ေတာင္အေမရိကတုိက္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခကေန ကီလုိမီတာ ၉၀၀ေက်ာ္ အကြာမွာရွိတဲ့ ဂါလာပါဂုိးစ္ကြ်န္းစုမွာ ကြ်န္းႀကီး ၁၅ကြ်န္း၊ ကြ်န္းငယ္ ၃ကြ်န္းနဲ႔ အျခားကြ်န္းစုေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းထားတယ္။ ဂါလာပါဂုိးစ္ကြ်န္းစုအေၾကာင္းကုိ အေမရိကန္မုိေဇးခ္ဆုိတဲ့ဂ်ာနယ္မွာ မိန္းကေလး ဖတ္မိကတည္း သိပ္စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴရဲ႕ အကူအညီ မပါဘဲ သူမဖာသာေရာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းမယ့္ ေနရာတစ္ခုလုိ႔ ထင္ထားေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူမေရာက္သြားတဲ့အခါ သဘာ၀သုေတသနပညာရွင္ေတြသာမက ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားဧည့္သည္အမ်ားအျပား လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတာကုိ လည္း ေတြ႔ရတယ္။
တိမ္တုိက္ျဖဴက သူမကုိ ေရနဂါးသ႑ာန္ရွိတဲ့ အႀကီးဆုံးကြ်န္း အစ္ဇ္ဘဲလာမွာ ခ်ေပးတယ္။ အီေကြတာျဖတ္သန္းသြားရာ ပစိဖိတ္မုဒၵရာတြင္းက ဒီကြ်န္းစုမွာ အျခားေနရာေတြမွာ ေတြ႔ရခဲတဲ့ သတၱ၀ါမ်ိဳးစိတ္ေတြေၾကာင့္ အဂၤလိပ္သဘာ၀ပညာရွင္ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္က သုေတသနခန္း တည္ေဆာက္ၿပီး တကူးတက ေလ့လာခဲ့တာျဖစ္မယ္လုိ႔ မိန္းကေလး ေတြးမိတယ္။
မိန္းကေလးသိထားတဲ့ ပင္ဂြင္းငွက္ေတြဟာ အေအးပုိင္းေဒသေတြမွာသာ ေနေလ့ရွိေပမယ့္ ဂါလာပါဂုိးစ္မွာေတာ့ အီေကြတာအပူပုိင္းေဒသမွာသာ ေပါက္ဖြားေနထုိင္တဲ့ ပင္ဂြင္းငွက္မ်ိဳးေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရာသီအလုိက္ ခႏၶာကုိယ္အေရာင္ေတြ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ေရေရာ ကုန္းမွာပါ က်က္စားႏုိင္တဲ့ ေရပုတ္သင္အႀကီးႀကီးေတြ၊ သက္တမ္းရွည္တဲ့ ပင္လယ္လိပ္ႀကီးေတြ၊ ပုဇြန္ဆီေရာင္သမ္းၿပီး သိပ္လွတဲ့ ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ မိန္းကေလး ေတြ႔ရတယ္။ သူမ်ားေတြ လိပ္ႀကီးေပၚ တက္စီးတာျမင္လုိ႔ မိန္းကေလးလည္း တက္စီးခဲ့ေသးတယ္။
ဂါလာပါဂုိးစ္မွာပဲ ေတြ႔ရတဲ့ ေျခေထာက္ျပာ၊ ေျခေထာက္နီကုိယ္စီနဲ႔ ဘူဘီငွက္ေလးေတြကလည္း သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ အထီးအမရယ္လုိ႔ တိတိပပ မရွိဘဲ အရြယ္ေရာက္လာရင္ သူ႔အလုိလုိ မ်ိဳးပြားသားေပါက္တဲ့ ပင္လယ္ဇင္ေယာ္ငွက္ေတြ၊ ငွက္ႀကီး၀န္ပုိနဲ႔ သူ႔အမ်ိဳးအႏြယ္၀င္ျဖစ္တဲ့ ႏႈတ္သီးေအာက္က လည္ေခ်ာင္းမွာ အနီေရာင္အိတ္ႀကီးသဖြယ္ တြယ္ဆက္လ်က္ပါတဲ့ ဖရီးဂိတ္ငွက္မ်ိဳးေတြကုိျမင္ေတာ့ မိန္းကေလးဟာ တအံ့တၾသနဲ႔ ေငးေမာၾကည့္ရတယ္။
သူမ အရင္က မျမင္ဘူးတဲ့ နာမည္မေခၚတတ္တဲ့ ပန္းအမ်ိဳးအစားေတြကုိလည္း ေတြ႔ရတယ္။ မိန္းကေလးဟာ ကြ်န္းေပၚမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိပဲ ဟုိေငးဒီၾကည့္နဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူမကုိ လာေခၚေတာ့ သိပ္မလုိက္ခ်င္ေသးဘူး။ ဒါကုိသိတဲ့ တိမ္တုိက္ျဖဴက “မိန္းကေလး… တုိ႔ေတြ ပီ႐ူးကုိ ခရီးဆက္ရေအာင္၊ မင္းစိတ္၀င္စားတဲ့ အင္ကာအင္ပါယာၿမိဳ႕ေဟာင္းကုိ သြားၾကည့္မယ္ေလ” အဲဒီ့ေတာ့မွ မိန္းကေလးဟာ သတိ၀င္သြားၿပီး တိမ္တုိက္ျဖဴထဲ တုိး၀င္လုိက္တယ္။
