ညီမေလးေရ…
တစ္ေန႔က ညီမေလးနဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္တုန္း ညီမေလး၀ယ္ခ်င္တဲ့ တံဆိပ္အေကာင္းစားနဲ႔အိတ္ မ၀ယ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ အားငယ္စိတ္နဲ႔ေျပာသံကုိနားေထာင္မိၿပီး မမၿပဳံးမိသြားတယ္။ မမလည္း ညီမေလးလုိ အျဖစ္မ်ိဳးဆင္ဆင္ ခံစားဖူးလုိ႔ မႏွစ္က ဒီပုိ႔စ္မွာ ေရးခဲ့ေသးတာ မွတ္မိလား။
ညီမေလး ခံစားေနရတာနဲ႔ ဆက္စပ္မိၿပီး မမေတြးမိသြားတာေလးေတြ ငါ့ညီမကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ညီမေရ… တံဆိပ္ေကာင္းနဲ႔ တန္ဖုိးႀကီးေပးရတဲ့အိတ္ ၀ယ္မကုိင္ႏုိင္တုိင္း စိတ္အားငယ္စရာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္အားခနဲ႔ ထုိက္သင့္တဲ့ အိတ္မ်ိဳး၊ ပစၥည္းမ်ိဳးကုိ ၀ယ္ကုိင္ႏုိင္တာလည္း ဂုဏ္မငယ္ပါဘူး။ ညီမေလး ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အိတ္ မ၀ယ္ႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ့္မိဘ၊ ေမာင္ႏွမကုိေတာ့ လစဥ္မွန္မွန္ ေထာက္ပံ့ႏုိင္တယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ၿပီး လစဥ္လစဥ္ ျမန္မာျပည္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာလည္း သဒၶါတရားအေလ်ာက္ အလွဴဒါနျပဳႏုိင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေတြကုိေတြးၿပီး ၾကည္ႏူးေက်နပ္ မုဒိတာပြားလုိက္ပါ ညီမေလး။
တေလာက အရွင္ေရ၀တတရားေတာ္ထဲမွာ ေဟာသြားတာေလး မမသတိရသြားတယ္။ လူေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္စိတ္နဲ႔ ရွင္သန္တာထက္ သူမ်ားအျမင္နဲ႔ ရွင္သန္ၾကတယ္ဆုိတာေလ။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔အမ်ားအျမင္ အထင္ႀကီးဖုိ႔၊ ေလးစားဖုိ႔၊ အမ်ားအျမင္မွာ ျပည့္စုံခ်မ္းသာစြာ ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာေနႏုိင္ဖုိ႔... စသည္စသည္ေတြအတြက္ ႀကိဳးစားရွင္သန္သြားလုိက္ၾကတာ ေသသည္အထိပဲ ဆုိပါေတာ့ကြယ္။ မမလည္း ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ဟုတ္တာပဲေလ။ မိမိကုိယ္တုိင္အတြက္ထက္ ကုိယ္က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေက်ာင္းလည္း ေက်ာင္းအေလ်ာက္၊ အလုပ္လည္းအလုပ္အေလ်ာက္၊ ေဆြမ်ိဳးအသုိင္းအ၀ုိင္းအေလ်ာက္ သူမ်ားေအာက္ မက်ခ်င္လုိ႔၊ သူမ်ားထက္ ပုိထူးခြ်န္ခ်င္လုိ႔၊ ႀကိဳးစားခဲ့ရ၊ ပင္ပန္းခဲ့ၾကရတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ စိတ္ေက်နပ္မႈအျပည့္အ၀ရၿပီလားေမးရင္ မရေသးပါဘူးကြယ္။ ႀကိဳးစားေနတုန္းပါပဲ။ မမလည္း ေျပာရင္းနဲ႔ တရားအေၾကာင္းေတြ ေရာက္သြားေတာ့မယ္။
တုိ႔မိန္းကေလး အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြက မ်ားသေလာက္ ဒီႏုိင္ငံမွာ ၀ယ္ခ်င္စရာ လုိခ်င္စရာေတြကလည္း သိပ္မ်ားတာကုိး။ ဒီေတာ့ မိန္းကေလးပီပီ လွလွပပ အေကာင္းစားပစၥည္းေတြ ၀ယ္ယူသုံးစြဲခ်င္စိတ္ရွိတာလည္း မဆန္းပါဘူး။ ဒီအထဲမွာမွ အိတ္တုိ႔၊ ဖိနပ္တုိ႔ဆုိတာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕စိတ္၀င္စားမႈအမ်ားဆုံးခံရတဲ့ မရွိမျဖစ္ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ မဟုတ္လား။
