ မေျပာင္းမလဲ ေပါဆဲပါပဲ။
အစ္မေရ ငွားပါလား ဖတ္ခ်င္လို႕ .. း)
ညီမလည္း ေျပာင္းလဲသြားတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ
အသက္အရြယ္ နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က လူနဲ႕ အေတြးအေခၚကို ေျပာင္းလဲေစတယ္ေနာ္
မျဖစ္မေနဆိုတဲ့အေျခအေနေတြလည္း ပါမယ္ထင္တယ္
အက်င့္ပါသြားတာလည္း ျဖစ္မယ္
အမ်ားၾကီးပဲ အမ်ားၾကီးပဲ စဥ္းစားမိသြားျပီ
ေျပာင္းလဲတာလညး္ရွိပါတယ္ မေျပာင္းလဲနိုင္တာလည္းရွိပါတယ္ မမရယ္ တစ္ခါတစ္ခါ ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ေနလို ့ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာပါလိမ့္လို ့ေတာင္ကိုယ့္ကုိယ္ကိုေတြးမိေနတယ္။ မိုးပဲ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ဆုေတာင္းတယ္ထင္ထားတာ လူဆိုးေတြနဲ့မင္းသားနဲ့ရန္ျဖစ္ရင္ေလ မင္းသားနိုင္ေအာင္ ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟီးးးးးးးးးးေတာ္ေတာ္ကိုးးးးးပဲေနာ္ ကိုယ္ဆုေတာင္းလိုက္လ့ို ့မင္းသားနိုင္တယ္ထင္ျပီးေပ်ာ္ေနတာေလ .....
မမဇြန္ဆိုတဲ့မင္းသမီးေလးတစ္ေယာက္ ေကာ္ဟင္...
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး
အမက စာေရးသိပ္ေကာင္းတယ္
ညီမဇြန္...တူတယ္...။ အမ ခေလးေမြးစားဖို႔ လက္မခံတာမ်ိဳး လူေတြက နားမလည္ၾကဘူး၊ မိသားစု ဆိုတာ ကေလး႐ိွမွ ျပည့္စံုသတဲ့...ဘာျဖစ္ျဖစ္...ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ့္အျမင္ကို ကိုယ္တိုင္နဲ႔ စိတ္ခ်င္းတူသူေတြပဲ နားလည္ႏိူင္မယ္....။ ဇြန္႔စိတ္ ေျပာင္းလဲတာကို နားလည္တယ္။ မိ႐ိုးဖလာ မဟုတ္တဲ့ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဆည္းကပ္ ယံုၾကည္လာတဲ့ သေဘာပဲ....။
မမkom ရဲ ့အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္..က heart ထိတယ္ဗ်ာ.
မမ....ဂ်င္း ဘာမွေၿပာမသြားေတာ့ဘူးေနာ္။ ၿပဳံးသြားတယ္။ း)))
(ခ်စ္လုိ႕ဆုေတာ့ေတာင္းေပးသြားဦးမယ္။ မမၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးေတြကုိ ဘ၀မွာ မလြဲမေသြၿဖစ္ခြင့္ရႏုိင္ပါေစ....လုိ႕)
သီလရွင္ ၀တ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိတယ္....
အသက္ၾကီး လာသေလာက္ စိတ္လိုက္ မေျပာင္းလဲသူ တေယာက္....:)
မမျပာ
ေျပာင္းလဲလာတာေလးေတြ ကစိတ္၀င္စားဖိုေကာင္း
သလို၊ က်မလည္းေျပာင္လဲလာတဲ့ အရာေတြကို သတိထားလာမိတယ္။
မေလးလို အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္တဲ႔အခါ ဘာဆိုဘာမွ မလိုခ်င္ပဲ ရွိတဲ႔ဆံပင္ေတာင္ တုံး ပစ္ခ်င္လာလိမ့္မယ္ေနာ္ :P
က်ေနာ္ကေတာ့ ေနနဲ႔အမွ် မေၿပာနဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ကို ေၿပာင္းလဲ ေနတာေလ.
ေၿပာင္းလဲတာကို သေဘာက်တာ ရွိသလို သေဘာမက်တာလဲရွိရဲ႕..။
ဒါနဲ႔ ရည္းစားရွိၿပီးလား..
သေဘာရိုးနဲ႔ေမးတာေနာ္.။
ဟုတ္တယ္ ဇြန္
ကိုယ္လည္း ေျပာင္းလာတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ မေျပာင္းဘဲ တိုးလာတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။
ပိုဆိုးလာတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။
=)
ဟုတ္တယ္..အသက္နဲ့အမွ်ေတာ့ အျမင္ေတြက ေျပာင္းလဲ
သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။တစ္ခ်ို့အျမင္ေတြက ေကာင္းတဲ့
ဖက္ကို၊တစ္ခ်ို့ အျမင္ေတြျကေတာ့လဲ...။
ဟုတ္တယ္ေနာ္ အစ္မဇြန္... အသက္ရယ္ အေတြ႕အၾကံဳရယ္နဲ႔ အမွ် ရင့္က်က္ေျပာင္းလဲလာၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘဝအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ (ဥပမာ အိမ္ေထာင္ေရး)ကို အသက္ကေလး နည္းနည္းရလာမွ လုပ္တာေကာင္းတယ္လို႔ လူႀကီးေတြ ေျပာၾကတာ။ ဦးႏုရဲ႕ “ကာမတဏွာ”ကိုလည္း မဖတ္ဖူးလို႔ ဖတ္ၾကည့္ဦးမယ္ အစ္မ...
လုပ္ႏွိင္ တယ္ဆိုရင္အလြန္ေကာင္းပါတယ္အကိုေရ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ. အခုခ်ိန္ မိဘကိုလုပ္ေၾကြးၿပုစုခ်င္တယ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ နဲ. တရားအလုပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ေစခ်င္ေနတယ္ ၂ ခုစလံုး ေပါ.အကို အကို.လို စိတ္မ်ိဳးမထားႏွိင္ေသးဘူး အခုခ်ိန္ထိ ႏွိင္ငံၿခားမွာ ေနထိုင္လို စိတ္ေတြအရမ္းၿပင္းၿပေနတယ္ အကို ေအာင္ၿမင္တဲ.လူတေယာက္ၿဖစ္ေနခ်ငိ္ေနတယ္ အကိုလည္းအစစအရာရာ ေအာင္ၿမင္ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ ၿပီးေတာ.မိဘကို လုပ္ေၾကြးၿပဳ စု တရား အလုပ္ေတြနဲ. လုပ္ေၾကြးၿပဳစုႏွိင္ပါေစ ...
အစ္မေရ ေဆာရီး ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဇြန္မိုးစက္ဆိုေတာ. ေယာက်ာ္း ေလးထင္ၿပီး အစ္ကိုလို သံုးထားတယ္ ေဗြမယူနဲ.ေနာ္ ေဆာတီး း))
အမေရ.. တရားႏွလုံးသြင္းတာ အက်င့္ရလာတဲ့သူေတြမွာ အရာရာကုိ တရားယွဥ္ျပီး ေတြးလာတတ္ပါတယ္.. လူသာမာန္ ေတြမွာ ရွိႏုိင္တဲ့ အေတြးမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ စာေတြထဲ အမရဲ ့ တရားအသိကုိ ေလးစားစြာ သိလုိက္ရတယ္။