သူမ အရင္က မျမင္ဘူးတဲ့ နာမည္မေခၚတတ္တဲ့ ပန္းအမ်ိဳးအစားေတြကုိလည္း ေတြ႔ရတယ္။ မိန္းကေလးဟာ ကြ်န္းေပၚမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိပဲ ဟုိေငးဒီၾကည့္နဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴက သူမကုိ လာေခၚေတာ့ သိပ္မလုိက္ခ်င္ေသးဘူး။ ဒါကုိသိတဲ့ တိမ္တုိက္ျဖဴက “မိန္းကေလး… တုိ႔ေတြ ပီ႐ူးကုိ ခရီးဆက္ရေအာင္၊ မင္းစိတ္၀င္စားတဲ့ အင္ကာအင္ပါယာၿမိဳ႕ေဟာင္းကုိ သြားၾကည့္မယ္ေလ” အဲဒီ့ေတာ့မွ မိန္းကေလးဟာ သတိ၀င္သြားၿပီး တိမ္တုိက္ျဖဴထဲ တုိး၀င္လုိက္တယ္။
ဒီတခါေတာ့ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ ေပေပါင္း ၈၀၀၀ေက်ာ္အျမင့္ကုိ လြင့္တက္ရတာျဖစ္လုိ႔ ေလထုဖိအား မ်ားလာၿပီး အေအးဓာတ္လည္း ပုိလာတယ္။ တိမ္တုိက္ျဖဴရဲ႕ အေႏြးဓာတ္ေပးအားဟာ ဟုိအရင္ မိန္းကေလးကုိ ေခၚေဆာင္လာကာစထက္ ပုိေလ်ာ့နည္းလာတာကုိ သူမ သတိျပဳမိတယ္။ မာခ်ဳပီခ်ဳးေတာင္တန္းေပၚက မာခ်ဳပီခ်ဴးၿမိဳ႕ကုိ ေကာင္းကင္ထက္ကၿမိဳ႕လုိ႔တင္စားၾကတာ မိန္းကေလးၾကားဖူးတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ကုိလံဘီယာ-အေမရိကေဒသမွာ အင္အားအႀကီးဆုံးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အင္ကာအင္ပါယာရဲ႕ ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းဟာ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လက္တင္အေမရိကမွာ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားေတြ အမ်ားဆုံးလာတဲ့ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ မိန္းကေလး သိထားတယ္။
ျမင့္မားလွတဲ့ ေတာင္တန္းေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပုံနဲ႔အတူ အင္ကာတုိ႔ရဲ႕ ေရွးက်တဲ့ ဗိသုကာလက္ရာေတြဟာ တကယ္ပဲ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး ျမင္ခဲ့ရတာေတာ့ လာမားလုိ႔ေခၚတဲ့ အေမႊးထူထူ လည္တုိင္ရွည္ရွည္နဲ႔ သစ္ကုလားအုပ္ အပုအေသးစားနဲ႔တူတဲ့ တိရစာၦန္ေလးပါပဲ။ မိန္းကေလးဟာ မာခ်ဴပီခ်ဴးက ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦပ်က္ေတြၾကား ၀င္ၾကည့္ရင္းနဲ႔မွ လက္တင္အေမရိကမွာ သူမသြားၾကည့္ဖုိ႔ တစ္ေနရာက်န္ခဲ့တာကုိ သတိရသြားတယ္။ “တိမ္တုိက္ျဖဴေရ… ကြ်န္မတုိ႔ မာယာၿမိဳ႕ေဟာင္းေဒသေတြ မၾကည့္ခဲ့ရဘူးေနာ္” “ဟုတ္တယ္… မိန္းကေလးေရ၊ ဂါလာပါဂုိးစ္ဆီသြားဖုိ႔ စိတ္ေရာက္ေနလုိ႔ သတိမရလုိက္ဘူး၊ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖုိ႔ရာလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး” “မိန္းကေလးက စိတ္ဓာတ္က်သြားေပမယ့္ ေနာက္ျပန္မလွည့္ဘဲ ေရွ႕ဆက္သြားဖုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္တယ္။