ဒီစာထဲမွာ branded အိတ္၀ယ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မမနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႔ သေဘာထားကုိ ညီမေလးသိေအာင္ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ေတြးၾကည့္ေနာ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီခံယူခ်က္ေတြက တစ္ေနရာတည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာ စုေ၀းၿပီး ေျပာျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္ဘဲ မမနဲ႔ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေနရာစီမွာ တုိက္ဆုိင္မႈနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ရင္း တစ္ေယာက္ခံယူခ်က္ တစ္ေယာက္ ေျပာျပၾကရင္း သိသြားတာပါ။ မမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေတာ့ ေအ၊ ဘီ၊ စီလုိ႔ပဲ မွတ္ထားလုိက္ေနာ္။
မမနဲ႔ ပထမဆုံးေျပာျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေအက အေရးႀကီးအစည္းအေ၀းေတြကုိ သူ႔အလုပ္ရွင္ေဘာ့စ္နဲ႔အတူ တက္ရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကုိင္လုိ႔ရေအာင္ အိတ္ေကာင္းေကာင္းတစ္လုံး ၀ယ္ထားတယ္။ သူ႔အတြက္ ဒီဇုိင္းစုံ၊ အေရာင္စုံ branded အိတ္ အမ်ားႀကီး မလုိအပ္ပါဘူး။ တစ္လုံးေကာင္း၀ယ္ၿပီး သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စည္းကမ္းရွိရွိ သုံးစြဲတတ္တဲ့သူ႔အဖုိ႔ တစ္အိတ္ဆုိ လုံေလာက္ပါၿပီတဲ့။
သူငယ္ခ်င္းဘီကေတာ့ သူႀကိဳက္တဲ့အိတ္ေတြ႔ရင္ေတာင္ ေစ်းႀကီးေနရင္ ဒီလုိ ျပန္စဥ္းစားတယ္။ သူရတဲ့လခနဲ႔ အိတ္တန္ဖုိးနဲ႔ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး၊ ၀ယ္သင့္မသင့္၊ ေနာက္ၿပီး သူ ဒီအိတ္တစ္ခုအတြက္ spend လုပ္လုိက္တဲ့ ေငြပမာဏဟာ ျမန္မာျပည္က လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ လွဴလုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္တာသြားမလဲဆုိတဲ့အထိ စဥ္းစားတတ္သူပါ။
သူငယ္ခ်င္းစီရဲ႕ ခံယူခ်က္ကေတာ့ ဒီလုိပါ။ သူ႔အေနနဲ႔ ေငြတစ္ရာကုိေတာင္မွ သဒၵါတရား ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာ မလွဴႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ တစ္ရာတန္အိတ္ကုိ ၀ယ္မကုိင္ဘူးလုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူခ်က္ ထားရွိပါတယ္။ သူလွဴႏုိင္တဲ့ ေငြပမာဏထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး တန္ဖုိးရွိတဲ့အိတ္ကုိ ၀ယ္ကုိင္ဖုိ႔ သူမစဥ္းစားပါဘူး။
မမရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ခံယူခ်က္က်ေတာ့ ပစၥည္းတစ္ခု၀ယ္ခါနီးရင္ needs လား၊ wants လားလုိ႔ အရင္ဆန္းစစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတြက္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေနတဲ့၊ အသုံးလုိတဲ့ ပစၥည္းျဖစ္မွပဲ ၀ယ္ဖုိ႔စဥ္းစားပါတယ္။ လုိခ်င္မႈသက္သက္အတြက္ဆုိရင္ ႏွစ္ခါသုံးခါ ျပန္စဥ္းစားၿပီးတဲ့အခါ ၀ယ္ျဖစ္ဖုိ႔ ရာခုိင္ႏႈန္း အလြန္႔အလြန္နည္းသြားတာ မမ ကုိယ္ေတြ႔ပါ။
ဒီေတာ့ ညီမေလးေရ… ကုိယ္၀ယ္မယ့္ပစၥည္းတစ္ခုဟာ ေတာ္႐ုံထက္ေစ်းႀကီးေနမယ္၊ သိပ္ကုိလည္း လုိအပ္ေနတယ္ဆုိရင္ ညီမေလး ရတဲ့လခထဲက လစဥ္ပမာဏတစ္ခုဖယ္ထားၿပီး စုထားလုိက္ပါ။ မ၀ယ္ခင္ needs နဲ႔ wants ကုိ ေသခ်ာခြဲျခား၊ ကုိယ္ရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔သုံးစြဲဖုိ႔ ထုိက္တန္တဲ့ပမာဏ ဟုတ္ရဲ႕လားဆုိတာ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစား၊ တစ္ခုေကာင္းကုိ၀ယ္ၿပီး ကုိယ္ေပးလုိက္ရတဲ့ တန္ဖုိးနဲ႔ညီေအာင္ စည္းကမ္းရွိရွိ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ကုိင္တြယ္သုံးစြဲၾကည့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါလုိ႔ မမမွာခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ရာတန္ပစၥည္းကုိ မစဥ္းစားဘဲ ရက္ရက္ေရာေရာ ၀ယ္တတ္ေပမယ့္ တစ္ဆယ္လွဴဖုိ႔ကုိ ႏွေျမာတြန္႔ဆုတ္ေနတဲ့ လူစားမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ညီမေလးေရ။ မမက မွာမယ့္သာ မွာရတာ သဒၶါတရားထက္သန္တဲ့၊ လိမၼာေရးျခားရွိတဲ့ ညီမေလးမွာ အဲလုိစိတ္မ်ိဳး မရွိဘူးဆုိတာ မမယုံၾကည္ၿပီးသားပါ။
ညီမငယ္ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခြဲျခားတတ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ေသာဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစကြယ္။
ညီမငယ္ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခြဲျခားတတ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ေသာဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစကြယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ခရစၥမတ္နဲ႔ႏွစ္သစ္မဂၤလာ ျဖစ္ပါေစလုိ႔ မမ တစ္ခါတည္း ဆုေတာင္းေပးလုိက္တယ္။ း)
ခ်စ္တဲ့
မမဇြန္
စာႂကြင္း။ ။ ေၾသာ္... ညီမေလးေရ... မမ အခုခ်ိန္ထိ Levi's မ၀ယ္ျဖစ္ေသးပါဘူးကြယ္။
ဖတ္မွတ္သြားပါတယ္ မမေရးးးးးးးးး
ဟုတ္တယ္ မမစဥ္းစားသလိုပဲေပါ့ needs နဲ့ wants ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္တာေလ်ာ့သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ မမ
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္းးးး
မိုး
ေမ့သြားလို ့ မမအိမ္ေလး လင္းလင္းေလးနဲ့လွတယ္သိလား
မိုး
အဲဒီညီမေလးဆုိတာ ဂ်င္းမ်ားလားလို႕ေတြးမိတယ္ မမေရ...း)
ဂ်င္းကိုဆုံးမေနသလိုပါပဲ။ ေက်းဇူးပဲ မမ။
ခ်စ္တဲ့
ဂ်င္း
အဲဒီ အဓိက နဲ႔ သာမညကို ခြဲသိသလို ႐ွိေပမယ့္ လူက လိုက္မလုပ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ ဇြန္။ ဒါေတာင္မွ ဘရန္းေနာက္ လိုက္တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ေသးဘူး။ =)
ဒီႏွစ္ အိမ္ေျပာင္းရေတာ့မွပဲ ၂ ႏွစ္အတြင္း ပြားလာတဲ့ ပစၥည္းေတြဆုိတာ မနည္းမေနာ။
သိပ္အဖိုးတန္တဲ့စာပါဇြန္။ ရတဲ့၀င္ေငြနဲ ့လိုအပ္တဲ့ ေနရာ
မွာ လိုအပ္တာကိုသံုးၿပီး ေရာင္ရဲတင္းတိမ္ႏိုင္ဖို ့ က်မ တို ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းဟာ မဂၤလာလို ့ မဂၤလာသုတ္ မွာ ရွိပါတယ္။
ဂ်ာမန္ဘုန္းၾကီး တစ္ပါးက ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒီက(ဂ်ာမနီ) လူေတြဟာရုပ္၀တၳဳေတြ ြေနာက္လိုက္ၾက တာမ်ားေတာ့စိတ္ပင္ပန္း ၾကတယ္တဲ့။ သူက ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္တတ္ၿပီး လိုအပ္သာတာသံုးၿပီးရိုးသားစြာေနရင္ စိတ္ ခ်မ္းသာေစတယ္ဆိုတာကို ဒီကလူ(ဂ်ာမန္)ေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္တဲ့။
ဟိုးတေလာက Singapore မွာထုတ္တဲ့ မဂၢဇင္းတစ္ခုက အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ “မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ရတဲ့လခထက္ ၂ဆေပးရတဲ့ အိတ္တစ္လံုးေလာက္ေတာ့ ကိုင္သင့္တယ္” လို႔ ေျဖသြားတာကို ဖတ္လိုက္ရတာ သတိရမိပါတယ္။ ညီမေတာ့ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
“ေငြတစ္ရာကုိေတာင္မွ သဒၵါတရား ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာ မလွဴႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ တစ္ရာတန္အိတ္ကုိ ၀ယ္မကုိင္ဘူးလုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူခ်က္ ထားရွိပါတယ္” ဆုိတဲ့ အစ္မဇြန္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း သေဘာက် ေလးစားမိပါတယ္။
စာေကာင္းေပမြန္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မဇြန္။
AaB ကတဆင့္ လာဖတ္သြားတယ္...