ျမင့္မားမတ္ေစာက္လွတဲ့ ေတာင္ထြတ္ေပၚကေန ေကာင္းကင္ျပာထဲ တုိးထြက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ေနလုံးႀကီးဟာ ဟုိး... ေအာက္ဘက္ကုိ တစစနဲ႔ နိမ့္၀င္နစ္ျမဳပ္ေနၿပီ။ တိမ္စုိင္တိမ္လိပ္ေတြက သူမတုိ႔ေအာက္ဘက္မွာ အစီအရီနဲ႔ လြင့္ေမ်ာလုိ႔...။ တိမ္လႊာေတြအေပၚကေန ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့အခါ ေတာင္အေမရိကရဲ႕ ဧရိယာအႀကီးဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ဘရာဇီးလ္ေပၚ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ ပင္ပန္းေနတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး တေရးႏုိးလာတဲ့အခါ ေအာက္ဘက္မွာ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရတာက စိမ္းစုိလွပတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးပဲ။
“တိမ္တုိက္ျဖဴေရ တုိ႔ေတြ အခုဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲဟင္” တိမ္တုိက္ျဖဴကလည္း ခ်က္ျခင္းပဲ ျပန္ေျဖတယ္။ “တုိ႔ေတြ အေမဇုန္ေတာနက္ႀကီးေပၚက ျဖတ္သန္းေနတာ မိန္းကေလးရဲ႕” “အုိး…” မိန္းကေလးရဲ႕ အာေမဋိတ္သံအဆုံး တိမ္တုိက္က အရွိန္ထပ္ျမင့္လုိက္တယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ “ေအာက္ကုိငုံၾကည့္ပါဦး မိန္းကေလး…. မလွဘူးလား” မိန္းကေလးဟာ အသာေလး ေအာက္ကုိၾကည့္လုိက္တယ္၊ တိမ္တုိက္ကလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီး နိမ့္ဆင္းေပးတယ္။
“ဟုတ္ပါရဲ႕ ျမစ္ႀကီးေကြ႔ေကာက္စီးဆင္းေနတာ လွလုိက္တာေနာ္” မိန္းကေလးဟာ ေျပာရင္းနဲ႔ တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရသြားတယ္။ “ကြ်န္မသိၿပီ တိမ္တုိက္ျဖဴ… အဲဒါ အေမဇုန္ျမစ္ မဟုတ္လား” “ေသခ်ာတာေပါ့ မိန္းကေလးရယ္” မိန္းကေလးဟာ တိမ္တုိက္ျဖဴနဲ႔အတူ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးသစ္ေတာနဲ႔ ကမာၻ႔အရွည္ဆုံးျမစ္ႀကီးေပၚကေန ျဖတ္သန္းခြင့္ရလုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မဆုံး တၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနတယ္။
Google Image ကေန ယူသုံးထားတဲ့ အေမဇုန္ေတာနဲ႔ျမစ္ႀကီးပါ
အေမဇုန္ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံရာေဒသအထိ သြားၾကည့္တယ္။ အဲဒီ့ကေနမွ ခရီးတြင္ေအာင္ ေတာင္အေမရိကရဲ႕ ေတာင္ဘက္ပုိင္းဆုံးထိ မသြားေတာ့ဘဲ အတၱလန္ႏၲိတ္သမုဒၵရာကုိျဖတ္ၿပီး အာဖရိကတုိက္ဆီ ဦးတည္လြင့္ပ်ံခဲ့တယ္ဆုိရင္ပဲ သူမတုိ႔ခရီးစဥ္ဟာ ေလးပုံသုံးပုံရွိေနခဲ့ၿပီ။
ဆက္ပါဦးမည္။
ဇြန္မုိးစက္
မူလတန္းအ႐ြယ္ေတြကို ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာမွာ အဲလိုဆန္ဆန္ ေရးၿပီး သင္ေပးရင္ ပိုထိေရာက္မလားမသိဘူးေနာ္။
ေလ့လာေရးခရီးဆက္လက္လိုက္ပါလွ်က္ပါရွင္။
@ရီတာ... ဒါေၾကာင့္ ဇြန္သာ ဆရာမလုပ္ခြင့္ရယင္ ပထ၀ီ၀င္ ဘာသာရပ္ကုိ သင္ေပးခ်င္တယ္။ း)
ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ လုိက္ပါေနတဲ့ မရွင္ေလးကုိ ေက်းဇူးပါ။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ခရီးဆုံးေတာ့မယ္။ း)